I'm A Horan

FOURTY

|Niall|

Ik doe snel mijn schoenen aan, autosleutels en ren snel naar de garage. "Nialler, wat ga je doen?" Hoor ik Louis nog zeggen.

Snel start ik de auto en rij ik naar Jaimy's school.

~

Ik zie inderdaad die zelfde auto bij school staan als de auto die vorige week bij ons stond.

Als ik naar binnen wil lopen word ik tegengehouden door iemand. "Meneer Horan, wat komt u doen?" "Ik wil nu naar mijn zusje toe!" Ik duw zijn hand weg en probeer Jaimy te zoeken.

Ik hoor veel gegil van meisjes om mij heen, wat me op dit moment niet echt heel veel boeit. Ik ken de weg hier ook totaal niet, dus hoe wil je dat ik haar ga vinden.

Na 5 minuten door de hele school gelopen te hebben. Hoor ik bekende stemmen. En het is inderdaad de stem van Jaimy. Die bij die adoptieouders staan. En tegenover mijn tante en oma.

Als ze mij ziet wil ze naar me toe rennen. Maar ze wordt vastgehouden door meneer Williams.

"Laat haar los!" Zeg ik boos. "En waarom zou ik?" Een brede glimlach heeft hij op zijn gezicht. "Omdat ze bij mij woont, ik ben degene die voor haar zorgt. Niet jij" ik word na elk woord dat ik zeg alleen nog maar bozer.

"We gaan de papieren veranderen, en dan kan ze maandag naar jullie toe" zegt mijn oma.
I
"Sorry!" Zeg ik boos. "Dat dacht ik dus niet" ik zie dat Jaimy begint te huilen. Mevrouw Williams pakt haar vast en haalt de tranen weg. Jaimy duurt boos haar handen weg van haar gezicht. "Blijf van me af!" Zegt ze boos.

"Jaimy Horan! schreeuw niet zo" zegt mevrouw Williams boos. Tranen lopen over haar wangen. "Wilt u haar dit aandoen?" Zegt Jason tegen mijn oma. "En wie mag jij zijn?" Vraat mijn oma.

"Ik was..." begint Jason. "Is Jaimy's vriendje" maak ik af. Ik zie Jaimy nog steeds vechten met die nieuwe adoptieouders.

Ze trekt en ze duwt hun allebei weg, het kost haar ontzettend veel moeite om zichzelf los te krijgen. Het lukt haar wel, meteen rent ze naar me toe en geeft me een knuffel.

Ik heb haar denk ik nog nooit zo stevig vastgehouden. "Stil maar Jaimy... ik ben bij je" langzaam stopt ze met huilen. "Jaimy! Hier komen nu" meneer Williams wil naar mij toe lopen om Jaimy uit mijn armen te halen.

Maar Jason houdt hem tegen een laat hem struikelen. "Schatje!" Mevrouw Williams rent naar haar man toe en knielt naast hem neer. Lachend kijk ik erna.

"Niall!" Zegt mijn tante boos. "Zo hoor je niet te doen" ik laat Jaimy los en Jason pakt haar direct vast. "Sorry, zo horen jullie niet te doen"

"Het spijt me, maar op deze manier hoef ik jullie niet meer te zien. Ik ben er klaar mee, en ik hoop niet dat jullie nog iets van jezelf laten horen" ik pak Jaimy's hand vast en loop met haar naar buiten.

"We gaan nu meteen naar huis!" Ik duw Jaimy voor me uit. En weer negeer ik alle fans die om me heen staan.

|Jaimy|

Ik denk dat dit een van het kutste is wat ik mee heb gemaakt. Ik was zo bang dat ik bij die mensen moest gaan wonen, en weg moest gaan bij Niall en de jongens.

"We gaan nu meteen naar huis!" Zegt Niall boos. Hij duwt me voor zich uit, zodat hij alles om mij heen kan zien. Zijn hoofd staat op ontploffen, hij is zo ontzettend kwaad.

"Niall" zeg ik als we eenmaal in de auto zitten. "Ja" antwoord hij nors. "Ik was zo bang, dat ik weg moest bij jullie" hij knikt. "Dat was ik ook" zegt hij zachtjes.

Ik pak zijn hand vast. "Ik ben en blijf bij jou" ik zie zijn ogen vullen met tranen. Ik sla meteen mijn armen om hem heen.

Ik voel zijn sterke armen om mij heen. Met zijn handen stevig op mijn rug. "Ik wil niet ook jou kwijt" zegt hij. "Ik jou ook niet Niall"