Yeni Sahibim || Yaoi || Neko ||

||Bölüm 3||

Hm, neredeyim ben. Burası neresi. Oh hayır! Olamaz, buraya geri dönmüş olamam. En son Haru'nun evinde uyumuştum. Peki buraya nasıl geldim? Yoksa Haru ben uyurken eski sahibime mi getirdi?

Korkuyorum! Hemen burdan kaçmanın bir yolunu bulmalıyım.

"Hey! Akira. Kalktın mı canım?"

B-bu ses...

"Anne?"

"Oğlum kahvaltıyı hazırladım. Babanla sahibimiz bizi bekliyor."

"...P-peki"

Annem odadan çıkınca arkasından bakmaya devam devam ediyordum. Hemen duvardaki takvimin yanına ilerledim.

"Ne! Bu nasıl olabilir?"
Hemen kalkıp takvimr baktım. Takvim 13 kasımı gösteriyo. Bu anne ve babamın ölüm tarihi. İyide nasıl bu zamanda olabiliyorum.
En iyisi uyum sağlamayı deneyerek olacakları görmek.

Banyoya ilerleyip yüzümü yıkadım. Mutfağa ilerledim. İçeri girince masanın başında sahibimi ve yanlarında anne ve babam vardı.

Gözlerimin dolmasını engellemeye çalışarak ilerledim. Sahibimin önünde eğildim ve anne ve babama 'günaydın' diyerek yerime geçtim.

Hiç iştahım yoktu. Nede olsa geçtiğim bir zamandaydım ve olacakları biliyordum. Birden o an aklıma gelince gözlerim doldu ve bir kaç damla gözyaşı yanaklarımdan aşağı süzüldü.

Sahibimin elini çeneme koymasıyla irkildim.

"Ne oldu? Benim minik Akiram neden ağlıyor bakalım?"

"H-hiç... Hala u-ukum var. B-belki esnemekten akmıştır."

Çok fena korkuyorum. Hemen kolumla gözyaşlarımı sildim.

"Ben doydum. Kalka bilir miyim?"

Sahibim

"Tabi Akira. Git biraz daha uyu. Tamam mı?"

"T-tamam."

Dedim ve hemen odama koştum. Saate baktım. 11:36 . Az kalmış. Şu an nasıl burda olduğumu bile anlamış degilim.
Belki de rüya görüyorumdur. Birden içeriden bağırma sesleri yükseldi.

Hemen içeri koştum. Annem
yerdeki tabak kırıklarını toplamaya çalışıyordu, babam annem önünde kollarını açmış annemi korumaya çalışıyordu. Sahibimse anne ve babama bağırıyordu.

"Yeter artık! Bu kaçıncı! Bıktım artık ikinizden!"

Babam özür dileyip bi daha olmayacak diyordu. Annemin elini kırık tabak parçalarından biri kesmesiyle acıyla inledi.

"Ayhh"

Sahibim bu sesi duyunca iyiyce sinirlenmişti. Tezgahın üzerindeki bıçağa uzanmasıyla içimdeki korku kat kat büyüdü.

Ben ne yapmam gerektiğini düşünürken bi çığlık sesi yükseldi.

"Aaaaaaaahh!"

Sahibim babamın göğsüne bıcağı saplamıştı.

Gözyaşlarım deli gibi akarken olanları izliyordum. Babam yere yığıldı. Annemse ağlayıp

"Yapma! Lütfeen!"

Diyerek ağlıyordu. Sahibim bu sefer bıçakla annemin üzerine yürümeye başladı. Bıçağı annemin karnına saplamasıyla annem bi çığlık attı.

Annemde yere yığılınca sahibim bıçağı tezgaha bıraktı. Arkasını dönünce beni gördü

"Akira! Sen burda mıydın?"