yok olmak

Bir kitapçı bir yeni hikaye

otobüsten inmiş hele şükür merkeze varmıştık cidden dışarı çıkmak ayrı zor gezinmek ayrı zor dondurma alıp sahilde yürüdük Aras sıkılmış olsa gerek "çağla dondurmamı tatlı ben mi " Çağla"arascım sen neden böylesin ilk 6 ay anne sütü önemli tabii " Burak "ben telefonuma kılıf bakacağım kim geliyor" Çağla "ben şu saçma arkasında kulakları olan kılıflara bakacaktım hadi hep beraber gidelim " beyler bayanlar siz gidin ben birkaç kitap bakacağım size yetişirim bizde gelelim diyen arası takmadım ve el salladım ve evet gerçekten birkaç kitap alıp kitapların dünyasıyla kucaklaşmalıydım yan yana 3 kitapçıdan ilkine girdim belli başlı kitaplara da bakıyordum ama ruhumu besleyebilecek her kitaba göz gezdiriyordum bir kitap bulmuş arkasına göz gezdiriyordum yanıma gelen 2-3 çocuk güzel kızlar cidden buradaymış abi diye bağırdı başımdaki tiplere kafamı kaldırmış kötü bakışlar atıyordum başımdan dağılır mısınız diye kibarca rica da bulundum çocuklar hep bir ağızdan gülüşmeye başladı lan Toprak doğruyu söyle böyle kızlar için kitap okuyorsun bizi de buraya sürükledin diyen çocukla yanımıza gelen çocuğa baktım hepsi 1.80 üstü gibi duruyordu ben 1.74 isem evet bana yukarıdan bakıyorlardı yanımıza gelen çocuk sakince "bak Cenk kardeşim burası bizim bar değil buradaki insanlarda barda değil rahat bırak kızı hadi gidiyoruz aldım ben alacağımı" dur bir dakika dedi saçma karakterlerden az önce konuşan cenk ben taktım mı tam takarım tanışalım mı bebeğim dedi bana aptal bunlar kibarca hayır teşekkür ederim benim bildiğim tanışma işi insanlara özgü bir yetenek sende olmadığına o kadar eminim ki dedim çocuklar oo lamaya başladığında adı toprak evet o çocuk ta gülümsedi cenk aa olmuyor böyle bari sosyal medya hesaplarını ver dediğinde villalarımızın ismini söyledim o civarda 100 ü geçik ev var sana anca bu kadarını söyleyeyim zaten arkadaşlarım bekler tekrar görüşmemek üzere CENK dedim ve kapıdan dışarı çıktım kitapta alamamıştım ama komik muhabbetti zaten sitenin ismini doğru düzgün vermemiştim yüzümde sinsi bir gülümsemeyle yürüyordum ki Berke çarpmamla tüm gülümsemem eridi yanında bizim çocuklar vardı sinirle yinemi sen ya yettin artık canıma valla ben senden bıktım sen benle karşılaşmaktan bıkmadın bir insan bu kadar mı samimiyetsiz olur diye bağırdım oda banabayan çok bilmiş beni takip ediyor olmasın diye sakince konuştu kitapçıların önündeki neredeyse çoğunluk buraya bakıyordu yanıma gelen az önceki Cenk denen çocukla rahatladım en azından Araslar değildi cenk "yenge bi problem mi vardı " diye olaya dahil oldu* yenge? "anlattığın gereksiz bu muydu" diye konuya dalan diğer çocukla hayretim şaştı bak yenge önce biz konuşalım yoksa bizim ki  bunu döver dedi olayı anlamıştım başımdan gitsin diye kendilerince numara yapıyorlardı boş verin beyler gereksizi dedim gülümseyerek berk kötü bakışlar atıp olayı çözmeye çalışıyorken arkamızdan toprak denen çocuk geldi cenk kulağına bir şeyler söyledi ve Toprak  derin bir bakış atıp "bir sorun yok umarım" dedi yok yok dedim  şaşırmıştım bu cenk çok hızlı çocuktu neyse benim gitmem gerek diyip berkin omzuna çarpıp canın kulağına evde anlatıcam kimseyle kavga etme diye fısıldayıp çağlaları bulmaya gittim eve geldiğim de o kadar yorgundum ki aklımın hayaller aleminde süzülmesine bile izin veremeden uykuya daldım hayallerimi değil de rüyalarımı süsledi o gece o kitapçıda olan süiletler aklıma yerleşmişti birileri ama tam olarak anlayamıyordum ama elbet gün yüzüne çıkardı hislerim saklanamazdı onlar saklambaçta hep kaybeden çocuklardı hislerim....