ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ

Κεφαλαιο 7

Κυνηγιόμασταν  μέχρι να τελειώσει η βενζίνη της μηχανής. Μόλις σταματήσω Αρχίζω να τρέχω ,ομως με προλαβαίνει και με κλείνει στην αγκαλιά του.

Ματ-"Ελίζα σε παρακαλώ"

Ελ-"Όχι άσε με"

Ματ-"δεν μπορώ. Όχι ξανά.

Αρχίζω και κλαίω

Ματ-"Συγνώμη που σε άφησα ήταν λάθος"

Σταματάω να κλαίω και κοιτώ στα μάτια του.
Τον φίλο απαλά στα γρήγορα και τον αγκαλιάζω σφιχτά.

Ελ-"Συγνώμη που σε κούρασα, που σε πόνεσα."

Ματ-"Δεν πειράζει θα σε έψαχνα ξανά εάν χρειαζόταν."

Μου έλειψε και χαίρομαι που είναι εδώ.

Ελ-"στάσου , ο Παναγιώτης που είναι;"

Ματ-"με τα παιδιά"

Ελ-"πάρε τους τηλέφωνο να φύγουν"

Ματ-"μπα"

Ελ-"Ματέο αν δεν το κάνεις Θα περπατήσω μέχρι το σπίτι "

Ματ-"Ναι καλά"ξεκινάω να περπατώ"εντάξει εντάξει"
Παίρνει τηλέφωνο τον φίλο του

Άντι-"Έλα bro"

Ματ-"φύγετε από κει τώρα"

Άντι-"Εντάξει Τον άλλον που να τον πάμε;"

Ματ-"Αφήστε τον εκεί"

Άντι-"σίγουρα ρε;"

Ματ-"Ναι bro "τότε πάει να με κοιτάξει αλλά εγώ είχα βάλει μπρος το αμάξι και έφυγα."πανάθεμά μου ξέφυγε"

Άντι-"τι;"

Ματ-"Τίποτα απλά ελάτε να με πάρετε"

Άντι-"κ"
Στο μεταξύ....

Τι χαζός άφησε τα κλειδιά στο αμάξι. Παίρνω το κινητό μου και Καλώ τον Παναγιώτη.

Ελ-"είσαι καλά;"

Παν-"αντέχω"

Ελ-"Έρχομαι να σε πάρω"

Παν-"Όχι ,όχι ακόμα θα σου πω εγω ποτε τώρα κρύψου"

Ελ-"σίγουρα αντέχεις;"

Παν-"ναι"

Ακόμα νιώθω άσχημα που τον έκανα αυτό αλλά πλήγωσε το ΦΙΛΟ μου. Μετά από ένα τέταρτο με παίρνει ο Παναγιώτης και μου λέει  να πάω να τον πάρω.

Πάω και  ήταν χτυπημένος πολύ άσχημα

Ελ-"θα σε πάω στο νοσοκομείο"

Παν-"καλά. Πού βρήκες το αμάξι;"

Ελ-"το πήρα από τον Ματέο"

Παν-"καλά του έκανες του Μπάσταρδου"

Ελ-"Παναγιώτη θέλω να μιλήσουμε"

Παν-"καλά..."

Ελ-"Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε παλιά .αλλά μετά από τόσα χρόνια δεν υπάρχει ,δεν μου αρέσει πια Παναγιώτη. "

Παν-"Ελίζα εγώ"

Ελ-"συγνώμη"

Παν-"(Ξεφυσά) Δεν χρειάζεται δικιά σου είναι η απόφαση το Σέβομαι αυτό"

Ελ-"Ευχαριστώ Άσε που πριν λίγο καιρό χώρισες"

Παν-"έχεις δίκιο. Γ*****εγώ  φταίω για όλα Αν δεν το είχα κάνει.."

Ελ-"αν δεν το είχες κάνει θα αναρωτιόσουν για καιρό και άσε που Ήταν γραφτό να γίνει."

Παν-"Έχεις δίκιο ,σε ευχαριστώ"

Φτάνουν στο νοσοκομείο τον αφήνω το χαιρετώ Κατευθύνομαι στο σπίτι του Ματέο.
Με είχε πάρει τηλέφωνο αρκετές φορές. Αφού φτάνω στο σπίτι κατεβαίνω από το αμάξι και το κλειδώνω. Ανεβαίνω και Πάνω που πάω να χτυπήσει το κουδούνι θυμάμαι ότι πάντα έκρυβε ένα αντικλείδι κάτω από τη γλάστρα με τα αγαπημένα του λουλούδια τα γαρύφαλλα και συγκεκριμένα τα σκούρα κόκκινα. Ανοίγω την πόρτα και πάω στο πάνω όροφο. Πάω στο γραφείο του τον ακούω να μιλάει με κάποιον λόγια κανένα φίλο του. Πάω να δω και ήταν με την Αλίκη ;;😐😓😤 Τι στον π***** γίνεται; Την άκουγα να  ψιθυρίζει κάτι για μένα Μετά από λίγο η πόρτα εγώ κρύβω μέσα από τα δωμάτια. Μόλις σιγουρευτώ ότι έχει φύγει στηρίζουμε στις καλές και του μιλάω για να καταλάβει ότι υπάρχω.

Ελ-"δεν με υποδέχτηκες"

Ματ-"Δεν ήξερα ότι είχα παρέα"

Ελ-"είσαι σίγουρος ;;γιατι  μόλις την είδα να φεύγει"

Ματ-"Τέλος πάντων, πως..."

Ελ-"τα λουλούδια"

Ματ-"σωστααα ... τα λουλούδια"

Ελ-"Δεν έχεις αλλάξει πολλά από την τελευταία φορά που είχα έρθει κατεβαίνω και κοιτώ το 🏠.

Ματ-"δεν ήξερα αν θα σου άρεσε"
Γελάω για περίπου πέντε δευτέρα

Ελ-"Ορίστε Τα κλειδιά του αμαξιού"του τα πετάω

Ματ-"ναι, ευχαριστώ"

Ελ-"καλά να πηγαίνω καλύτερα."

Ματ-"στάσου εμμ"βάζει τα χέρια του πίσω από τον λαιμό του"Θες να έρθεις εδώ αύριο;"

Ελ-"Εμ δεν ξέρω...  θα προσπαθείς να με απαγάγεις ξανά;"

Ματ-"Εξαρτάται θα βγεις με μαλακές;"

Ελ-"Μόνο με έναν"

Γελάμε μαζί
Του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και φεύγω.

Ένα πράγμα έχω να πω ΚΑ-ΜΠΟΥΜ
Είδατε τι του είπε στο τέλος οοοοοοο.
Τέλος πάντων πάνω στην εικόνα η Αλίκη .Η Αλίκη δεν φαίνεται να πολύ χωνεύεται. Αν σας άρεσε  και αν θέλετε συνέχεια ιστορίας πατήστε το ⭐ .