yok olmak

korku <geçmiş>

*23 haziran 2016* "daha hızlı koş Nes " koşuyorum ya Berk kesin polise yakalanacağız kesin valla ben korkuyorum atlasak mı şuradan bir yerden ölürüz hepten kurtuluruz ben hapse girmek istemiyorum "saçmalamayı kes Neslihan sadece koş alt tarafı bir gecekonduya girdik üstelik bir şeyde almadık sadece merakımızdan girdik" "zaten polislere de merak ettik deriz onlarda buyurun bakın der" dedim o sırada havaya bir el ateş edildi Berk beni ormanlık alana çekti üstüne düşmeme ramak kala yanına atabilmiştim kendimi birkaç dakika sonra, oraya 5 kişi girdik ama neden polis sadece bizi takip etti diye fısıldadım korkudan sesim titremişti bir çalılığa oturmuştuk "şans güzelim şans" dedi ve gülümsedi ağlamak üzereydim o yüzden sadece dolu gözlerle gülümsemeye çalıştım bana baktı ve "bir keresinde köyde 4 kişiydik ve bizi deli kovalamıştı " deyip geçmişinde ona iz bırakan komik ve saçma şeylerden bahsetmeye başladı ellerimi ona göstererek titriyorlar dedim ve anlattığı hikayeye gülmeye başladım sanırım korkudan böyle tepkiler veriyordum biran sustu ve "sana hep "şekerli su" demek istiyorum" dedi gülümsedi "neden" dedim "çünkü o kadar safsın ki bir o kadar da tatlısın beni kendine o iki molekülün birbirini çektiği gibi çekiyorsun ve sana başka iltifat bulamadım" dedi o an şaştım kaldım gözyaşlarımı geri gönderdim ve kocaman gülümsedim ve çok korkuyorum diye tekrarladım en fazla polislerin eline düşer karakoldan sonra evde koca bir azar işitirdik ama korkuyordum işte gecenin bu saattinde burada ne işimiz vardı ki bi el feneri çalılıklardan süzüldüğünce bizi aydınlatınca nefesimi tuttum yakalanmamalıydık ellerim tekrar titremeye başlamıştı Berk bana sarıldı ve "ştt sakin ol şekerli su" dedi o sırada Can Çağla Aras karşımıza çıktı Aras "bulduk iki deliyi artık rahat mısın Çağla" diye gülmeye başladı Berk hemen kollarını benden çekti biran alıştım sanmıştım Berke ve kollarına meğer bombok bir yaz aşkıymış