Beynimden vurulmuşa döndüm. Nasıl ya nasıl bizim okula gelirdi. Ha birde aynı sınıftaydık. işte hayatım boka sarmıştı bile.
Ben bunları düşünürken çoktan yanıma oturmuştu. Çantamı alıp kalkmaya yeltendim. Kolumdan tuttu. Yüzüne baktım. Gözlerimin içine bakıyordu. Daldı. 30 saniyeye yakın öyle durduk. Bir çırpıda kolumu kurtarıp pencere kenarından en arka sırada oturan kızın yanına gittim.
-Hey! Selam . dedim. Kafasını kaldırmadan "Efendim" dedi umursamazca.
- Şuradaki yeni gelen çocuğun yanına oturmak ister misin ? diyince birden canlandı.
-Tabiki de. dedi.
Hemen çantasını toparladı. Şaşkın gözlerle bana bakan Yağız'ın yanına oturdu. Çantamı sıraya bırakıp lavavoya doğru yol aldım. Saçım başım bozulmuştu. Saçlarıma elimle şekil verdikten sonra sınıfa doğru yürüdüm. Sırama ooturdum ve hocanın gelmesini bekledim. Bir ara Yağız'a doğru çaktırmadan baktığımda kızlarla muhabbet ettiğini gördüm. Kızın biri elini Yağız'ın gömlekten kendini belli eden kaslı kollarının üzerinde gezdiriyordu.
-Demek o gizemli kızı bulmak için İstanbul'dan İzmir'e taşındın dedi ve hep birlikte bir kahkaha patlattılar.
Ne demekti şimdi bu ? Kim o gizemli kız ? Ne yani sevdiği, unutamadığı bir kız mı var ? Onun için mi buraya gelmişti ?
Bunu öğrenmem, gerekti ama nasıl...
-Yağmur ayağa kalkman için senin keyfinimi beklicez dedi hoca. Tam cevap verecekken;
-Ve de niye yerini değiştirdin , hemen eski yerine dedi.
Çocuk gibi azarlamıştı beni. Rezil olmuştum. Çantamı bir hışımla alıp hızlı adımlarla Yağız'ın yanına oturttuğum kıza kalkmasını söyledim. Kız ters ters bakarken yerime oturdum. Bütün ders boyunca tek bir kelime etmedik ama beni rahatsız eden birşeyler vardı. Kafamı çevirmemle bana baktığını farkettim. Dalmıştı. benim ona baktığımı bile farketmedi. Gözlerine takılı kaldım. Yemyeşil gözler... Daha önce kimsede görmediğim tondaki gözler.. Zilin çalmasıyla irkildim. O ise çok sakindi. Yavaş hareketlerle kafasını çevirdi.
Kızlar hemen Yağız'ın başına toplanmıştı bile. Resmen içine düşceklerdi. Saçma sapan sorular soruyorlardı.
-Tamam kızlar sakin olun hayat hikayemi anlatıyorum şimdi size , diyip güldü.
-Tatlım bir saniye ben şuraya oturayım bir deyip ortamıza oturan kıza kötü bakışlar attım. Sıkılmıştım. Pencereye doğru yürüdüm. Yağmur yağıyordu. Yağmuru izlemeye başladım. Tabiki bir kulağım onlardaydı.
-Evet kızlar ben Yağız Başaran. 15 sene boyunca İzmir'de yaşadım. Bazı sebeplerden dolayı amcam,ailesi ve biz İstanbul'a taşındık. Şimdi de o kız için buradayım.
-Senin Başaran Holding ile bir alakan var mı diye soru sorulduğunda kafama birşey dank etmişti.
2 sene önce>>
Okulun ilk günüydü. Liseye başlıyordum. Saçlarıma köpük sürüp şekil verdim. Eyeliner çekip rimel sürdüm Son kez aynaya baktıktan sonra yeni aldığım ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Ergen bir liseli gibi heyecanlıydım. Yeni arkadaşlar edinebilir miydim acaba diye düşünüyordum. Sokağın başında duran arabayı gördüm. Bu kesin Berke idi. Yoksa böyle araba buralarda bulunmazdı. Beni farketmiş olacaklar ki arabayla yanıma doğru gelmeye başladılar. Arka pencere açıldı.
