Sleeping Beauties

Κεφάλαιο 8

Τρίτη 17:06

Ο Τζον είχε ειδοποιήσει την Έριξον για τις νέες εξελίξεις. Αν ο δολοφός δρούσε σύμφωνα με το ήδη καθιερωμένο μοτίβο του, η κοπέλα θα ήταν νεκρή μέχρι το βράδυ και θα την έβρισκαν κάπου ξαπλωμένη στο χιόνι, την επόμενη μέρα το πρωί.
Έπρεπε να βρει ποια ήταν και προκειμένου να το επιτύχει, χρειαζόταν κάθε υπόθεση εξαφάνισης των τελευταίων εικοσιτεσσάρων ωρών.

"Δεν έχει σημειωθεί καμία νέα εξαφάνιση Τζον. Το μόνο που βλέπω είναι μια πρωινή αναφορά, για μια γυναίκα που δεν γύρισε στο σπίτι της χτες το βράδυ, αλλά είναι τριάντα δύο ετών..."

Και τι σήμαινε αυτό;
Ο δράστης δεν είχε δείξει ακόμη καμία προτίμηση στα θύματα του, καθώς μεταξύ τους απείχαν μια πενταετία. Ίσως τελικά να μην έψαχναν για μια ακόμη νεαρή κοπέλα, αλλά για μια γυναίκα... Ακόμα και αν ήταν τριάντα δύο ετών.

"Δώσε μου το τηλέφωνο του συζύγου της και θα μιλήσω μαζί του εγώ... "

Ο Μπάρις Γουίνστον είχε φύγει από το τμήμα εδώ και περίπου μια ώρα και στο μεταξύ ο Τζον είχε συγκρατήσει ένα όνομα...Η Κέιτ Μάρφαν, η φίλη της ανήλικης μαθήτριας, είχε σειρά να καταθέσει τα πιο βρώμικα μυστικά, που μπορούσε να βάλει ο Τζον στο μυαλό του.

Στις 6:23 ήταν ήδη εκεί.

Αρχικά, η στάση της μαρτυρούσε αμηχανία. Τα χέρια της είχαν πλεχθεί και έσφιγκαν το ένα το άλλο, όσο ο Τζον προσπαθούσε να λάβει κάποιες εξηγήσεις. Το κορίτσι ήταν μόλις δεκαεπτά χρόνων, μα στα μάτια του φάνταζε σαν ενήλικη γυναίκα. Φορούσε ένα βαθύ ντεκολτέ, που δεν άρμοζε στην ηλικία της και ένα έντονο πορφυρό κραγιόν, που ερχόταν σε αντίθεση με το εφηβικό πρόσωπό της. Αμέσως αναρωτήθηκε αν και η μικρή κοιμώμενη ήταν βαμμένη αναλογα... ντυμένη ανάλογα , τη ημέρα που απήχθη. Αν απήχθη...

"Λυπάμαι για τη φίλη σου... Αυτό που συνέβη σε αυτές τις κοπέλες είναι θλιβερό."

Η Κέιτ τον κοίταξε και η έκφραση της δεν υποδήλωνε κανένα ίχνος συγκίνησης, ούτε θρήνου για τη νεκρή φίλη της.

"Ισως και να μην είναι τόσο αθώες όσο δείχνουν..."

Τα μάτια του Τζον σκλαβώθηκαν στα έντονα βαμμένα χείλη της Κέιτ και έμειναν καρφωμένα εκεί, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι είχαν μόλις ξεστομίσει.

"Ορίστε;" μίλαγαν για ένα ανήλικο κορίτσι, του οποίου η καρδιά είχε ξεριζωθεί. Στο μυαλό του, το πλάσμα αυτό ήταν ο συμβολισμός της αθωότητας. Το πρόβατο που πήγε να θυσιαστεί στο βωμό της χυδαιότητας, που χαρακτήριζε το μυαλό αυτού του αρρώστου ανθρώπου. Γιατί να μην ήταν αθώα και για αυτήν;