Living with Zerrie (Dutch Fanfiction)

** I'm so sorry.. **

POV Ave 

Ik ga op de bank zitten en zet de tv aan. Ik zap wat en besluit uiteindelijk naar een serie te kijken. Ik pak mijn telefoon en app met wat mensen uit mijn klas in onze groepschat. We praten over Calum, die nog niet in onze groep zit. 

((Geef me 1 goede reden)) - Calum 

Appt Calum me. 

((Je moet werken aan je openigszinnen)) - ik. 

((Ave. Serieus.)) - Calum 

((Oke)) - ik

((Nou? Wat is je reden?)) - Calum 

((Calum, stop. Jij weet best wat jij hebt gedaan en ik pak je gewoon terug)) - ik

((Je weet dat ik het nu zwaar heb?)) - Calum 

((Op de een of andere reden kan dat mij geen flikker schelen)) - ik

((Ik ben uit de band getrapt, ik mag mijn vrienden niet meer zien, ik heb problemen met mijn ouders en ik heb de kans niet om opnieuw te beginnen in een nieuwe klas)) - Calum

((En dat is ook allemaal je eigen schuld)) - ik

((Ave?)) - Calum 

((Wat?)) - ik

((Wil je me nog een kans geven? Ik vind jou echt leuk, jij bent bijzonder. Leuker dan alle andere meisjes. Ik kon er niks aan doen. Ik moest wel, mag alsjeblieft een kans?)) - Calum 

((Nee. We zijn klaar. We hadden officieel niet eens 'iets')) - ik

Ik kijk naar het bericht. Ergens voel ik medelijden. Ik haat dat gevoel. Calum deed mij pijn, Myrthe pijn en nog een paar andere meisjes pijn. Ik zou hem moeten haten. Ik zou het hem nooit mogen vergeven. Ik mag geen medelijden hebben. Maar je hebt het wel. Weet ik. Ik denk terug aan onze zoen, toen we afscheid namen na het eten bij mij thuis. Toen hij me zoende voelde ik me speciaal. Alsof er iemand om me gaf. Niet op de manier hoe je ouders dat doen, maar anders. Ik weet nog dat ik vanaf dat moment besloot dat hij degene was waar ik oud mee wilde worden. Alleen nu is het allemaal verpest. Moet ik hem dan toch vergeven? Nee, dûh. Dan ben je echt een bitch tegenover Myrthe. Houd je kop. Dat irritante stemmetje. Het is ook jouw kop? Verdomme. 

((We kunnen het toch proberen?)) - Calum. 

Nu komt het moment waarop ik nee moet zeggen. Nu zou ik verstandig moeten zijn. Maar dat ben ik niet. Ik ben te kwetsbaar. 

((Hoe gaan we verder?)) - ik 

Stom. Stom. Stom. Waarom kon ik nou niet even sterk zijn. Ik hoefde alleen maar 'nee' te typen, op verzenden te drukken en dan was dit hele gedoetje uit de wereld. Maar nee. Wat doe ik? Ik wil weten hoe we verder gaan als ik ja zeg, ik gaf hem hoop. En dat moet je dus niet doen, hem hoop geven. Damn. Hier gaat mijn vriendschap met Myrthe. Vertel het haar gewoon niet. En dan? Dan komt ze erachter en dan ben ik helemaal dood. 

"Waar denk je aan?" vraagt Perrie als ze binnen komt. Ik schrik op uit mijn gedachten. 

"Nergens. Ik zat gewoon wat te appen met vriendinnen. Wat dan?" vraag ik geschrokken. 

"Je keek wat dromerig. Ik dacht die is weer verliefd," zegt Perrie met een lachje op haar gezicht. Ik irriteer me aan haar opmerking. 'Die is WEER verliefd' alsof ik elke week een ander heb. Ik richt me weer op mijn gesprek met Calum. 

