VENIZZE
Kahit hindi ko gusto, I still decided to leave the Philippines. What else should I do if I will just get hurt again for the second time around?
"Kuya, baka in two days nandyan na ako ulit sa Korea." she said. Kausap niya ang Kuya Hyunbin niya. Nasa airport siya ngayon at na para sa flight niya pabalik ng Korea.
"Venizze, alam mo I'm still 50:50 sa desisyon mong yan. Diba you wanted to go back to the Philippines so that all of your what ifs will be answered?" I heard Kuya sighed.
"Kuya, wala na rin atang pag-asa na yung what ifs ko ay malaman ko yung sagot."
"Kaya nga nandyan si Jihoon. Kaya nga siya ang pinili namin ni mom na maging buddy mo habang nag-stay ka sa retreat house eh."
That's when it's my turn to sigh "Kuya, wala na rin naman mangyayari kasi nilalayuan na niya ako. Siya na nga mismo nagtaboy sakin eh."
Kuya Hyunbin sighed again "Venizze, you shouldn't runaway. Paano kung bigla nalang niya maalala ang lahat? He'll come back to you, Venizze."
I smirked a bit "Kuya, imposible na yan ngayon."
"Hindi iyon imposible, Venizze. Ikaw ba, naalala mo na mga nangyari bago yung aksidente?"
Nakasalungat agad ang aking kilay. Nangyari bago ang aksidente?
Naramdaman kong sumakit ang uli ko kaya pinatay ko na agad ang tawag ko kay Kuya at hindi nalang siya sinagot pa sa tanong niya.
Umupo muna ako sa waiting area. What the heck happened before the accident? Wala akong maalala. Ang alam ko lang namatay si Liam... na best friend ko.
I've been sitting here for quite a while now nang biglang may nagsalita mula sa aking likod
"Don't go."
I was stunned at agad akong tumingin sa aking likod and I saw him...
His eyes we're swollen. It seems that he didn't sleep for the whole night. I immediately hugged him. Wala akong ibang sinabi kundi sinuklian ko lamang siya ng yakap.
"I remember everything, Venizze." he said.
"What do you mean?" I asked him, still hugging him.
"It's me, Venizze." Jihoon said at kumalas na siya sa pagkayakap niya sakin. "Ako si Liam. Your best friend."
The moment he said that I was really shocked. Ano ba yang sinasabi niya? Kung kelan naman okay na ako na wala na si Liam tapos sasabihin niya na siya si Liam? I'm freakin' confused.
"H-hindi kita maintindihan, Ji."
He gave me a weak smile before explaining what he meant "You met me back when we're ten years old, Venizze."
I felt that something in my head. Kumikirot nanaman iyon.
"You gave me a nickname of Liam because you can't pronounce my name well back then,"
"You're also the one who said that I shouldn't be weak and shy for a guy like me that soon will be a man,"
"You're also the one who's always there when I'm doing my chemotherapies sessions. Venizze, magaling na ako sa sakit kong cancer. I'm totally cancer free,"
He held my face and said "It's because you motivated me to not stop on living. Venizze, buhay pa ako. Hindi ako yung namatay sa accident. It was my cousin who's name is Liam,"
Naiiyak na ako pero he just laughed a bit and then he wiped my tears "After the accident we didn't have connections already so baka akala ko namatay na ako pero hindi, it was my cousin."
Habang nagkukwento siya para bang nagfaflashback lahat ng nangyari before nangyari yung accident nung mismong birthday ko.
I can't take it. It's like many informations is accepting my system and I felt like nanghihina.
Pero I gave him a weak smile. My god! Buhay ang best friend ko!
"Ikaw si Liam..." I uttered before I smiled at him. Tumango naman siya nang sinabi ko iyon.
"The heck. I'm jealous of that Liam guy without knowing that It's really me." Pailing-iling pa si Jihoon.
"Paano mo naman nalaman lahat ulit?" I suddenly asked him. Kasi hindi naman talaga namin maalala ang nangyari kaya akala namin hindi namin kilala ang isa't isa pero wow. Small world.. siya pala yung Liam na best friend ko.
"After I ended the call yesterday... I don't know it's like instantly I remember everything."
I just pouted my lips na para bang my god finally naalalala na namin ang lahat.
"Don't pout your lips, Venizze. You're tempting me to kiss you."
Naramdaman ko na namula ang pisngi ko sa sinabi niya kaya I hid my face using my hands at ang loko pinagtawanan pa ako.
"It's good to see you blushing. Ang ganda mo kapag kinikilig ka sakin. Gwapo ko talaga."
That's when I hit his arm kaya nag-react naman siya "Ang yabang! Ang yabang talaga!"
Nagulat nalang ako nang bigla niya akong hinalikan sa aking forehead...
"Venizze, don't you ever forget me again..."
Then he kissed my nose
"Venizze, always remember me..."
Then he kissed my lips
"Venizze, I'm really happy that we found each other again. I love you."
I cut his kiss and said "I love you too" and then we resume on kissing each other.

BINABASA MO ANG
Lost | Park Jihoon
Short Story"I'm lost. Can you help me find the way out?" Started: November 25, 2017 Ended: March 13, 2018