Just a Spoonful of Love [Part One]

[5]

Chapter 5

“Do you love him?” Khalil asked me.

 

Tinignan ko si Khalil ng mabuti, I don’t know what to answer him, do I love Daniel? One month palang kaming magkakilala ni Daniel and I don’t know what I’m feeling right now.

 

Pero ano ba ang dapat kong isagot sa tanong ni Khalil? Will I lie just to protect my secret? Or will I tell him the truth because he deserves to know?

 

“Do you?” he asked me again.

 

“I don’t love him.” I said. “But I do care for him. Hindi ko pa matatawag na love tong nararamdaman ko kasi I’ve never been in love, and one month isn’t enough to call this love. Ayoko mag madali kasi baka sa huli masaktan lang ako o masakatan kaming dalawa dahil minadali namin.”

 

“Pero minadali niyo na nga diba? Naging kayo na.” sabi ni Khalil.

 

“Ou naging kami but that doesn’t mean we love each other right? Iba ang like at love. Malaki ang pinagkaiba ng dalawa. For now masasabi kong I like Daniel and I really care for him dahil siya lang naman ang taong dumadamay sa akin ngayon.” I smiled at that thought.

 

Gusto ko si Daniel, I know that pero tulad ng sinabi ko kay Khalil iba ang like sa love, I don't want to risk whatever we have because of rushing things. Hindi ko nga alam kung gusto din ba ako ni Daniel or he’s just toying with me.

 

He knows my secret and maybe because bored siya kaya niya nasabi yung condition niya for keeping my secret. Haggang hindi ko pa alam ang reason ni Daniel ayoko muna mag rush, ayoko mag-expect ng may something sa amin dahil masakit yun.

 

Ayoko mag-assume na meron. Assuming hurts because we expect more with that person.

 

Naalala ko na naman yung pinag-usapan namin kahapon ni Khalil, he didn’t say anymore sa huli kong sinabi sa kanya, siguro na gets na din niya ako, nagpaalam na ako at ganun din siya.

Nagtaka din naman ako bakit nagtatanong si Khalil sa akin kahapon kasi for almost one month he doesn’t seem to care about my relationship with Daniel pero kahapon he’s really weird.

“Kath?” napatingin ako sa kasama ko ngayon. “Okay ka lang ba? Kanina ka pa nakatulala diyan sa pagkain mo?” he asked.

Kasama ko ngayon si Daniel, we’re eating lunch sa labas, at mamaya pupunta kami kay mommy, he explained na kailangan niyang umuwi kahapon kaya hindi niya ako nasamahan pero ngayon naman daw okay na at pwede na siya.

“Ah sorry Daniel, may iniisip lang ako.” I said