Depressed

/4\

*8 november 2017*
Ik fiets zoals altijd met Nora naar huis. Ik fiets naast Nora en zeg iets tegen haar. Plots bots ik tegen iemand en val. De fietser roept nog: 'Kijk uit waar je fietst!' Ik wil op staan maar er trekt een hevige pijnscheut door m'n rechterenkel. Ik raap m'n fiets op terwijl ik wat extra steun zoek op m'n linkervoet.
Thuis aangekomen kan ik er nog steeds niet op steunen. Ik vraag aan mama of ze iets kan zien. 'Hij is een beetje opgezwollen, leg er straks ijs op. Als het morgen niet beter is gaan we naar de dokter', zegt ze.
Terug thuis van Lotte haar dansles is m'n enkel helemaal opgezwollen. Ik leg er een nieuw zakje ijs op en ga wat eten.
Na het eten zet ik een film aan. Als de film gedaan is, is het nog maar 20:23. Ik moet morgen toch niet naar school dus zet ik een tweede film aan.
Morgen ga ik samen met mama naar de dokter.
Als de film gedaan is, is het 21:56. Ik ga me klaarmaken om naar bed te gaan. Tegen de tijd dat ik klaar ben is het 22:08. Ik stuur nog snel even een snap en dan ga ik slapen.

*de volgende dag*
Ik word wakker en kijk met slaperige ogen hoe laat het is. Het is 10:06, ik besluit om op te staan. Ik trek een simpele outfit aan: zwarte jeans, grijze t-shirt, een spijkerjasje en m'n zwart met witte Adidassen.
Na een tijdje vetrekken we naar de dokter.

*Bij de dokter*
Ik zit bij de dokter op bed, ze duwt op enkele plekken, af en toe doet het een beetje pijn. Na een tijdje zegt ze: 'Ik denk dat de ligamenten verrokken zijn, ik kan weinig aan doen. Het is best dat u door rijd naar het medisch centrum.'

*In het medisch centrum*
Nadat we een tijdje gewacht hebben komt een man ons halen. Nadat hij m'n enkel had bekeken stuurde hij ons door naar een vrouw, zij ging foto's nemen van m'n enkel. Daarna moesten we ook een echo laten nemen. We zaten terug bij de dokter, hij zei dat ik een maand in de gips moet. Ik dacht: 'Oh fuck, dit word m'n dood... meer dan een maand niet paardrijden, dat betekent dus meer dan een maand m'n allerbeste vriendinnen niet zien...'
Ik had de gips net aan en het voelde als een blok aan m'n been.
Toen we onderweg waren naar huis was het al bijna 12u., het was dus tijd om Lotte te gaan halen.
Toen ze mij zag geloofde ze haar ogen niet.
*Terug thuis*
Papa kwam eten, ook hij wist niet wat hij zag. De rest van de dag heb ik niet veel gedaan, wantja, ik lig in de gips...

Jaja ik heb nog eens geüpdate, sorry dat het zolang duurde maar ik had heel weinig tijd, en ik was m'n kladblok waar ik m'n verhaal in schrijf kwijt😂
Love y'all xo