BALERİN:Yırtık babetler

11.Bölüm

Gözlerimi araladığımda bir hastane odasında olmayı bekliyordum,fakat kendi odamdayım gibi görünüyordu.Yattığım yerden yavaşça doğruldum.Saate baktığımda 9 olduğunu gördüm ve aklıma Doğa geldi.Hemen yataktan kalktım ve kapıya yönelmek için köşeyi dönerken büyük bir cüsseye çarpıp geriledim.

-Hey.

Dedi.

-Ne?

Yavaşça kafamı kaldırdım ve bunun Ateş olduğunu gördüm.

-Nereye böyle?

-Hiç,hiç bi yere.

-İyi misin?

-Evet de sen ,sen nasıl...

-Asansöre binerken gözlerindeki halsizliği gördüm ve normal olmadığını anlayıp senden sonra ki asansöre bindim.Seni kontrol etmek için.İyiki binmişim.

-Peki oda numaramı nerden biliyordun?

-Asansörün durduğu kata baktım ve o katta olmanı umdum sadece.

-Anladım.

Olduğum yerde kıpraştığım için bir terslik olduğunu anlamış gibiydi.

-Sen neden bayıldın?

-Bilmiyorum.Kartı çıkarırken ellerimin titrediğini fark ettim ve sonrası karanlık.Hem sen beni neden hastaneye götürmedin?

-Böyle anlarda telaşlanmamak gerek.Tıpa ilgiliyimdir.Biraz bir şeyler bilirim.Seni ben kontrol ettim.

-Peki ya daha kötü bir şey olsaydı?

-Şu an ki sakin tavrına bakılırsa ölme ihtimalin umrunda değil gibi duruyor.

-Haklısın.Değil.

Geçmek için hareketlenince beni durdurdu.

-Nereye bu halde?

Diye yineledi cevaplamadığım sorusunu.

-Yemek saati bitmek üzere ve ben açım.

Diyince güldü ve ceketini alıp peşimden geldi.

-Peki şu oda arkadaşın nerde?Bütün gün görmedim onu.

-Onun bugün biraz işi var.Gece yarısından önce gelmeyecek.

-Gece yarısımı? O zamana kadar ne yapıyor ki?

-Özel bişey.

-Peki.

Dedi ve asansöre kadar sessizlik içinde yürüdük.Yemekhaneye indik ve kapıdan geçip yan yana yemekhaneye girince herkesin yüzü bir anda bize döndü.Gerildiğimi hissettiğim an kafamı tepsiye çevirdim ve bir tepsi alıp sıraya girdim.Ateşin sıcak nefesimi ensemde hissettiğimde kulağıma fısıldadı.

-Gerilme.

-Ne,ne gerilmesi?Ben mi gerildim? Hayır.

Sırıttığını hissedebiliyordum.Utancımı gizlemek için saçlarımı yüzüme kapattım.Hızlıca tepsime rastgele bir şeyler koyup boş bir yere oturdum.Etrafı görmezden gelerek yemeğimi hızlıca yemeye çalışırken Ateş karşıma oturdu.

-Yardımcı olmuyorsun.

Dedim ona bakarak.

-Gitmemi mi istiyorsun?

-Hayır.Sadece yemek yerken izlenmek hoşuma gitmiyor.

-Peki.