gece

imdat

bana doğru yaklaşmaya devam ediyordu. yanımda asılı olan havluyu üzerime tuttum. yüzündeki sırıtış daha da büyüdü. çok korkuyordum. korkudan bacaklarım zangır zangır titremeye başladı. şimdi babam olsaydı bana bunları yapmalarına izin vermezdi. benim annem nasıl bir adamla evlenmişti böyle. resmen melek yüzlü şeytandı. şuan içinde bulunduğum olaydan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. 

''çiçek kızım hadi gel yanıma . hadi canım yavrum.''

''git buradan. seni anneme söylediğimde senden boşanacak.''

''bunları annen bilemicek  güneş.  kızıma yaptığım gibi sende sessiz kalacaksın.'' hayır çok yanlış düşünüyordu. belki ben sessiz kalabilirdim ama insanlar benim sesim olabilirdi. kadın , kız, bebekler, çocuklar böyle durumlara şahit olmamalıydılar. insanlar bu kadar duyarsız olamazdı. 

sırtıma değen buz gibi duvarı hissettiğimde kaçacak yerimin kalmadığını anlamıştım.  beni kendisiyle duvarın arasına sıkıştırmıştı. daha çokkorkmaya başlamıştım. bağırmak için ağzımı açtım. ağzımı kapattı. üzerimdeki havluyu çekip kenara attı. boynuma gömülüp sulu sulu öpüyordu. iğrençti. kendimden utanmaya başlamıştım. nefret ettim bu adamdan. artık dayanak gücüm kalmamıştı. gözlerim kararmaya başladığında kendimi yerde buldum. 

sabah kalktığımda yatağımdaydım. dün neler olduğunu hatırlama çalıştım. tek hatırladığım o iğrenç insanı birisi yerde dövüyordu. yüzü kanlar içindeydi. gözlerim yanmaya başladı. ben nasıl dayanacaktım böyle bir şeye belki zarar görmemiş olabilirdim ama tacize uğramıştım. eminim ki bunun devamı gelecekti. gözlerim yanmayı bırakıp yavaş yavaş damlalarını akıtmaya başladı. ağlamam daha çok şiddetlendiğinde başımı yastığa gömdüm. yastığa doğru bağırıyordum. sırf sesimi kimse duymasın diye böyle yapıyordum. kapım açıldığında hemen arkamı döndüm. bu kokuyu tanıyordum aliydi. yanıma oturup saçlarımı okşamaya başlamıştı. bunu neden yapıyordu? dünde o bana zarara vermişti. hemen elini hızlıca çektim. 

''özür dilerim çiçek. böyle olmasını istemezdim. ben dün kendimde değildim.''

''ha ne yani kendine olmasan yapmıcaktın öyle mi ? uzak dur benden hatta gerekirse babanı da al git buradan. sizi istemiyorum. anneme de her şeyi anlatıcam. '' peki ya nasıl anlatıcaktım. kendimden utanıyordum. 

''babam senin peşini kolay kolay bırakmaz.''  gözlerindeki  korkuyu ve pişmanlığı görebiliyordum . ama hayır ona güvenemezdim. beni ikinci kez kandırmasına izin veremezdim. 

''çık odamdan.'' fısıldar gibi '' peki '' dedi. kapımı kapatıp çıktı. yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. ben bu olanları nasıl anneme anlatacaktım. üvey babam beni taciz etti mi dicektim. hayır bunu yapamazdım. ya annem bana inanmazsa ? o zaman ne yapacaktım. bunları düşünürken gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. uykuda her şeyi unutabilirdim. umut ederek kendimi uykunun kollarına bıraktım. 

çocuk susar sen susma , istismara sessiz kalma !