De Dochter van de Alfa

Hoofdstuk 6

De rit naar huis lijkt uren te duren, Danny heeft nog geen woord gezegd en dat is erg vreemd want normaal praat hij aan één stuk door. 'Danny, waarom ben je zó stil?' vraag ik zacht, ik wil niet dat hij boos op me is want hij betekent te veel voor me.

'I-ik vind het gewoon niet leuk dat hij jou zielsverwant is' antwoordt hij zacht, met de nadruk op hij.

'Dat snap ik, eerst was ik er ook niet blij mee maar ik merkte dat hij helemaal niet zo vreselijk is als vader zei. Hij geeft echt om me dat zag ik meteen toen hij me redde van Tayson' zeg ik, aan zijn blik te zien is hij er wel over na aan het denken en dat is al een goed begin.

'Goed, maar als hij jou ooit pijn doet dan krijgt hij met mij te maken' zegt hij dreigend, dat is precies de Danny die ik ken. We komen aan op het terrein van onze roedel, overal lopen wolven rond en kinderen rennen achter elkaar aan. Danny parkeert de auto bij het huis van mijn ouders, meteen komt hij naar mijn kant toe gerent om me te helpen met uitstappen. Eigenlijk gaat het al wel iets beter maar hij vindt het net zo fijn om me te kunnen helpen dus ik houd mijn mond.

'Meisje, wat is er met je gebeurt?' vraagt mijn moeder meteen, ze was de ramen aan het wassen maar daar had ik weer niet opgelet.

'Dawson' antwoordt Danny, meteen geef ik hem mijn boze blik maar die negeert hij.

'kom snel naar binnen, ik pak de verbanddoos wel' zegt moeder, ze rent het huis in en samen met Danny loop ik haar achterna.

'Mam, het gaat wel' zeg ik zacht, ze heeft me net op mijn bed gelegd en is bezig met het verzorgen van de wond. Ze is net van plan om het verband er omheen te doen als mijn vader de kamer binnenstormt, daar heb ik nu dus echt geen zin in.

'Wie heeft dat gedaan? Was het een Dawson?' vraagt hij, ik sla mijn ogen neer want ik heb nu echt geen zin om te antwoorden.

'Ja, meneer' antwoordt Danny, die jongen is echt niet goed bezig want ik krijg steeds meer zin om hem in elkaar te rammen. Ondertussen heeft mijn moeder het verband om me heen gewikkeld en staat op om mijn vader te kalmeren. Samen lopen ze mijn kamer uit, mijn vader is nog steeds razend en ik ben benieuwd he hij dit gaat aanpakken.

'Gaat het een beetje?' vraagt Danny, hij gaat op de rand van mijn bed zitten en kijkt me bezorgt aan. Niemand zou ooit denken dat zo'n badboy bezorgt kan zijn om een vriendin.

'Ja hoor, maar ik weet nu wel dat als je zo doorgaat ik je in elkaar ga rammen' antwoord ik.

'Je weet dat ik zulke informatie aan je vader moet geven, hij is mijn alfa' zegt Danny zacht, natuurlijk weet ik dat hij gelijk heeft. Danny zijn blik verandert, ik kan het niet goed plaatsen maar het lijkt op schuldgevoel en ik heb geen idee waarom.

'Ik moet even één ding doen, dat moet voordat ik dadelijk voor altijd spijt heb dat ik het nooit gedaan heb' zegt hij, zijn stem klinkt onzeker en dat heeft Danny normaal nooit.

'Wat dan?' vraag ik nieuwsgierig, meteen krijg ik mijn antwoord als Danny zijn lippen op die van mij drukt. Even ben ik verrast, maar daarna ga ik toch mee in de kus. Mijn wolf dwingt me om te stoppen, maar waarom zou ik? Als dit is wat Danny wil dan krijgt hij dat, voor deze ene keer.

Stem? Reactie? Follow?