Hoofdstuk 1

61 3 1
                                    

'Mam, waar is pap?' vraag ik liefjes aan mijn moeder, ze kijkt mij lachend aan en weet al meteen waar ik m'n vader voor nodig heb. 'Hij is in zijn kantoor, lieverd' antwoordt ze, hoofdschuddend gaat ze verder met het eten. Grinnikend loop ik naar mijn vaders kantoor, we zijn dan wel een beta familie toch wonen we in een huis van redelijk normale grote en ziet het er erg huiselijk uit. We zijn dan ook maar een familie de bestaat uit vier personen, met mijn vader als de beta hebben we geld en macht maar we zijn nog normaal gebleven. Als ik voor mijn vader zijn kantoor sta neem ik nog een keer goed adem, klop aan en open meteen de deur. Mijn vader zit achter zijn bureau en de derde in commando zit tegenover hem . Ze kijken mij aan als ik het kantoor in loop.

'Jade, wat kom je doen?' vraagt mijn vader, ik kijk hem zo lief mogelijk aan en hij schudt al meteen zijn hoofd. 'Je weet nog niet eens wat ik wil vragen' zeg ik, misschien kent mijn vader mij iets te goed of ik vraag te vaak om geld. 'Het is goed dat je er bent, we moeten iets met je delen' zegt Hay, hij is de derde in commando en ik beschouw hem als een oom omdat onze families erg hecht zijn. Nieuwsgierig kijk ik ze aan, neem plaats op een stoel naast het bureau en geef mijn vader een knikje als teken dat hij kan beginnen met praten.

'Onze school is afgebrand-' begint mijn vader, maar ik kap hem af. 'Wie heeft dat gedaan?' vraag ik boos. 'Een aantal jongens van de Rode Maan roedel' antwoordt Hay rustig. 'Omdat onze jongeren toch naar school moeten hebben we met de Rode Maan roedel afgesproken dat onze jongeren en die van hun een school gaan delen' vertelt mijn vader. Ik kijk hem ongelovig aan en kan niet geloven wat ik net heb gehoord.

'Moet ik naar dezelfde school als hen?' vraag ik verbaasd, ik heb mijn vader goed verstaan maar ik kan het gewoon niet geloven. 'Ja, lieverd' antwoordt hij zuchtend, nu pas zie ik dat mijn vader er net zoveel moeite mee heeft.

'Weten Chris en Sam het al?' Mijn vader knikt, ik zie dat hij deze oplossing ook niet prefect vindt. Iedereen in onze roedel heeft een hekel aan de Rode maan roedel. Ik sta op van mijn stoel, geef mijn vader een kus op zijn wang en loop het kantoor uit. Het is tijd om met mijn broer en zijn vrienden te gaan praten. Samen kunnen we wel iets bedenken om die jongens van de Rode Maan terug te pakken.

+

Met een diepe zucht stap ik mijn bed uit, waarom moet school altijd zo vroeg beginnen en ben ik altijd nog moe? Met veel moeite breng ik mijn half-slapende lichaam naar de badkamer, ik geef mezelf maar vijf minuten om te douchen dus ik kan maar beter snel zijn. Ik ben diep teleurgesteld in mezelf, ik heb zeven minuten gedaan over douchen en dat is veelte lang. Zuchtend loop ik naar mijn kast, open deze en ga met mijn hand alle kleding af. Vandaag moet ik er goed uitzien, dus geen dikke trui en het is sowieso nog zomer dus een kort broekje is een goede keuze. Met een grote glimlach zoek ik mijn outfit bij elkaar, een kort broekje, een topje en sleehakken. In één woord: Perfect! 'Lieverd, schiet eens op!' hoor ik mijn vader vanaf beneden roepen, snel kijk ik naar mijn klok en zie dat hij helemaal gelijk heeft. Ik krul mijn haren snel, doe lichte make-up op en grijp mijn tas. Als ik beneden aankom staat mijn vader al klaar, hij geeft me mijn lunch en de autosleutels.

'Start de auto alvast' zegt hij, voor ik kan reageren is hij al weg. Toch doe ik wat hij vroeg, ik ren naar de garage en ga in mijn nieuwe auto zitten. Mijn lunch stop ik in mijn tas, stop de sleutel in het contact en druk op het knopje om de garagedeur te openen. Meteen daarna komt mijn vader aangelopen, een aktetas in zijn hand en een bezorgde blik op zijn gezicht. Snel stapt hij in de auto, gaat goed zitten en geeft me een kort knikje. 'Waarom rijdt je mee naar die school?' vraag ik nieuwsgierig, ik rij voorzichtig de garage uit en geef gas zodra ik op de openbare weg ben. 'Ik wil de directeur even spreken' antwoordt hij, iets in me zegt dat hij dingen voor me verzwijgt maar daar maak ik me niet zo druk om. Gisteravond heb ik Chris en zijn vrienden alles verteld, ze waren vooral boos. We hebben met zijn allen geprobeerd om iets te bedenken waarmee we die jongens kunnen terugpakken.

Na een kwartiertje rijden komen we aan bij de school. De hele weg lang heb ik naar mijn vader zijn instructies moeten luisteren. Ik zie Chris al bij zijn auto staan en parkeer die van mij er langs. Iedereen kijkt ons aan als ze zien dat mijn vader uit de auto stapt. Zonder nog iets te zeggen loopt mijn vader weg, alle leerlingen gaan uit de weg als hij aankomt lopen en dan al snel zie ik hem de school inlopen. 'Die is niet in een goede bui' mompelt Chris, hij staart nog steeds naar de ingang van de school en heeft een vreemde blik op zijn normaal lachende gezicht. Ik vind het al erg vreemd dat hij hier al vroeg was, meestal gaan we wel om dezelfde tijd naar school. Natuurlijk is vandaag sowieso al anders dan normaal. Ik moet toegeven dat de school er niet zo vreselijk uitziet. Maar de leerlingen kan ik nu al niet uitstaan. Langzaamaan zie ik steeds meer jongeren van onze school arriveren en dat stelt me iets meer gerust. 'Dit is allemaal de schuld van die Rode maan jongens,' zeg ik, mijn stem klinkt duister en dat is anders dan normaal. 'Zij hebben alles verpest.'

'Wat is het plan?' vraagt Sam. Hij is de zoon van onze alfa maar op dit moment heeft hij samen met mijn vader de leiding over onze roedel. De alfa is op bezoek bij een andere roedel. 'Voor nu gaan we eerst de school verkennen' antwoord ik simpelweg. Zolang mijn vader hier is moeten we ons wel gedragen.

'Laten we maar eens naar binnengaan' zegt Chris, hij lijkt zich druk te maken om iets maar probeert het te verbergen. We willen net aanlopen als er ineens een grote jeep komt aangereden, het scheelde niet veel of de auto had ons geraakt. Boos steek ik mijn middelvinger op. Eén voor één komen er grote auto's aanrijden, in totaal zijn ze wel met zeven auto's en dat zijn er veel te veel naar mijn zin. 'Zij zijn het' grom ik. Chris slaat een arm om mijn schouder en trekt me mee richting de ingang van de school. 'Loop maar weg, Dani!' hoor ik een stem me naroepen, ik weet meteen dat het één van die Dawsons is.




Stem? Reactie? Follow?

De Dochter van de AlfaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu