ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ

Κεφάλαιο 2

Τον Ματέο .καλά πόση ώρα κάθεται και με βλέπει να κλαίω ;Μόλις τον βλέπω ,τον κοιτώ και σκουπίζω τα δάκρυα μου .Σταματάω την μουσική .

Ελ-τι κάνεις εσύ εδώ ;

Ματ-Εισαι καλά ;

Ελ-"Καλα είμαι .ΤΩΡΑ ΦΥΓΕ ."γυρνάω πλάτη σε αυτόν ,κουλουριάζομαι και κλαιω .Με ακουμπα στον ώμο με ένα γλυκό και παρηγορητικο τρόπο .Λες και καταλάβαινε πως ένιωθα .WEIRD .

Ματ-"Έλα μην κλαίς "λέει με ζεστή και απαλή φωνή .
Ελ-"και να σταματήσω τι θα αλλάξει ;Απλά θα δείχνω χαρούμενη .Έχω βαρεθεί να δείχνω χαρούμενη ."
Ματ-"όχι εγ...."διακόπτω και συνεχίζω χωρίς να νοιαζομαι τι λέει
Ελ-"χωρίς κανένας να νοιάζεται"
Ματ-"δεν είναι αλή...."Συνέχιζα να μην τον ακούω ,δεν ήθελα να τον ακούσω .
Με πληγωσε και σίγουρα θα το ξαναέκανε .[Μετά από λίγα λεπτά βασανιστικής ησυχίας]
Ματ-"εγώ νοιαζομαι"
Τι νοιάζεται ;;τώρα;;όταν εγώ πονούσαν για αυτόν ;;όταν με κορόιδευαν.που ήσουν ;;νοιαζοσουν;;
Πάνω στον θυμό μου χωρίς να το πολύ σκεφτώ σηκώνομαι απότομα και πάω να τον σπρωξω αλλά εκείνη την στιγμή έρχεται κάποιος και προλαβαίνει να με σπρώξει .Με αποτέλεσμα να χτυπήσω στον τοίχο και να προσγοιωθώ στο πάτωμα με αίμα στο κεφάλι .Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε γύρω μου το μόνο που μπορούσα να καταλάβω ήταν τον Ματεο να φωνάζει εκεινον που με έσπρωξε .Μετά από λίγο ούτε άκουγα και ήμουν me  myself and I .Αρκετά καταθλιπτικό πιστεύω στην περίπτωση μου.Μετα από αρκετή συζήτησης with myself αρχίζω να κουνάω τα μάτια μου και σιγά σιγά να βλέπω.Ξυπναω επιτέλους και σηκώνομαι αργά από το κρεβάτι .Τρίβω τα μάτια μου και ακουμπάω ελαφρά στο κεφάλι μου όπου είχα ένα χτύπημα που ήταν καλυμμένο με γάζα .
Ελ-"μα καλά που βρίσκομαι ;"γύρω μου όλα άγνωστα ,είμαι σε ένα δωμάτιο .Τώρα που το βλέπω καλύτερα είμαι όχι ρε μαλακά .......
Είμαι στο δωμάτιο του ;;;;Γιατί σε όλα τα καλά νοσοκομεία που υπάρχουν να ξυπνάω σπίτι του ;
ΓΑΜΩΤΟ τι έγινε ;;Ποιος με χτύπησε ;
Στάσου ένα λεπτό ......ωχ όχι .αλήθεια τώρα ;;;Μόλις θυμήθηκα ότι μαζί με τα βιβλία  ήταν και το FUCKING ημερολόγιο μου.Αν το διάβασε ,όχι θα τα μάθει όλα .Μάλλον για αυτό γύρισε πίσω αλλιώς ούτε που θα με κοιτούσε.Βλεπω την πόρτα να ανοίγει και πάω σβέλτα στο κρεβάτι και κάνω την αναίσθητη .Έρχεται με σκεπάζει ,ελενχει το τραύμα μου ,με χαϊδεύει τα μαλλιά ,με φιλά στο μέτωπο και φεύγει .Ακουμπάω τα χέρια μου στα γόνατα μου και σκέφτομαι το απαλό και ζεστό άγγιγμα του,τον τρόπο που μιλά Ελίζα σκάσε ξανά πέφτεις στην παγίδα .κάθομαι έτσι για ώρες αφού έξω στο παράθυρο είχε βραδιάσει .Δεν ξερω γιατί δεν έχω φύγει ακόμα αλλά νιώθω ζεστά σαν να ανήκω εδώ .Μετά από λίγο το παίρνω απόφαση και σηκώνομαι ,ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα βγαίνω και βλέπω δύο δωμάτια ,το σαλόνι και την πόρτα ακριβώς απέναντι μου .Να η ευκαιρία μου .
Κοιτάω γύρω μου δεν το βλέπω αλλά ακούω την βρύση λογικά του μπάνιου .Παίρνω την τσάντα μου ,ανοίγω την πόρτα αλλά ήταν κλειδωμένη .Λίγο πιο δίπλα τα κλειδιά .Τα παίρνω και όσο πιο ήσυχα μπορώ ανοίγω την πόρτα .Εκείνη την στιγμή βγαίνει ο Ματέο από το μπάνιο .[ντυμένος φυσικά ανώμαλα όντα μην βρείτε την ευκαιρία για γυμνό το πάτε τι νομίζατε ;καλά ίσως σε αλλα επεισόδια....]

