Oh Sehun's Death List (Hunhan)

-- chapter 4: Meeting Death.

AN: At dahil may nainspired sakin. :3 Salamat sayo. :) Last update ko na talaga ito, swear.

--

I was with you for the entire day? Sehun furrowed his eyebrows, iisa nga lamang ba ang Luhan nakatropa ni Baekhyun at ang multo na kasama nya?

That's impossible.

Impossible kasi magkaiba ang kilos at boses nila. This was very confusing, syaka di ba nga magiging tao lang si Lulu kapag nakapatay na sila ng mga tao? Actually, parents palang ni Sehun ang naisusulat nila sa notebook. At napakabait ng Luhan nakasama nya kagabi ikumpara mo naman sa Lulu na iyon. So.. wala sa option na iisa lang ang multo na iyon at ang Luhan na nakilala nya kagabi.

Nakapwesto sya ngayon sa ilalim ng isang matandang puno, nakasandal sya sa katawan nito habang nakikinig ng music sa Ipad nya. At sa hindi inaasahang pangyayari, naalala nya ang parents nya. Parents nya na nawala sa isang sulat lang.

Iniling ni Oh Sehun ang ulo nya, dumako ang mata nya sa soccer field kung saan andun si Luhan at kumakaway-kaway sakanya.

Pawisan ang mukha ni Luhan, may hawak syang water bottle sa kabilang kamay nya. Kumaway pabalik si Sehun, walang bahid ng ngiti ang mukha nya ibang iba kay Luhan na may malawak na ngiti sa mukha.

Buti pa sya.

Ilang oras lang ang pinuntahan na sya ni Luhan, nahiga agad ito sa damuhan at huminga ng malalim. Nagala-starfish sya sa pagkakahiga, walang pakielam sa mga ibinibigay na tingin sakanya ng mga dumadaan na estudyante.

"Come on, Luhan. Get up, some students might think you're crazy." Sehun said in-a-matter-of-fact, nag-offer sya ng kamay para kay Luhan.

Luhan pouted, ignoring the younger's offering hand. "Call me hyung first."

Sehun scowled, why would he use honorifics? They were friends now, should he needed to call Luhan as a hyung? Binato nya ang bag nya sa tyan ng nakahiga na Luhan, hindi naman masyado mabigat ang bag nya pero napangiwi si Luhan at ang mukha nya ay para bang nasaktan talaga

. "Luhan!" Sehun crawled at his hyung's place, his face was obviously full of worries.

"S-Sehun-ah.." Luhan whimpered, hinatak nya ang collar ng uniform ni Sehun at unti-unti hinatak papalapit sakanya.

"Hyung. What the hell are you doing?" Sehun glared at him, trying to break free from the deer grip.