VUSLATA HASRET

SÜPRİZ

Ali bey bebeğinizin ultrason resmi !

Doktorun seslenmesiyle önce tereddüt ettim. Gözlerim Sare'ye kayarken gözlerini yummuş bekliyordu.
Bozuntuya vermeden doktorun elinden fotografi aldım.
Teşekkür edip odadan çıktığımızda Sare'nin derin bir nefes verdiğini gördüm.
Gerçekler bir kez daha yüzüme çarparken bu hisse nasıl dayanacağımı düşündüm.

Sevdiğim kadından ama benim olmayan bir çocuğa sahip çıkabilecek miydim?
Belki babasına benziyecekti ona her baktığımda bu gerçeğe nasıl katlanacaktım?

Arabanın yanına vardığımızda elimdeki ultrason resmini Sare'ye uzattım.
Bu durumdan oda memnun değildi tabiki.

Arabaya binip eve doğru hareket ettik.

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

Burnuma gelen yemek kokularıyla gözlerimi yavaşca açtım.
Anlaşılan annem yine yapmıştı yapacağını.
Koltuktan doğrulduğumda uzun zamandır ilk defa böyle huzurlu uyuduğumu farkettim.
Sanki acımı paylaşınca biraz da olsun omuzlarım hafiflemişti.
Banyoya gidip yüzümü yıkadım.

Ben banyodan çıkarken annemde mutfaktan çıkıyordu.
Ellerini önlüğüne silip
"Hadi oğlum yemek hazır bahçeye hazırladım gelde yiyelim"dedi.

Nasıl yani hiç birşey sormayacak mı?
Sare ile evliliğimize bu kadar karşı çıkmışken şimdi onu yargılamayacakmı?
Bu durum garip gelsede şuan çok işime gelmişti kimseye laf anlatıcak durumda değildim.
Günlerdir doğru düzgün bişey yemediğim için midemin isyanına daha fazla kulak tıkayamayacağımı anladım başımı sallayıp bahçe kapısına ilerledim.
➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

Avukatın önüne koyduğu kağıt ve kaleme kaç dakikadır bakıyorum bilmiyodum.
Asırlar gibi gelen dakikalar.
Ali'nin sesiyle kendime geldim.

Avukat hangi ara odadan çıkmıştı bilmiyorum.
Panikle "avukat nerede " dedim.
Ali sehpanın karşısında diz çöküp elini elimin üzerine koydu.
Koyulaşmış yeşil gözlerini gözbebeklerimin içine dikip konuştu.
"Ben diğer odaya gönderdim şimdilik. Sare emin değilsen vazgeçelim imzalamak zorunda değilsin.
Bak hala dönmek istersen senin için herşeyi yaparım.
Lütfen pişman olacağın hiç birşey yapma."dedi.

Önümde vermem gereken zorlu bir karar vardı.
Bir tarafta herşeyi sakladığım kocam bir tarafta benim için herşeye katlanabilecek Ali,
Sahi ben hangi ara bu kadar bencil olmuştum?
Ne bebeğimden habersiz kocamı nede hayatını bana adayacak Ali'yi düşünmedim.
Kocamın hayatını mahfetmemek için kardeş bildiğim adamın hayatını adamaya karar vermiştim.
Bu nasıl bir bencillikti ?
Peki Ali o neden kabul etti herşeyi heralde bana yıllar önce verdiği seni hiç bırakmayacağım sözünden dolayıdır diye düşündüm.
Hem hamilelikten hemde annelik duygusundan bu kadar bencilleştiğimi düşünürken Ali'nin hafif elimi sıkmasıyla gözünden akan yaşı farkettim.
Ali'nin beklentiyle bakan gözleri bir cevap bekliyordu.

Elimin tersiyle gözyaşımı silip gözlerimi sımsıkı yumdum, birkaç saniye öylece bekledikten sonra elime kalemi tekrar alıp hızlıca kağıdı imzaladım.
Evet artık dönülmez bir karar vermiştim.
Boşanma dilekçesini imzaladıktan sonra Ali'ye çevirdim bakışlarımı.
Ayakta öylece bana bakıyordu hiçbir ifade yoktu yüzünde.
Sonra gidip avukatı çağırdı.