9. Bölüm

47 6 0
                                    

Onun kollarında bulutların üstünde süzülüyorduk ayaklarım yere basmıyordu.

Gecenin sonunda eve dönmüştük biraz içtiğim için arabadan indiğimde biraz
Başım döndü arabaya yaslandım
"Ümit" diye seslendim
"Hayel bir şeymi oldu"

Bir anda gülmeye başlamıştım.
Neden güldüğümü kendim bile bilmiyordum.
Ama kendimide tutamıyorum.
Kahkalarla gülüyordum
Gülmenin bulaşıcı olduğunu o gece öğrenmiştim şimdi ümit' te
gülmeye başlamıştı.
Tüm konak kahkahalarımızla
Uyan mıştı her kes aşağı gelmişti biz gülmekten artık ayakta durmayıp
arabanın yanına oturmuş hala gülüyorduk.
Murat abi pijamalarla sevgili ablam sabahlıkla rüya sabahlıkla evdeki yardımcılar bile gelmişlerdi.
Onlara baktıkça daha çok gülüyorduk
Abimlerde bize bakıp gülmeye başlamışlardı.
Yarım saat ten fazla hep beraber gülmüştük en sonunda
murat abi
"Zeynep hanım hepimize kahve yapta salona getir"
"hemen efendim" diyip mutfağın yolunu tuttu
Ümit sende hayeli banyoya götür sonra salona gelinde aylecek bir kahve içelim"

Gülmeyi bırakmıştık
Ümit "olur abi" deyip elini uzattı elimi tut ve beni kaldırdı ama ben ayakta
Duramıyorum.
Ümit "bu böyle olmayacak diyip"
Beni kucağına alıp odamıza doğru yürümeye başladı.
Kapıyı açıp doğru banyoya girdi.
Beni yavaşça yere indirdi.
Ben hala sallanıyordum
Ümit bir anda duşun soğuk Tarafını actı soğuk suyun etkisiyle bir cıglık attım ümit eliyle ağzımı kapadı. Yavaş yavaş soğuk suya alışmıştık yavaşça ağzımdaki eli yüzüme oranda enseme kaydı.

Bir anda öpmeye başladı güzlerimi kapatıp usulca karşılık verdim.
Kollarımı boynuna doladım onu kendime biraz daha çektim belime sarılıp beni kendine iyice cekti aramızdaki mesafe kapanmıştı elleri sırtımda gezinmeye başlamıştı kesik kesik nefes alıyorduk
Ümit üzerimdeki buluzu cıkarıp yere bıraktı dudakları boynuma sürterek indi küçük bir öpücük bıraktı
Bende onun üzerindeki buluzu cıkardım ellerim kasbogumlarında
usul usul dolaşmaya başladı
Suyun soğukluğu artık bizi etkilemiyor tersine yakıyordu.

Ümit dudaklarıma sert bir öpücük bırakıp durdu nefesini toplayıp
"hayel
böyle olmamalı senin istediğin gibi olmalı durmalıyız"
tam dudaklarımı açacaktım öperek durdurdu.
"Hadi hayel cıkalım"
Diyip beni kucağına alıp banyodan cıkardı.
Havluyla beni kurulayıp yanıma getirdiği iccamaşırlarını ve eşofman takımını gösterip sen giyin bende içeride giyineyim diyip giyinme odasına girdi. Giyinip saclarımı kuruttum yatağın üzerine oturup
Ümit 'i bekliycektim
Ümit odadan üzerimde eşofman takımıyla cıktı.
Yanıma gelip alnını alnıma dayayıp seni çok seviyorum hayel diyip küçük bir öpücük verdi.
"Hadi hayel salona gecelim abimler bizi bekliyor "

Salona gectigimizde herkes bizi bekliyordu
Ümit belime sarılıp ikili koltuğa
yönlendirdi.
Yerimize gecince
Murat abi seslendi
"Zeynep hanım kahveleri getir"
"hemen geliyor efendim" diye cevap verdi
Koltuğa oturunca
Ümit elini belime sarıp beni iyice kendine ceketi başımı göğsüne yasladı kokusunu içime çektim
Murat abi konuşmaya başladı.

"Ümit biliyorsun biz yenğele
yurtdışına gitmeyi düşünüyoruz
Öğrendiğime göre rüyayı istemeye geleceklermiş" diyince
Gözlerim rüya takıldı
kıpkırmızı olmuş.
Başını yere eğip kimseye bakmıyordu.
Yanına gitmek için kıpırdanmaya başlamıştım ki ümit tin belime sardığı kolu sıkılaşdı ve kalkmama engel oldu. Başımı hafif kaldırıp yüzüne baktığımda kaşları catılmış gözleri
Rüyayaya kitlenmiş öfkeli bir şekilde bakıyordu.

 Gören Gözlerim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin