Bugün bir çiçek öldü ellerimde,
Rengi cennetin renkleriydi, bunu sen de görmeliydin.
Ölüm bizi üzmemeliydi, çekip gitmeli de küsmemeliydik.
Belki özlemeliydik birbirimizi, çözmeli ama çizmemeliydik!
Gerçi ne ben, senin gözlerinle görebilirim ne sen, benim gönlümle duyabilirsin.
Okurken üzülebilir ve ağlayabilirsin.
Yahut meze olur sofranıza bahtsızlığım,
Şaka olup güldürür suni kalabalıklarını
Senin şans saydıkların, benim şanssızlığım
Ama onlarla değil, ancak yalnızken içebilirsin aşk şarabını,
Ancak yalnızken kendinden geçebilirsin!
Kime gerçek sorular sorulabilir, oyun içinde oyun varken?
Kimden yanıt beklenir, bir senaryoya dahil edilmişken?
Hem çok yanlış geçmen, zamansız gönlümde kırmızı yanarken,
Hem çok anlamsız koşman, yürümen için bile daha çok erken.
Basitsin tatlım basit, pahada tartıda olduğundan hafifsin,
Hesaplar yapmada mahir, yalanlar söylerken zarifsin üstelik.
Üzüldüm adına yalanlarına esirsin
