IŞIĞIM KARARDI
Sensiz limanlarda kuşlar bile ötmezken
Sokağın başında senin yolunu gözlerken
Artık gemiler yelkenlerini huzura açmazken
İçim hep yetim kelimelerle ağlıyor...
Sen giderken gözlerimin rengi solarken
İçimden akıp giden baharlar donarken
Seni gördüğüm o gün sona ererken
Yokluğunla yüreğime hüzün konuyor...
Acılar kol gezip gökyüzü ağlarken
İçimin ürpertileri hücrelerimi kanatırken
Ruhumun ezgileri yüreğimi dağlarken
Evinim pencere kenarları ışığımı karartıyor...
