● Vampir Kelebek ●

"buruşuk ev sahibi "

Ocak ayının popiş donduran soğuğunda , tekerleğinin birini daha yeni , kaldırım taşına taktırarak kırdığım maviş bavulum ile bu karanlığa hapis olmuş şehirde bir başıma kalmıştım .

Cebimde taş çatlasa ikiyüz lira yokken , buruşuk ev sahibimin " kirayı ya bugün ödersin yada evden çıkarsın " ikazına uymadığımdan , bu soğuk kış gününde sokakta kalmayı başaran akıllı bir mümin kardeşinizim .

Aslen rizeli olan ben , on iki yaşımdan beri hayallerimi süsleyen bölüm için ilk defa yurdumdan ayrılmış ve buraya samsuna gelmiştim .

Bu şehire gelirken o kadar umut dolu ve heyecanlıydım ki dört senelik, üç üniversite falan bitirebilirdim .

Ya şimdi ? . Şimdi o buruşuk ev sahibine sövmekle meşguldüm . Sosyal çevrem iyiydi ama kendini akıllı sanan insanlarla aramda hep bir sorun vardı ..

Ben düşünce denizimde çırpınır iken, cebime henüz bir saat kadar önce sinirle sokuşturduğum telefonumun titreşimi ile kendime gelmiştim . Cebimde olduğu için melodisi boğuk boğuk gelen telefonumu , düşük ısı yüzünden moraran elimle cebimden çıkartıp arayan kişiye baktım ve arayanı görünce de bekletmeden açtım .

- sayın abonemiz bu bir ödemeli ... sesini duyunca göz devirdim , aramayı sonlandırdım ve uzunca ofladım . Bu kişi tabiki de benim yarım akıllı arkadaşım gonca idi .

Kırık tekerli bavulumu zar zor sürüklerken bir yandan da goncayı aramak için olağan üstü bir çaba sarfediyordum . Sonunda aramayı başarınca ufak bir sevinç kıvılcımı ile telefonu kulağıma dayadım ve bu sabahları bile korkarak geçtiğim aşırı ıssız sokakta, saatin bilmem kaçında tırsa tırsa ilerlemeye devam ettim .

- alo canım ne yapıyorsun?, iyi misin ?, nasıl gidiyor ? - . Diye sevimli bir ses yükselince telefondan yüzümdeki âna uygun olmayan gülümsemeyi engelleyememiştim .

- iyi değilim gülüm . Hiç iyi değilim .- Dedim tam olarak durumumu belirtmeye çalışarak ve cevabını beklerkende soğuktan hafif hafif sulanan gözlerimi kırpıştırmayı da ihmâl etmemiştim.

- neden ? Canım , ne oldu ? - . Dedi o sevimli ses bu kez endişeli bir tınıyla yeniden duyularak . Bu sırada bende, siyah çerçeveli kemik gözlüğüm burun kemiğime doğru kaymıştı ki , onu telefonu tutan sol elimin serçe parmağıyla geriye ittirdim.

- gülüm, benim ev sahibini tanımışındır . Gece gece kapının önüne koydu beni Allah ın buruşuğu . Biliyorsun beni yine yaptım yapacağımı işte .- Deyip bir kıkırtıyı salıverdim kurumuş dudaklarımdan .

- ah be nisan , ah be kardeşim , sende nasıl bir çene var be , bir ay içinde üç ev arkadaşı kaçırdığın yetmiyormuş gibi birde kendini attırdın aynı evden , helal kız sana valla bak . -

Söylediklerini beynim algılar algılamaz sinirlenmeye başlamıştım, kimseyi kaçırdığım falan yoktu benim .

Sadece eve erkek atmalarına , zararlı madde kullanmalarına ve evde parti vermelerine izin vermemiştim , suçum da buydu . Tamam bende gencim ama ucunu kaçırmamak gerek değil mi ?.

- riv riv etma gonca , riv riv etma , donayrim ha buraya .- Dedim dişlerimin arasında.

- tamam kardeşim , sinirlenme hemen , napıcaksın şimdi? nereye gideceksin ? , hüseyin amca bir duysa bittik yani , onlara nasıl açıklayacaksın ?- . Uzunca ve seslice bir oflama koyverdim . Teselliye bakar mısınız ayol içim bayıldı . Gerçi ne bekliosam benim kankam en nihayetin de .

- bilmiyorum gonca , ne yapacağımı , nereye gideceğimi hiç bilmiyorum . Bu gecelik kalacak bir yer bulsam sabah başımın çaresine bakardım ama yakınlarda paramın yetebileceği otel bile yok . - Dedim ve durup biraz soluklandım uzun süredir yürüyordum ve ayaklarımı hissetmeme noktasına gelmiştim .

Telefondan birkaç hışırtı ve iki kişinin konuşma sesleri geldi bir an . Sonra heyecanlı bir ses geldi telefon ahizesinden ,

- merhaba tatlım ben melda, senin bu ponçik kankilotoşkopunun kankipankilotişkosuyum .- dedi evet evet bunu söyledi . Kız bildiğin sesli random attı ayol . Kanka panka ney ? . Nenem olaydı bastonu geçirirdi ağzuna .

- merhaba - . Dedim sadece, zaten bana söz hakkı tanımadan konuşmaya devam etmişti . Fazla mı heyecanlıydı ne ? .

- şimdi tatlım benim samsun da tanıdığım çok iyi kalpli , tatlışko bir arkadaşım var . Orada istediğin kadar kalabilirsin ağır başlı , merhametli tatlışkom birşeycik demez üstüne misafirleri de çok sever , arıyorum onu şimdi neredeysen gelsin alsın seni öptüm bayy . - Dedi ve itiraz etmeme kalmadan telefondan koşarak uzaklaştı .

- kanka sen tam olarak nerdesin ? - . Dedi gonca .

- gülüm , söyle arkadaşına zahmet etmesin , yani uygun mudur ? Değil midir ? Insanları rahatsız etmeyelim gece gece . Ben bakarım başımın çaresine . -

- kanka , valla melda çok inatçı biridir , hiç inatlaşmaya kalkma ,iki aydır aynı odayı paylaşıyoruz daha tek bir lafımı dinletemedim . - Dedi ve beraber kıkırdamaya başladık .

Aslında konuşkan olduğum kadar utangaç da biriyimdir . Yani belki belli etmem ama tanımadığım birinin evinde nasıl kalırım bilmiyorum .

- hadi kanka . Melda dürtüklüyor beni tekrar kapıcak telefonu bak, çabuk ol. - deyip bir kahkaha patlattı , bunun üzerine bende biraz gevşeyip olduğum yeri tarif ettim .

Arkadaşı olan kızın arabasımı ne varmış ve anladığım kadarıyla da beni almaya geliyormuş . Bir süre boyunca uzuncana itiraz etsemde ikisi de dinlemeyi red edip telefonu yüzüme kapatmışlardı .

Ben ise kayıp balık memo misali ortada kalakalmıştım . Bana en yakın olan kaldırıma oturdum ve bir iç çektim .
Sonraysa popişime döndüm ve "kurtulduk be popişko " ,dedim hafif bir gülümsemeyle . Evet okuduğum bölümle zıt olarak, ben tam bir deliydim ...

- Bölüm Sonu -