Biz empatiyi kendimizi onun yerine koymak sanıyoruz. Halbuki kendi duygularımızı, kendi duygularımıza yüklediğimiz anlamları kullanarak muhatabın yerine kendimizi koymuş olmuyoruz. Kendimizi muhatabın rengine boyamış oluyoruz. Dışı muhatap ici ise biz olan bir varlık inşa ediyoruz. Sonuçta yine kendi düşüncemizi merkez alıyoruz.
EMPATİ, muhatabın şartlarına göre düşünmektir, adalet de budur.
Muhatabın hayat koşullarını yaşamak veya yaşarken eşlik etmek ile mümkündür EMPATİ...
