Jeszcze znoszę te udręki.
Wytrzymuję tę katuszę.
A mam dość mordęki!
Nie wiem czy muszę, czy nie muszę?..
Jakoś przy tobie trwam,
Choć serce rozdzierane boli,
Choć już na sobie wiele opatrzonych ran
!
Robię wszystko według twojej woli.
Więc znów wmawiasz, że to już ostatni raz.
Karmisz słodkimi kłamstwami.
Tracę tylko wartościowy czas.
Jak coś zbudować między gruzami?
Jutro,kiedy znów będę chciała uciekać
Nałożysz na ręce kajdany,
Zabierzesz klucze.
Znów będę w klatce czekać.
A ty będziesz zadawał rany...
Dziękuję ci kochany!
CZYTASZ
Wytykanie Wad Kryształowego Świata
PoetryTo Tom Wierszy Kierowany do wrażliwców, którzy z chęcią wysłuchają mojego narzekania i użalania się nad niedolą ludzi.
