Living with Zerrie (Dutch Fanfiction)

** Hospital **

POV Ave 

Ik word wakker met een knallende koppijn. Ik lig in een bed op een kamer. Om me heen staan apparatuur en de gordijnen zijn dicht. Er staan 2 stoelen bij mijn bed, op beide ligt een jas. Ik probeer rechterop te gaan zitten om beter te begrijpen waar ik ben. Mijn linkerzij steekt en ik kan mijn been niet bewegen. Ik laat mezelf terug zakken en til de deken op om te kijken wat er met mijn zij is. Ik heb een hempje van mezelf aan en een kort trainingsbroekje. Wie heeft mij dit aangedaan? Ik til mijn hempje omhoog En zie dat mijn hele bovenlichaam in het verband zit, vanaf mijn borstkas tot aan mijn heupen. Ik kijk naar mijn been en ook die zit helemaal in het gips. Ik kijk naar mijn linkerarm die onder de blauwe plekken zit, mijn rechterarm zit in het verband vanaf mijn elleboog naar mijn hand. Er is een grote bloedvlek te zien. Ik voel met mijn linkerarm voorzichtig aan mijn hoofd en ik voel gelijk dat ook hierom verband zit. Mijn arm begint te steken en ik laat hem gauw weer zakken. 

"Ha je bent wakker!" zegt een vrouwenstem van links. Ik draai mijn hoofd langzaam naar links. De vrouw komt dichterbij. "Ik ben Gemma. Jouw verpleegster, ik kom een paar keer per dag naar je kijken of alles wel goed gaat. En als je iets nodig hebt dan kun je op dat knopje drukken, en dan kom ik," ze wijst naar een rood knopje dat vlak naast me ligt. 

"Ik, ik ben Ave," ik merk dat ik hoofdpijn krijg door het praten en luisteren. Waarom is het toch zo zwaar? 

Gemma glimlacht. "Dat weet ik. Ik weet best veel over je. Maar daar hebben we het later over. Allereerste ga ik je een paar vragen stellen. Probeer zo goed en duidelijk mogelijk te antwoorden oke?" 

"Ik zal het proberen," damn, wat een hoofdpijn krijg ik hier van. 

"Oke, je weet je naam nog dus die vraag slaan we over. Wat is je achternaam?" 

"Malik," 

"Hoe oud ben je?" 

"14" 

"Waar woon je?" 

"Eh... Victoria street 15" 

"Op welke school zit je?" 

"High London Lake," 

"Weet je waar je bent," 

"Ik denk het ziekenhuis," 

"Weet je ook waarom je hier bent?" 

"Nee," 

"Oke Ave, je hebt gistermiddag een ongeluk gehad. Je bent de straat overgerend en een auto heeft je van links aangereden. Je bent op de grond gevallen en omstanders zeiden dat je bewusteloos was. Ook een vriendin van je was in de buurt en een jongen die zei dat hij jouw vriendje was ook. Ze hebben je zien vallen en hebben 112 gebeld, je bent naar het ziekenhuis toegekomen met de ambulance en je was bewusteloos," zegt Gemma. 

Ik kijk de vrouw met open mond aan. 

"Maak je geen zorgen. Je bent al helemaal onderzocht en je hebt een flinke klap gemaakt. Je hebt geen hersenschudding. Ik ga even melden dat je wakker bent, je ouders zitten beneden. Moet ik ze halen?" vraagt Gemma. 

"Ja, wilt u dat alstublieft doen?" 

"Ja tuurlijk, en zeg maar je hoor," ze glimlacht en loop weg. Ik kijk haar na en sluit mijn ogen. 

Zullen ze me ook drugs geven zodat ik minder pijn voel? Ik hoop dat ze me dat spul geven wat mensen ook altijd in films krijgen. Wat is het ook alweer? Nah, geen idee. Opeens probeer ik me te herrinneren waarom ik de weg over rende. Calum. Myrthe. Ik voel een traan over mijn gezicht rollen. Voor ik het weet vormen de tranen 2 mini-watervalletjes over mijn wangen. Ik ben te moe om de tranen weg te vegen.