Ofis kapısını bile güçlükle kapatabilecek kadar zor ve saçma bir haldeydim.Merdivenleri iniyorken kafamdaki düşüncelerin vücuduma yapmış olduğu basınçla zorlanıyordum.Onca kredi borcum vardı ve ben taksitlerimi ancak bu işten kazandığım parayla ödeyebiliyordum. Şimdi bu şartlar altında yeni bir iş bulmam gerekiyordu.Hayatım gittikçe zorlaşıyordu ve tüm sıkıntılarım ; geldikleri an, önceden kafaya taktığım eski sıkıntılarımı bile özleme nedenimdi.Bazen bu düşünceler tarafındanboğazlanıyormuş gibi hissediyordum.Herşeye isyan etmeyi istediğim o an ; elimden yalnızca üzülmenin gelmediğini ve istediğim gibi bir iş bulabileceğimi düşünmeye çalışıp kendimi motive ederken yine duygu değişimlerine gark olmuştum. Zorluklara kafa atarım ben genelde...
Dışarı çıktığımda gözlerimi sımsıkı kapayıp derince bir nefes aldım.Sonrasında aldığım bu derin nefesi ; bütün sıkıntılarımı da götürmesini ve kendi gibi havaya karıştırmasını , buhar edip uçurmasını dileyerek verdim.Yolumda devam ederken karşıdan gelen taksideki şoföre durması için elimi kaldırdım.Bindiğim an kendimi koltuğa yaydım , başımı geriye attım ve gözlerimi kapamışken de nereye gideceğimi soran taksiciye "Kadıköy" cevabını verdim.
Villaya gelince kimsenin yüzüne bakmadan yukarı çıkmayı diledim.Ancak ben her ne kadar kimseye bakmasam da ; onların gözlerinin üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. Kimseye hesap verecek değildim.Yine de tam merdivenin önüne geldiğimde Alper'in kaslı vücuduyla karşılaşıp gözlerimi gözlerine diktim.Büyük ihtimalle o ; eve bu saatte gelmeden anlamıştı işten atıldığımı.Çünkü benim bu kadar erkenden gelebilmeminimkanı yoktu.Tam ben bunları düşünürken düşündüklerim gerçeğe dönüştüv e Alperkonuyu bu noktadan açmak istercesine "Bu saatte niye..." diyebildi ve anında sözünü kesip "İşten kovuldum." diyebildim ve bedeninin kaplamadığı bir yerden sıvışıp merdivenlerden yukarı çıktım.Odanın kapısını tıklattığımda Aysel , içeride olduğunu belirten bir ses çıkarmadı ve ben de mecburen odaya girdim.İçeriyi süzünce Aysel'in burada olmadığını anladım ve bundan biraz da hoşnutluk duydum.Hemen, hatta üstümü bile değiştirmeyecek kadar hemen, yatağıma uzandım.İşten atılsam da, hayatın sonu değildi ki canım... "Elbet bir yolu bulunur..." diye fısıldayarak gözlerimi kapadım ve uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şuursuz
Teen FictionBelki çok sessiz değildi bu aşk,hayat çok hızlıydı hatta...Ama kalplerini birbirine açamayan ve bir türlü aşkı kendilerine yakıştıramayan iki kişi var bu hikayede..."İnci ve Kenan." İnci bir hayat kadını...Hayatında bir kez bile aşık olamayacak kada...
