Sleeping Beauties

Κεφάλαιο 2

Δεύτερα 20:01

Είχε φτάσει πλέον βράδυ, όταν το τηλέφωνο στο τμήμα ανθρωποκτονιών πήρε φωτιά. Χτύπαγε σαν τρελό, σαν να αγωνιούσε για μια ανταπόκριση. Ο υπάλληλος στο γραφείο επικοινωνιών είχε μάλλον πάει πάλι για τσιγάρο. Ο Τζον είχε ήδη αρχίσει να εκνευρίζεται και κοίταξε λοξά προς το μπαλκόνι. Ήταν όντως εκεί. Ήθελε να τον βρίσει και να τον στρώσει πάλι στη δουλειά, αλλά τελικά έτρεξε να σηκώσει το τηλέφωνο πριν αυτό σταματήσει να πάλλεται με μανία. Θα του μίλαγε μετά...

Πήδηξε από την καρέκλα του και σε έναν αγώνα δρόμου σήκωσε το τηλέφωνο στην τελική του κραυγή,
"Τμήμα ανθρωποκτονιών κεντρικού Λονδίνου, μιλάτε με τον υπεύθυνο, τι θα θέλατε;"

Από το πρωί οι εξελίξεις στην υπόθεση της Jane doe ήταν ελάχιστες.. Είχε μόνο βγει η τοξικολογική εξέταση που επιβεβαίωνε πως η κοπέλα είχε δηλητηριαστεί. Το σώμα την ήταν γεμάτο με αρσενικό και στο πρόσωπο της είχαν μείνει σημάδια από Μπελαντόνα...
Μεγάλη ειρωνεία! Μπελαντόνα χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες του μεσαίωνα για να αναδείξουν τα μάτια τους, να τα κάνουν λαμπερά, πριν διαπιστώσουν φυσικά πως έλουζαν τους οφθαλμούς τους με κάτι τοξικό. Και τώρα, ένα κορίτσι χωρίς ματιά έχει στη θέση τους δύο τριαντάφυλλα μεθυσμένα στο ναρκωτικό...

"Η Έριξον είμαι, μάλλον έχω κάτι που σε ενδιαφέρει", είπε η υπεύθυνη του τμήματος εξαφανίσεων και συνέχισε, "Κάλεσε ένας δικηγόρος, Τομ Πίκερς λέγεται. Ηρθε από εδώ και ισχυρίζεται ότι η γραμματέας του εξαφανίστηκε. "

"Εδώ και πόσες μέρες ισχυρίζεται ότι εξαφανίστηκε; "

"Είπε απλώς ότι δεν εμφανίστηκε σήμερα το πρωί στη δουλειά και ότι δεν έχει ξαναλείψει, αλλά αυτό που με προβλημάτισε ήταν η περιγραφή που έδωσε για αυτή... Μοιάζει απόλυτα με το προφίλ της κοπέλας που μου έστειλες σήμερα το πρωί."

Ακολούθησε παύση...

Ξέρεις τι είναι το ρίγος; Το σώμα σου συσπάται ακούσια μέχρι να νιώσεις το σφυγμό σου, το δέρμα σου να ερεθίζεται από το κρύο. Χλωμιάζεις. Αυτό έπαθε και ο Τζον εκείνη τη στιγμή. Ρίγος. Και ήταν σίγουρος πως την είχε βρει, ήταν αυτή!

"Είναι ακόμα εκεί;"

"Ναι, θα στον στείλω από εκεί για αναγνώριση...", είπε η Έριξον και έκλεισε το τηλέφωνο.

21:46

Είχαν όλοι φύγει, ο Πάτρικ και ο Τζον ήταν μόνοι τους, σε ένα μεγάλο δωμάτιο με μια λάμπα πυρακτώσεως να τους συντροφεύει. Δεν μίλαγαν, ο Τζον ένιωθε ακόμα αμήχανα δίπλα στον συνεργάτη του. Τον πέρναγε 20 χρόνια και ένιωθε μπροστά του σαν παιδί που είχε κάνει αταξία και περίμενε να τιμωρηθεί. Ήταν η πρώτη υπόθεση που είχαν μαζί, καθώς το προηγούμενο μήνα είχε αποσυρθεί. Είχε επικαλεστεί ψυχολογική σύγχυση και πήρε άδεια αλλά δεν μπορούσε να μείνει σπίτι περισσότερο καιρό. Ο Πάτρικ ήταν εκεί αυτό τον μηνα. Ήταν νέος, αριστούχος και αν και μικρός πήρε αξία τη θέση του στο τμήμα. Θα έκανε άραγε ότι είχε κάνει και ο Τζον;
Θα σκότωνε τον συνεργάτη του για να ζήσει αυτός;
Αυτή η σκέψη τον σκότωνε...