~Wattys2019 'fantastik kategorisi' kazananı.
&
Kaçarken yaralanmıştı. Çektiği acıya rağmen kendini zorlayarak konuştu.
"Kimsin sen?"
Hayatını borçlu olduğu adamın kim olduğunu öğrenmek istiyordu. Karşısında duran maskeli silüet bir süre sessiz kald...
'Cehennemin nasıl olduğunu sorgulardık geçmişte. Sıcak ya da soğuk muydu diye merak ederdik mesela. Şimdi ise biliyoruz sorularımızın yanıtını. Her gün cehennemin ateşi ile soğuklakavruluyoruz. Mavi alevler yüzünden can veriyoruz.'
___________________________
_______
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______
_1. Bölüm_ 'Alevden Topraklar'
Korkunun gölgesi altında esaretle geçen bir zamanda yaşıyordu insanlar. Bilinen her şey unutulmuş gibiydi. Yeni doğan bir bebek kadar savunmasızlardı. Bebekten farklı tek yanları masumiyet barındırmayan suretleriydi.
Biliyorlardı, görüyorlardı ama karşı koymaya güçleri yetmiyordu. Acınası varlıklardı insanlar. Yüzyıllar boyunca sahiplendikleri Dünya onlara sırt çevirdiğinde anlamışlardı her şeyi. Sahip oldukları her şey, soyut veya somut... Koca bir hiçti ellerinde kalan.
Güçlü olduklarını sanıyorlardı. Sahip oldukları akla ve o akıl ile ürettiklerine güveniyorlardı. Bu güven içlerinde büyük bir kibrin büyümesine neden oldu.
Zaman ve kibir işbirliği yapmış iki müttefik gibi kör etmişti insanların gözlerini. Geçmişte insanları bu kibirden sıyırmaya yetebilen en büyük gerçek, bir yaratıcıya duyulan inançtı. İnsanlar ancak bir yaratıcıya duydukları inanç ile onlardan üstün bir güç olduğunu kabul ediyordu.
Bilinen her şey yanlıştı.
Kurulmuş bir sahnede, kendi iplerimizden tutarak oynuyorduk oyunumuzu. Hayat diyorduk buna, yaşamak diyorduk...
Bir yaratıcı yoktu. Varsa bile insanların hiçbir değeri yoktu onun için.
Biz insanlar bir hata sonucu var olmuştuk. Fark edilinceye kadar varlığımızı sürdürmüş, fark edildiğimiz an da cehenneme düşmüştük.
