ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ

κεφάλαιο 11

Βρίσκομαι στο κρεβάτι σε ένα νοσοκομείο Ωραία μέχρι εδώ. (Προσπαθώ να πω στον εαυτό μου) παίρνω το κινητό μου και αφού κλείνω το ξυπνητήρι, ψάχνω τις επαφές μου. Πουθενά το τηλέφωνό του, δεν το βρίσκω. Μετά από λίγο μπαίνει μέσα η νοσοκόμα.

Νοσ-"ξύπνησε"πάει να φύγει

Ελ-"Στάσου πόσο καιρό βρίσκομαι εδώ;"

Νοσ-"μία εβδομάδα και κάτι μέρες"

Ελ-"τι έπαθα ;"

Νοσ-"χτύπημα στο κεφάλι . Μία κυρία σε έφερε εδώ."

Ελ-"κυρία ;θυμάστε πως ήταν ;

Νοσ-"όχι, δεν ήμουν εγώ στην υποδοχή"

Ελ-"καλά Μήπως ξέρετε πότε βγαίνω;"

Νοσ-"το πιο πιθανό σε τρεις ημέρες, αν δεν έχουμε επιπλοκές"

Ελ-"ωραία, Σας ευχαριστώ"

Τι στο καλό πια γυναίκα με έφερε εδώ και τι συμβαίνει; Το σχολείο δεν είμαι με τον Ματέο; Και τον Παναγιώτη; Όλα αυτά ήταν της φαντασίας μου; Μα....
Πρέπει να πάω στο σχολείο εκεί θα ξεκαθαρίσω τι συμβαίνει.

Τρεις μέρες μετά βράδυ Πέμπτης

Κανείς δεν ήρθε να με δει. Αλλά τουλάχιστον κοιμήθηκα καλά. Πήγα σπίτι και Ετοίμασα τα ρούχα   και την τσάντα μου. Κοιμάμαι κατά τις 11:00.

Πρωί Παρασκευής
Ετοιμάζομαι και κατευθύνομαι στο σχολείο. (Χωρίς πολλές λεπτομέρειες γιατι δεν έγινε και τίποτα ) το βράδυ είχα στείλει στη Βασιλική μήνυμα να συναντηθούμε στο σχολείο. Μπαίνουμε και όλοι ήταν περίεργα ή έτσι ένιωθα Εγώ απλά. Πήγαμε και καθίσαμε εκεί που κάνουμε προσευχή. Η Βασιλική ήθελε να τα μάθει όλα. Δεν ήξερα καν εγώ, τι θα της έλεγα; Πρώτη ώρα είμαι στο κενό προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Προσπαθώ να πάρω πληροφορίες από τη Βασιλική για τις μέρες που έλειπα. Όμως τίποτα περίεργο. Και αυτό το κάνει ακόμα πιο περίεργο. Το μόνο που μου φαινόταν εμένα περίεργο Ηταν ότι δεν μιλούσα με τον Ματέο.
Η μέρα πέρασε smooth και πάλι όμως είχα τόσα ερωτήματα και δεν μπορούσα να του μιλήσω. Το μεσημέρι κατά τις 4:00 θα έχουμε ένα μήνυμα από τα παιδιά να βγούμε και να πάμε να φάμε στα goody's. Φυσικά και είπα ναι. Ετοιμάστηκα δεν έβαλα τίποτα wow καθημερινά ρούχα. Ξεκινήσαμε για τα Goody's και στον δρόμο Όλο βλακείες λέγαμε, βαρετά ανούσια λόγια. Φτάσαμε και καθίσαμε στους καναπέδες. Παραγγείλαμε και περιμέναμε. Απέναντι είδα να έρχονται τα αγόρια. Όχι δεν τους θέλω εδώ. Και τι κάνει εδώ; Κάθομαι χαμηλά ώστε να με κρύβεις Ο καναπές, δεν έχω όρεξη, δεν θέλω να τους δω ή να συζητήσω για αυτούς.

Βασ-"Χαχαχα κοιτα ποιοι ήρθαν 😉"

Ελ-"Μπράβο τους"
Συχνά Αναρωτιέμαι τι κάνει τη Βασιλική να θέλει να τους κορόιδεψει. I guess we'll never know.

Λκ-(Λούκας)"Ελίζατο τριβεις το πιπερι;

Ελ-"σκάσε"

Λκ-"το λαδώνεις Το Κουλούρι;"

Ελ-"Λουκά ρε σκάσε"

Λκ-"Γιατί ρε; (Τον Σκουνταω να δει πίσω ) ααααααα"
Δύο χάμπουργκερ και μία πατάτες λέει η υπάλληλος στα goody's.
Σηκώνομαι να πάρω την παραγγελία. Δίπλα από τον πάγκο αυτοι. Τους ακούν να ψιθυρίζουν κάτι αλλά όχι ξεκάθαρα. Πανάθεμά Ίσως λένε κάτι για να καταλάβω τι συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα. Τι λέω, αυτή μόνο για βλακείες θα μιλούν λογικά. Παίρνω την παραγγελία και κάθομαι, όσο έτρωγα τις πατάτες και το νοστιμότατο χάμπουργκερ μου προσπαθούσα να θυμηθώ. Μάταιο παιχνίδι ο εγκέφαλός όμως. Δεν βγάζω άκρη και απλά είναι Λες και κοιτώ την Βασιλική. Σηκωνόμαστε να φύγουμε Κρατάω την πόρτα για να βγούνε τα παιδιά και μόλις κάνω να φύγω ακούω κάποιον από τα αγόρια να φωνάζει "τσιαζιτε σουοηχ χοτ"και τότε μου ήρθε ένιωσα την η λέξη δεν μου την λέει κάποιος και η φωνή γνωστή. Μπορεί να την είχα ακούσει λίγες φορές αλλά θα την αναγνώριζα παντού. Ηταν του Ματέο.

Καιρό έχουμε να τα πούμε .επόμενο επεισόδιο φωτό με τον Λούκα .
Πατήστε ⭐