" omma တကယ္လာမျကိုဘူးလား? "
" ............. "
" wae?? "
" ............... "
" ျပီးတာပဲ။ကိုယ့္ဘာသာကိုလာခဲ့မယ္။ "
Tae ဖုန္းခ်ကာသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သူ့ပစၥည္းေတြသိမ္းျပီးလြယ္အိတ္လြယ္ကာေဆးရံုအျပင္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
" ကေလး..... "
အေနာက္ကေခာ္သံေျကာင့္ Tae တစ္ခ်က္မ်က္ေမွာင္ျကုတ္ကာလွည့္ျကည့္လိုက္သည္။ထင္သည့္အတိုင္း Kook ျဖစ္ေနသည္။ Kook တစ္ေယာက္သူေဆးရံုမွာေနတဲ့တစ္ေလ်ွာက္လံုးကေလးဆိုျပီးေခာ္ေနသည္။ နာမည္ေျပာေပမယ့္လည္း ကေလးလို့သာေခာ္ေနသည္။
" ကေလး တစ္ေယာက္တည္းျပန္မလို့လား? "
" ဟုတ္တယ္။ အဲ့တာဦးေလးျကီးနဲ့ဘာဆိုင္လဲ?"
" ကေလးကလည္းအဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ။ "
" အဲ့တာဆိုဘယ္လိုေျပာရမလဲ? ဦးေလးျကီးရာမရစ္ပာနဲ့။ "
Tae လွည့္ထြက္မလို့ kook အေနာက္ကေန Tae လြယ္အိတ္ေလးကိုဆြဲကိုင္ထားျပီးျဖတ္ခနဲသူ့လက္ေမာင္းတစ္ဖက္နဲ့Tae ကိုယ္ေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္သည္။
" ကေလးကိုလိုက္ပို့ေပးမယ္။ "
Tae လည္းဘာမွမေျပာဘဲနဲ့kook Tae နဲ့တူတူကားစီးကာထြက္လာခဲ့သည္။
" ဦးေလးျကီး....... "
" ေျပာေလကေလး။ "
" က်ြန္ေတာ့္ကိုကေလးလို့မေခာ္ပာနဲ့လား? "
" ဘာလို့လဲကေလးရဲ့? "
" က်ြန္ေတာ္နည္းနည္းေနရခက္လို့။ "
Kook ကားကိုလမ္းေဘးမွာခဏရပ္လိုက္ျပီးTae နဲ့မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ လိုက္သည္။
" အဲ့ဒာဆိုဘယ္လိုေခာ္ရမလဲ? "
" ဟို.....ဟို.....ညီေလးလို့လည္းေခာ္လို့ရတယ္လို့ေျပာတာ။ အ့~~ "
Kook ခ်က္ခ်င္း Tae မ်က္နွာနားကပ္လိုက္ေတာ့ Tae အေနာက္ကိုဆုတ္ရင္းကားမွန္နဲ့ေဆာင့္သြားသည္။
" ဒီအတိုင္းကေလးလို့ပဲေခာ္လို့မရဘူးလား? "
" ရ......ရတယ္။ ေခာ္....ေခာ္လို့ရတယ္။ "
