Lost | Park Jihoon

Twenty Two

Ilang oras na ring naglalakad pabalik ng bahay nila Jihoon si Venizze at nakaramdam na siya ng pagod.

Hindi na niya kasi matandaan ang daan pauwi pero heto namang si Jihoon hindi talaga sinabi sakanya kung ano ang daan pauwi.

Kaya hayan, pagod na siya. Hindj na niya alam gagawin niya kaya umupo nalang siya sa daan kahit na daanan iyon ng sasakyan.

She closed her eyes for a while. Magpapahinga muna siya bago maglakad ulit.

"Madumi diyan, Venizze." narinig niyang wika ni Jihoon pero hindi niya iyon pinansin.

She heard him sighed.

"Tara. Bubuhatin kita. Tumayo ka na diyan." Jihoon said.

That caught her attention kaya binuksan niya ulit ang kanyang mata at nakita niyang nasa harapan na niya si Jihoon.

Sobrang lapit ng mukha nito sa mukha niya. Sa gulat niya, napalo niya tuloy si Jihoon sa braso nito.

"Oh bakit?" nagtatakang tanong ni Jihoon.

"Ang lapit mo sa akin. Sige na, tatayo na ako. Bubuhatin mo ako ah?" She asked, wanting to be sure of what he just said while ago.

"Oo nga, ano ba sinabi ko?" He assured her and then he smiled a little.

"Kahit mabigat ako?" nag-aalalang tanong ni Venizze

"Kahit pa mabigat ka o magaan ka, bubuhatin pa rin kita."

She chuckled.

"Kahit na nagtatampo ako sayo, bubuhatin mo ako?"

"Alangan iwan kita na naka-upo lang dito? Malalagot pa ako kapag may nangyaring di maganda sayo. Mabuting nilalang kasi ako eh."

She just rolled her eyes

"Tss. Dami mong sinabi. Buhatin mo na nga ako."

Jihoon smiled bago niya inalalayan si Venizze. Pumasan naman agad si Venizze sa likod niya and then Jihoon started walking.

"Wag kang magselos kay Althea. She's not my type, ikaw kaya yung type ko. Ikaw lang, Venizze. Wag ka ng magtampo, okay?"

Venizze's heart skip a beat when Jihoon said that to her.

Heart, wag kang masyadong ma-inlove. Don't get too attached. Baka masaktan ka nanaman. Venizze said to herself.