Zorakı Mafya!

Kısa bi bölüm

Herkese merhaba😊Gerçekten 80k olmamıza o kadar çok sevindim ki anlatamam bunun için size çok ama çok teşekkür ederim❤ ama aynı zamanda bazı yorumlara kötü de oldum arkadaşlar gerçekten benim için çok zor bi durum türkçe sadece duyduklarım kadar biliyorum ve yazım anlayışım yok😔 bu yüzden o kadar fazla hata yapıyorum ki sizde bunu dile getiriyorsunuz sizde anlıyorum hiç iyi bi durum değil ama sizde beni anlayın gerçekten çok kırıcı yorumlarla karşılaşıyorum evet ben profesyonel bi yazar değilim tabiki hatalarım olucak ve oluyorda isimleri karıştırıyorum evet çünki ben iki isim arasında kalmıştım ve Berki seçtim ama Burakda aklımda kaldı 😁 biliyorum bu da kötü bir durum ama işte elimden geleni yapmaya çalışıyorum yine söylüyorum ben amatör bir yazarım kendimde bazen hikayemi okuyunca bunu nasıl yazdım diyorum kendime beyenmiyorum.Artik bundan sonra ki sözümde şudur ki okumak istemeyen okumasın zorlamı okuturuyorlar açmayın okumayın sizde rahat edin bende neyse lafı çok uzattım artık hikayemize geçelim o kadar uzun bir ara verdimki ne yalan söyleyeyim bazı şeyleri unutum amma ara verme sebebim sinavlarimin olmasıydı hata yapmamya çalışacagım yaparsamda göz yumun işte 😁 iyi okumalar 😚

Evet sonunda kurtulmuştuk ve ikimizde nefes nefese kalmıştık.

-Kimdi onlar?Senden ne istiyorlar?

-Zamanında iyi bi ders vermitim şimdi onlarda bana vermek istiyorlar

-Seni eve bıraktıktan sonra ben onlarla görüşücem zaten Şimdi yuru

Eve gelmiştim.Burakla arkamızdakı adamları atlatmıştık daha dogrusu Burak arkadısını aramıstı ve şansımızdan yakınlarda oldugunu soylemıştı.Sonrada arabayla gelıb yoldan almıstı bızı.Okadar yorulmuştum ki kendimi yatağa bıraktım.Evdekılerın ne bu hal demelerını bıle cevapsız bırakmıştım sonra gözlerım yavaş yavaş kapandı ve derin bir uykuya daldım.
Gözlerimi açtığımda gördüğüm şeyle tam çığlık atiyordum ki, üzerimde uyuyan adamın Burak olduğunu gormemle elimi agzıma getırb kendımı susturdum iyide bu adamın burda benim yatağımda ne işi vardı hemde üzerime çıkmış bi vaziyyetde ağırlığı ile resmen eziliyordum Burak huzurlu bi şekilde üzerimde uyuyordu ellerinde belime sarmisti yüzüde boyun girintimdeydi.Nefes alışını duyuyordum boynuma carpıyordu ve bu benı huysuzlaşdırıyordu.Huzurlu uykusunu bölmek istemezdim ama biraz daha bu sekilde kalırsak nefessizlikten olucektim.dün gece beni eve bıraktıktan sonra kesinlikle o adamların yanına gitmişti ama buraya nasıl gelmişti diye düşündüğüm sırada penceremi açık bırakarak uydugumu hatırladım.Biri bizi böyle görmeden Burak burdan gitmeliydi.

-Burak hadi kalk diyerek onu dürtum ama mirldanarak uykusuna devam etdi beyefendi

-kalksana artık yaa nefes alamıyorum tüm ağırlığında üzerime vermişsin zaten sen 100 Kilo falanmisin?
Biraz daha mırıldandı ve üzerimden kalktı.
-Kafamı şişirdin bi uyutmadın be kızım
-Buraya nasıl geldın sen hem kım ızın verdıde benım yanımda uyudun
-Ben izin almam bence sen bunu cok iyi biliyorsun
Ona sadece göz devirmekle yetinmiştim.Şu an onunla laf savaşına giricek zamanım yoktu annemın yada evden birilerinin odama girmesi an meselesiydi.
-Hadi Burak çabuk ol birileri gelicek şimdi
Yine agzında bi şeyler geveleyerek pencereye yaklaştı.İçimden hadi artık çık git diye söylenıyordum.Birden bana döndü ve
-Eee bi hoşçakal öpücügü vermiycekmısın dıyerek göz kırptı
-Yok sana öpüçük falan yürü git artık yaa
-Öpücügümü almadan gitmem bana ne dıyerek pencerenın yanında durmus bana bakıyordu.Bu haraketlerı bana o kadar yabancıydıkı  neler yaşamıştık.Ama şu an onun yaptıgına bakın sankı aramızda yaşananları biz yaşamamışızda başka bırılerı yaşamıştı bızde şuanda ıkı ergen sevgılıydık.Hıç gidicek gibi degildi cıddı cıddı orda oğlece durmuş bana bakıyordu.Yatagımdan kalktım ve ona yaklaştım.Sadece sarılıcaktım canım öpücek niyyetım yoktu.Tam ona yaklaşmıştımkı kapıdan bıraz uzakta annemın sesı duyulduu
-Kızım kalkmadınmı daha oglen oluyor
O an noldu bilmiyorum ama annemın sesını duymamla Buragı öpmem bir olmuştu.Burak bana gülerke halinden memun bı şekılde bakıyordu bense utanmıştım.Onu öpmemden sora Burak hemen pencereden çıkıp gitmişti bense arkasından baka kalmıştım.Annem içeri girdi ve benı oyle ayakta pençereden yerde bı şeyler arıyomuşum gıbı gordu.Tuhaf tuhaf baktı bana napıyorım dıye.hemen guldum ve yanına yaklaşarak
-Günaydın annecım
dıyerek yanagında opdum.Oda bana sarldı ve optu sonra kahvaltımızı yapmıştık.Odamda oturmuş telefonumla oynuyordum bu gun ders yoktu evde geçırıcektım tüm günümü ve çok sıkılıyordum.Yalnız kalınca aklım hep geçmişe gidiyordu.Burakla yaşadıgımız şeylere az kalsın Can bı hıç ugruna ölücekti bu aklıma geldıkce dahada kotu bi duruma duşuyordum.Bunları düşünme düşünme diye kendımı baska şeylere odaklamaga çalışıyordum.Çünki düşündükçe vicdan azabı çekiyordum.Nede olsa ben o an Canın öldügünü düşünmüştüm.Bide gidip Canın katili bildigim adama aşik olmuşdum.Nebıçım bı insandım ben ama şöyle bi lafta vardır ya insan aşik olucagı kişiyi seçemiyor.Yanı gönül bu otada konar bokada dıye içimden geçiriken kıkırdamaya başladım.Buragı hayal etdım bı anda acaba şu an napıyordu arasamı yok ya neden arıycakmışımkı.Bı anda az once kendımle yaptıgım konusmaları unutmus yıne Buragı arayıp aramasama dönmüştüm.En iysi Canla buluşmaktı yoksa bogle kafayı yıyıçektım.hemen Canı aradım.Canla bı kafede buluşmaya karar verdık.