Aria

6

Bir süre bekledikten sonra kapının açılma sesiyle ikisi de irkildi. İçeriye duman adamın girdiği an Dave, sesli konuşursa eğer adamın onu duyacağını bildiğinden Aria'nın kulağına fısıldadı "3 deyince. 1...2..." Dave sözünü bitiremeden içerideki duman adam konuşmaya başladı "Kendinizi çok akıllı sanıyorsunuz fakat sizin kokunuzu 5 km geriden alabiliyoruz. Şuan bu odada olduğunuzu biliyorum. Kaçmaya çalışsanız bile nafile o lanet insan kokunuzu her yerden alırım."
Dave Aria'nın kulağına fısıldamaya devam etti. "Elinden geldiğince sessiz ol ve sakın benim elimi bırakma." Aria başıyla onaylamıştı Dave'yi. Dave Aria'nın elini sıkıca tuttu. Ve sert zeminde ses çıkarmayarak ilerlemeye başladılar. Odanın kapısına doğru ilerlediler. Amaçları ilk önce odadan çıkmaktı daha sonra Allah ne verdiyse koşmayı planlıyorlardı. "Sizi hissedebiliyorum bir adım daha atmayın." Aria ve Dave'ye dönerek söylemişti bunu. Demek ki gerçekten onları hissediyordu. Ama ikisi de bunu önemsemedi. İlerlemeye devam ettiler. Kapının açık olması onlar için iyi bir şeydi. Kapıdan çıkışa bir adım kalmıştı ki Dave Aria'ya tekrar bir şey fısıldadı. "Şimdi hızlıca koşacağız. Hazır ol!" Dave sözünü bitirdikten sonra Aria'nın elini daha sıkı tuttu ve koşmaya başladı. İkisi de hızlıca karanlıkta koşuyordu önlerini göremeden. Onların bu hareketi üzerine odadaki duman adam "Etrafı sarın kaçıyorlar! Lanet olsun özel güçlerini kullanıyorlar."
"Kokularını alıyorum şu tarafa gidiyorlar." Dedi bir diğer duman adam. Aria ve Dave ise arkasına bakmadan koşuyordu. Fakat karanlıktan ikisi de hiçbir şey göremiyordu. Aria'nın aklına Dave'nin özel gücü geldi. O gözünden ışık yayabiliyordu. "Dave... Neden özel gücünü kullanıp etrafı aydınlatmıyorsun?" Aria nefes nefese kalmıştı ama koşmaya devam ediyorlardı "Ya benim gözümden saldığım ışığı fark ederlerse ama?"
"Pekâlâ bunu sadece deneyerek anlayabiliriz. Ben kendimi görünür hale getiricem ve sen de o sırada gözünden ışık yay. Bakalım görebilecek miyim."
"Mantıklı. Ama görünür olduğun zaman seni fark ederlerse?"
"O zaman da hızlıca kaçarım Dave hadi fazla vaktimiz yok."
"Tamam hadi." Aria kendini görünür hale getirdi ve Dave'de gözünden etrafı aydınlatması için ışık yaydı. "Tamam pekâlâ Dave. Şuan yapıyor musun?"
"Evet. Görmüyor musun?"
"Tamam harika. Demek ki görünmüyor"
"ARİA! DİKKAT ET ORADA!" Aria'nın arkasını dönmesiyle duman adamla karşılaşması bir oldu duman adam ona doğru hızla koşuyordu. Aria ise donakalmıştı. Duman adam mesafeyi iyice kısaltınca elindeki mızrağı Aria'nın üstüne savurdu. Aria ani bir şekilde kendisini sağa doğru itti ve üzerine gelen mızraktan son anda kurtuldu. "Seni yaramaz kız. Gel buraya." Diyerek Aria'nın üzerine atladı. Dave ise etrafta, adama atacağı bir şey arıyordu. Duman adam Aria'nın üstüne atladığı sırada ellerini Aria'nın boğazına götürerek onu boğmaya çalıştı. Aria,üstünde onu boğmaya calisan adamın suratına kafa atarak adamı üstünden attı. Karanlıktan dolayı hiçbir şey göremiyordu. Adamın nerede olduğunu ve ona ne yapmaya çalıştığını tahmin edemiyordu. İçinden Dave'nin ona yardım etmesini diledi "Dave! Kurtar beni"
"Aria sana yaklaşamıyorum. Görünmez olmayı dene yanına gelemiyorum"
"Yapamıyorum. Dave yapamıyorum. Zihnimi kullanmama engel oluyor bir şeyler."
"Aria sesin gelmiyor. Aria orada mısın?"
"Dave. Buradayım. Dave yanındayım."
"Aria gelicem yanına bulucam seni."
"Nereye gidiyorsun? Bırakma beni."
Aria Dave'den ses alamadı. Dave'nin bağırışlarını duyuyordu ama sesler çok uzaktan geliyordu. Etraf kapkaranlıktı ve Aria hiçbir şey göremiyordu. Tam Dave diye çığlık atacaktı ki,  üzerinde bir ağırlık hissetti. Bu ağırlıkla birlikte yere yığıldı. "Şimdi kaç da görelim."
"Bırak! Bırak diyorum sana. Duymuyor musun beni aptal."
"Kes çeneni." Adam Aria'yı sert bir şekilde yerden kaldırdı. Aria ne olduğunu kestiremiyordu çünkü hiçbir şey göremiyordu. "Nereye götürüyorsunuz beni? Hepinizi geberticem."
"Dikkat et de biz seni gebertmeyelim." Aria sustu ve adamın iteklemesiyle ilerlemeye devam etti. Sonunda ileride bir ışık görüyordu. Yine aynı odaya götürüleceğini düşünüyordu fakat bu düşüncesinde yanıldı çünkü bu sefer götürüldüğü yer bir oda değildi. Tavanında pek de ışık vermeyen ampule baktı. Uzun süre karanlıkta kaldıktan sonra ışığa bakması gözlerinin fena acımasına sebep oldu. Bir süre gözlerini kapatarak ışığa alışmayı bekledi. O sırada onu oraya getiren adam konuşmaya başladı. "Artık biz bizeyiz. O masum arkadaşına son kez veda edebilseydin keşke. Ne de olsa artık o yok." Aria gözlerini açıp konuşan kişiye bakmayı denedi. Ama gözlerini açmasıyla kapatması bir oldu.