Ματ-"που πας ;"
Χωρίς να πω κάτι ανοίγω την πόρτα και τρέχω .Ακούω την πόρτα από πίσω μου να ανοίγει και πριν το καταλάβω ο Ματέο με είχε αρπάξει από το μπράτσο και με είχε βάλει μέσα κλείνοντας με το σώμα του την πόρτα .Είμαστε κοντά πολύ κοντά .χιλιοστά μακριά τα χείλια μας .Δεν έχω ξανανιώσει την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά.
Ματ-"Γιατί πήγες να φύγεις ;"
Δεν απαντάω "Γιατί;" Με σφίγγει το μπράτσο .
Ελ-"Σταματά με πονάς "με άφησε και γύρισε χωρίς να με κοιτά
Ματ-"φύγε "ανοίγει την πόρτα .Λέω πεταχτά ένα συγγνώμη και τρέχω χωρίς να κοιτάξω πίσω .Τρέχω μες στην βροχή ,στα σκοτάδια ,στο πουθενά. Γαμωτο που είμαι ;
Μετά από λίγα λεπτά περπάτημα  βγαίνω πάλι μπροστά στο σχολείο και εκεί ξαφνικά βλέπω τον Παναγιώτη .{αχ αυτός μας έλειπε τώρα }πω την τύχη μου μέσα σήμερα .
Παν-"γεια Ελίζα"με χαιρετά και βάζει τα χέρια του πίσω από το λαιμό του Τρίβωντας τον αμήχανα."όσο αφορά το μεσημέρι "

Ελ-"όχι τώρα ,σε παρακαλώ "γυρνάω και φεύγω

Παν-"στάσου (με γυρίζει )τι έπαθες ;"
Ελ-"Τιπ...."πέφτω αφού έχω χάσει τις δυνάμεις μου λόγο της απώλειας τροφής και τους τραύματος .
Σηκώνομαι με την βοήθεια του και με πάει σπίτι μου .
Αφού φθάνουμε σπίτι μου .

Παν-"θα είσαι εντάξει ;"

Ελ-"Νομίζω "λέω με όση δύναμη μου έχει απομείνει .

Παν-"καλά..γεια Ελίζα"

Ελ-"στάσου (τον τραβάω από το χέρι )Σε παρακαλώ μείνε , φοβάμαι"

Παν-"δεν ξέρω αν μπ....."

Ελ-"παρακαλώ "κάνω μάτια κουταβιου
Παν-"(ξεφυσα)καλά "
Αφότου έμεινε κάθισε μαζί μου σπίτι για τρεις μέρες .Αυτές τις τρεις ημέρες με περιποιόταν και ήταν γλυκός και στοργικός.Δεν ανέφερα ακόμα για εκείνο το μεσημέρι .
Τον λυπάμαι .....
Κάθισε να με φροντίσει και εγω.....

Τι γίνεται με τον Ματέο ;και τι παίζει με τον Παναγιώτη;
Θα παίξει διπλό παιχνίδι η Ελίζα ;
Ή θα διαλέξει τον μοναδικό ;💕
Ελπίζω να σας άρεσε  .Αν ναι δείξτε λίγη αγάπη και πατήστε το αστεράκι .