-Günaydın Ömrüm
Bu ses bana huzur veriyordu.
-Günaydın dedim ve gülümsedim. Şöföre kapıyı açmasını söyledi. Şöför kapıyı açtı ve Berke binmemi işaret etti.
-Aslında bugün biraz yürümek istiyorum.
-Hala güvenmiyor musun bana ? 1 senedir tanışıyoruz ,1 haftadır da çıkıyoruz. Hem annende biliyor beni. Bir sorun olacağını sanmıyorum dedi. Öyle bir baktıki kendimi arabaya binmek zorundaymışım gibi hissetmiştim. Arabaya bindim ve şöföre okulun adını ve yerini söyledim.
- O eteğin boyu neden o kadar kısa dedi Berke. "Sanane" der gibi bir bakış attım. Ufak bir kahkaha attı. Kendimi tutamayıp bende bir kahlaha attım.
Okula vardığımızda şöför kapımı açtı tam inecekken Berke kolunu uzatıp kapıyı kapattı. Nefesini yüzümde hissettim. Aramızda 5 cm den daha az bir mesafe vardı.
-Sen benimsin, bunu unutmayacaksın, unutursan ben hatırlatmasını bilirim. ! dedi. Birden nefesim kesildi. Ne kadar süre öyle kaldığımızı bilmiyorum ama birden konuşmaya çalıştım fakat parmaklarını dudaklarımın üstüne koydu.
-Ben Berke Başaran. Başaran Holding'in varislerindenim dedi ve elini uzatıp kapıyı açtı. "Kendine iyi bak " dedi. Yüzünde piç bir sırıtış vardı.
Hemen arabadan inip hızlı adımlarla okul bahçesine girdim. Sırtımı duvara yasladım. Nefes nefeseydim. Ne oluyor ? Bir anda ne olmuştu, tanıdığım çocuk gitmişti sanki 30 yaşındaki kabadayı gibi biri gelmişti. Ben bunları kafamda sorgularken telefonum çaldı..çaldı..çaldı...
Şebekkk arıyor...
-Alo
-Beraber kahvaltı etmek için poğaça alıp gelmiştim ama annen evden çıktığını söyledi.
-Evet biraz erken çıkmak istedim, haber verseydin seni beklerdim.
-Bir sorun mu var Yağmur ? Niye nefes nefese kalmış gibi konuşuyorsun ?
-Berke..Berke bugün çok tuhaf davrandı, tam bir zengin züppe gibiydi.
-O çocuktan uzak dur Yağmur, o çocuğa hiç güvenmiyorum.
Tam neden olduğunu soracakken arkadan gelen sesle duraksadım.
-Demek burdaydın kenar mahalle çocuğu
-Yağmur ben kapatıyorum kendine iyi bak dedi ve telefon kapandı.
Dıt..dıt..dıt..
Sesi gelen Berkeydi. Hemen nasıl Umut'un yanına gitmişti.Ne olur ona birşey yapmasın. Ne olur..
Günümüz>>
Başaran Holding mi ? Berke'yi tanıyor muydu acaba ? Ne cevap vereceğini merak ettiğim için onların yanına gittim. Sırama oturdum. Çaktırmadan dinlemeye başladım.
-Başaran Holding mi ? Kızlar sakin olun sadece bir soyadı benzerliği diyip güldü. Oh rahatlamıştım. Ama o gizemli kızın kim olduğunu öğrenecektim.
Öyle böyle derken gün bitmişti. Yağız ile neredeyse hiç konuşmamıştık.
# #
Çantamı aldım. Okuldan çıktım. Yürümeye başladım. Bir an duraksadım. Çantamdan telefonumu çıkarttım. Birinin arkamdan yürüdüğünü farkettim ama pek umursamadım. Biraz daha yürüdükten sonra omzumda bir el hissettim.
-Yağmur dedi. Bedenimi yavaşça döndürdüm.Yine Yağız yine Yağız.
Yutkundum.
-Efendim ?
-Sen Yağmur Soydan'sın. Onun katilisin. Siz onun katilisiniz.
-Ka...ka...katil mi ?
