Böyle güzel ölünür mü?
Bu bir suç mu yoksa, bilemem.
Sakın çalma kapımı diyemem.
Sen gir desen de giremem hiçe sayıp, içeri.
Söyle, ne kadar daha yaşanır böyle?
Ne güzel ölüyorum, suç mu bu, söyle?
Miras kalsın ev anahtarım, kat üç, daire beş.
Değilse, ölelim birlikte gülerek,
Akrep doğru, yelkovan dürüst, saat sabah beş.
Yalnızca iki yüzlüyüm Hakim bey, itiraf ediyorum!
Aşka pek sert, dışarıda naif gidiyorum, hepsi bu.
Üstelik epey de pişginim, bak işte ölürken bile gülüyorum,
Siz de ölüyorsunuz efendim! Neden ben tutuklanıyorum?
Üstelik benden fazlanız, ben pek umutlanmıyorum.
Hiç pişman değilim Hakim Bey, hatta umursamıyorum.
Anlamıyorum efendim sözlerinden bal akıyor.
Ne sanıyor kendini bu! beni bana bırakıyor.
Bana can atıyor biliyorum ama sözle süte su katıyor,
Korkak, bana bulaşıyor, arada bir kanıma karışıyor.
Gülüyorum Hakim Bey, sesim kime ulaşıyor?
- Bir de onu dinleyelim yeter! İyice kafam karışıyor!
- Ölüyorum Hakimim, beni kalbimden vuran O'ydu!
Değer verdi bana, aşkı yüreğime koydu,
Görmeseydim keşke! Ruhumu hislerimden soydu.
Beni, soğuk sevdi Hakimim, hiç tadmadan doydu.
İşte korkak olan o, üstelik hem kör hem yaşlı!
Kötü diyemem Efendim, sanırım biraz telaşlı.
- Yaz kızım, zanlı suçlu bulundu hüküm ise müebbet,
Kıza altı ay yazın, ruhuna ebed müddet.