((We zouden eerst kunnen beginnen als vrienden? En kijken hoe het loopt? Ik beloof je dat ik nooit meer van mijn leven met meerdere meisjes tegelijkertijd neem. Ik weet nu wat er kan gebeuren, en daarbij was het stom om mee te doen)) - Calum 

((Mee te doen? Mee te doen waaraan?)) - ik 

((Ehm..laat maar niks boeiends)) - Calum 

((Zeg. Anders is je kans nu al voorbij)) - ik 

((Oke, mijn broer daagde me uit voor een weddenschap. Wie de meeste meisjes tegelijkertijd kon hebben. Hij dacht dat ik het niet zo serieus zou nemen. Maar dat deed ik dus wel. Ik verlies altijd van mijn broer. Bij alles. Ik deed Havo hij VWO, ik haalde mijn zwemdiploma in 2 jaar les, hij in 1 jaar. Ik was de snelste van de klas, hij was de snelste van de hele school. Mijn ouders verkozen hem altijd boven mij. Ik moest en zou deze weddenschap winnen. Eindelijk na al die jaren. En ik won, maar wat ik verloor leek pas acheraf 10x erger. Ave, geloof me of niet maar ik was niet verliefd op al die andere meisjes. Het ging mij alleen maar om het feit dat ik ze had. Zelfs Myrthe was niet goed genoeg, ondanks dat ze wel knap is en een lief karakter heeft. Ik werd verliefd op jou Ave. Echt, ik meen het. Van al die meisjes sprong jij ertussen uit. Ik ben nog steeds verliefd, en ik begrijp dat we misschien nooit meer iets worden, en ik zal je er niet toe dwingen. Maar ik ben nog steeds verliefd, geloof je me?)) - Calum 

Ik voel de tranen komen door zijn woorden. Ik kan het zijn stem bijna horen zeggen. 

"Ik ga even naar boven," ik sta op en probeer zo rustig mogelijk de kamer uit te lopen. Ik ren de trap op en sluit mezelf op in mijn kamer. Ik moet Calum een kans geven. Ik geloof hem. Hij verdient die kans. 

((Ik geloof je. We beginnen als vrienden. En we zien wat er gebeurd)) - ik 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

OMYGOD ALWEER 1 WEEK GELEDEN WAS HET CONCERT. WE STONDEN NU NET IN DE RIJ VAN HET ORANJE VAK. OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG. 

In het vorige chapter had ik al gezegd dat ik de kaartjes had gewonnen en ik ben uiteindelijk 2x geweest!!!!! HET WAS ECHT FANTASTISCH! Ik vond het echt geweldig en ik kan niet wachten tot het volgende concert. Verder is er nog iets heel bijzonders gebeurd wat ik aan jullie moet vertellen. 

Ik en mijn vriendin liepen de 2e dag, 25 juni terug naar de Arena want we hadden bij de Mac gegeten. Op gegeven moment zagen we meisjes rennen en gillen. Stuk of 20-30. Wij renden erop af en er stond een witte limo met op de zijkant het 1D logo. We duwden een paar meisjes aan de kant (waaronder 1 van 9-10, sorry :/) en keken door de geblindeerde ramen. Ik en mijn vriendin kregen een paniek aanval. ZAYN EN LIAM ZATEN IN DIE LIMO. ZAYN ZAT HET DICHSTE BIJ EN HIJ HAD EEN ZONNEBRIL OP EN EEN CAPUCHON. OP GEGEVEN MOMENT STONDEN MIJN VRIENDIN EN IK NOG ALS ENIGEN VOOR HET RAAMPJE EN ZAYN DEED ZIJN ZONNEBRIL AF. HIJ KEEK ONS ALLEBEI EVEN AAN EN LACHTE. TOEN KWAM ER EEN CAMERAPLOEG BINNEN VOOR EEN INTERVIEW EN DE CAMERA WERD METEEN VOL OP ONS GEZICHT GEZET. IK EN MIJN VRIENDIN STAAN ERGENS VOL IN BEELD. TOEN GING DE LIMO RIJDEN EN DEED ZAYN ZIJN HAND TEGEN HET RAAM EN ZWAAIDE. Mijn vriendin en ik renden er nog even achter aan maar ze reden keihard weg. We liepen naar een grasveld en moesten allebei keihard huilen uit paniek en blijdschap. We liepen terug naar de Arena en we zagen de Limo via een aparte weg de Arena in rijden. Zayn heeft ons recht in de ogen aan gekeken en we stonden op minder dan een meter afstand. Het enige wat tussen ons zat was een raampje.. als ik dit schrijf zie ik het weer helemaal voor me en ik kan het niet geloven! Dit was echt het meest enge, fantastische geweldige moment uit mijn leven OMFG OMFG OMFG OMFG OMFG 

Bij 22 votes ga ik verder :D xxx