2014 senesi,California
Yüzüme atılan buz gibi soğuk suyla uyandım. Bu lanet yerde adeta bir köle gibiyidim. Bütün planları ben yapıyor, bütün malların satılaması hep benim sayemde olsa da yine adam yerine koyulmuyordum. Ama bu lanet hayatta mahkumdum. Başka gidecek yerim yoktu. Kafese kapatılmış bir kuş gibiydim.Ama bu hayata alıştığım da doğruydu. BUraya nasıl mı geldim?
Annemi ve babamı 5 yaşımdan sonra bir daha hiç göremedim. Benim bildiklerim sınırlıydı. Neden bilmiyorum ama biri benden bilmem gereken şeyleri saklıyormuş gibi hissediyordum. Ama bu kişinin kim olduğu hakkından hiç bir fikrim yoktu. Annemin o sedye ile hangi lanet yere gidip beni 12 sene yanlız tinerjirlerle bırakabildiğini anlamıyorum. Ondan o günden sonra hiç haber alamamıştım. Öldü mü hala hayatta mı hiç bir fikrim yoktu.
O gece hakkında öğrendiğim tek şey ise işe yaramaz, hergün anneme bağırıp çağıran, heryerini mosmor eden a herifin (babamın) içkili olması nedeniyle bir trafik kazası yapıp ölmüş olmasıydı. Tabii giderken öbür arabadaki aileyi de yanında götürmeyi başarmıştı. Onun hatası yüzünden 5 kişilik bir aile hayatından olmuştu.
Bunları söylerken hiçbir acıma duymuyorum. Doğru. O babam olsa da onun babalığını bir kere bile görmeden geçirdim tüm hayatımı. Her gün bara gidip sarhoş olup eve geldiğinde benim yüzümden hayatının mahvolduğunu, ben olmasam annemle asla evlenmeyeceğini bağırır. Sonra gider ve bütün hıncını annemden çıkartırdı. O herif bana el bile kaldırmıştı. Ona karşı olan tek bir duygu besliyordum. O da NEFRET. Onu ne olduğunu bilmediğim saçma işleri yüzünden kaçak olarak 4 yaşında buraya taşınmıştık. Bu çeteyle de sokaklarda tanıştım.
Ben aklımda bu sorunlarla boğuşurken Vural'ın bana sinirli sinirli baktığını fark ettim. Ona dönüp '' Ne bakıyosun! '' diye bağirdığımda ''Kızım yarım saatir dikiliyorum burda! Duvara mal mal bakıyosun psikopat mısın nesin be! Senle mi uğraşcam! Bide gelmiş bağırıyo.''
Ona dik dik baktım ve yatağımdan kalktım. ''Yine ne var? Ne istiyosun?'' dedim. Bir sorun olmasa kimse benimle takılmaya tahamül edemezdi. Ben tek çalışırdım.
''Bugün o gün.'' diyip ciddi ifadesini takındı.
İşte o an anladım. Bugün 5 aydır hazırladığımız planın gerçekleşeceği gündü. Ne mi olacaktı? Ya polise yakalanıp ömür boyu hapis yiyecek ya da milyoner olacaktık.
Dudağım hafifçe yukarı kıvrıldı. ''O zaman oyun başlasın.''
