Silent Princess

Chapter 29(pag papatawad)

francine's POV:

"a-ano?! nakaka ala-la kana?!" gulat na tanong sakin ni andrea

totoong nakaka ala-la nako...umpisa palang niloko kona sila wala akong maala-la, kahit na ang totoo ay mula nang maaksidente ako ay bumalik lahat ng ala-ala ko....

"o-oo.."allin langan kong sagot at umiwas ako ng tingin

"s-so.... SORRY! sorry talaga! pinag sisisihan ko lahat ng ginawa ko sayo"pag hingi ng tawad ni andrea sabay luhod sa harapan ko

napangiti nalang ako

"ano kaba! diba nga nung mula ng magising ako lahat ng ala-ala ko bumalik! kaya natatandaan ko parin lahat ng ginawa mo noon. tyaka! anuba! nag sorry kana sakin...tumayo kana nga diyan at ba----"

"n-nakaka a-alala kana?" agad kaming napalingon sa pamilyar na boses na nag salita

si nicky......

"n-na-naalala m-mo na lahat?"gulat na tanong niya

"oo"pag tataray ko sakanya

hindi ko malilimutan lahat nang pag kukunsinte..pinag tatakpan niya lahat!pinag tatakpan niya yung panloloko ng kuya niya sakin

"na aa-lala mo n-na--------"

"oo! na aalala ko na lahat! na aalala ko na lahat ng panloloko nyo sakin! matagal ko nang naa-lala!"sigaw ko sakanya

"a-ahm... guys... nakatingin lahat sainyo.."bulong ni andrea

napatingin namn ako sa paligid at totoo nga naktinginsila ngayon at vini videohan kami

mga chismoso at chismosa!

"paalisin mo sila dito.."bulong ko kay andrea

"ATTENTION STUDENTS OF CHANFORDS! I COMMAND AS THE DAUGHTER OF THIS D*MN SCHOOL !ALL OF YOU! GO TO YOUR RESPECTIVE ROOMS! NOW! OR ELSE YOU'LL DIE!"sigaw ni andrea

agad namang nag panic yung mga studyante at umalis

tinignan ko si nicky ng masama

"s-sorry----"

"sorry?! sapat ba ang sorry?! d*mn you! nung nag maka awa ako sayo noon na sabihin mo sakin ang lahat! na sabihin mo ang totoo! kung niloloko ba ako ng kuya mo! sinabi mo ba?! sinagot mo ba lahat ng mga tanong ko?! naawa kaba sakin nung umiyak ako sa harap mo?! nang nag maka awa ako!diba hindi?! kasi mas pinili mong mag sinungaling! pinili mong talikuran ako! pinili mong pag sarhan ako ng pinto!" unti unting tumulo yung luha ko dahil sa galit ko nakita ko din yung pag tulo ng mga luha niya

flashback:

*knock*knock*

hindi ko mapigilang hindi mapaluha sa lahat ng nalaman ko....niloko ako ng taong pinagkakatiwalaan ko at minahal ko...

"o-oh! L-Line....i-ikaw pala!"bungad niya sakin

"n-nicky...to-totoo ba?..."

"a-ang alin?"naguguluhan niyang tanong

"to-totoo ba?  n-na...n-niloloko l-lang ako ni N-nico?"

"h-ha? h-hindi..h-hindi k-ko alam ang s-sina-sabi m-mo......"

"please! nicky! please! wag kana mag siungaling! alam kona ang totoo! please! wag mo na siya pag takpan! nakita ko kayo! may kasama kayong babae! at nag lalandian sila sa harapan mo! pero anong ginawa mo?! nginitian mo pa diba?! kaya please! sabihin mo na sakin lahat! please! huwag mona silang pag takpan!" pag mamakaawa ko

"hindi ko alam ang s-sinasabi mo..makaka alis kana"seryosong sabi niya

"NICKY WAI---"

*boogsh!*

*knock*knock*

"nicky! please!" pag susumamo ko

flashback ends:

"s-sorry...natatakot lang a-ako...n-natatakot l-lang ako n-na kapag n-nalaman m-mo.....l-lumayo kana s-sakin....n-na tatakot lang a-ako na....k-kapag nag hiwalay k-kayo ni a-andrei....k-kali-limutan mo n-nako...."sabi niya habang umiiyak at unti unti siya napa uppo sa sahig

lumambot naman ang puso ko sa mga naririnig ko...diba dapat galit ako? diba dapat nag hihigante ako sakaniya,sakanila? eh bat ganito yung nararamdaman ko? bakit?

sa hindi malamang dahilan lumapit ako sakanya at niykap siya habang umiiyak...

"s-soryy! sorry.."hagulgol niya sakin

siguro kailangan ko na syang patawarin...masakit sakin makita na ang naging bestfriend ko na tinuring ko ng kapatid ay umiiyak sa harap ko ng dahil sakin...

siguro nga ganon talaga.. pag mahalaga sayo ang isang tao...kahit na gustong gusto mo ng saktan ay hindi mo magawa gawa....kahit na gusto mong makita na nag durusa sila..na kahit gusto mong nasasaktan sila dahil sa galit sa puso mo...hindi mo magawang maging masaya pag nakita mong umiiyak na sila sa harapan mo.. kailangan ko ng patwadin siya....