" ဒီေကာင္ေလးဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ? "
" ငာလည္းမသိဘူးဟ။ ငာ့လက္ေပာ္မွာတင္ေမ့လဲသြားတာ။ "
Kook Tae လက္မွာေဆးပုလင္းခ်ိတ္ေပးရင္းသူ့သူငယ္ခ်င္း Bobby ကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
" က....အဲ....အဲ့ေကာင္ေလးကထူးဆန္းတယ္ဟ။ "
" ဘယ္လိုထူးဆန္းတာလဲ? "
" သူငာ့ကိုအျမဲတမ္းေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ "
" ဘာလဲ? "
" သူကမေကာင္းဆိုးဝားေတြျမင္ေနရတယ္တဲ့။ "
" တကယ္ျကီး? "
" Omm ငာေလသိပ္မယံုပာဘူး။ ဒာေပမဲ့သူမ်က္ဝန္းေတြမွာလိမ္ညာတာမရွိဘူး။ "
Kook Tae နဖူးေပာ္က်ေနတဲ့ဆံနြယ္ေလးကိုသပ္တင္ေပးရင္းေျပာသည္။
" မင္းေတာ့ေနာ္......မရိုးသားဘူး။ "
" ငာကဘာကိုမရိုးသားတာလဲ? "
" ဘာမွမဟုတ္ပာဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိမွာေပာ့။ ငာ operation ဝင္စရာရွိေသးလို့သြားျပီ။ မင္းကေလးကိုဂရုစိုက္လိုက္ဦး။ "
" ေသာက္ေကာင္...... "
ေျပာခ်င္တာေျပာျပီးထြက္သြားတဲ့ Bobby ကို kook က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ Kook Tae ေဘးနားကခံုမွာထိုင္ရင္းလက္ေလးေတြကိုင္ကာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _
" ငာ......ငာဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ? "
Tae တစ္ေယာက္အေမွာင္ထုျကီးထဲ၌တစ္ေယာက္ထဲေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနခ်ိန္အေနာက္ကေနအသံတစ္ခ်ို့ျကားလိုက္ရသည္။
" ဘယ္သူလဲ?? "
" တို့ကိုမေျကာက္ပာနဲ့။ ေရွ့ကိုေျခတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးျပီးလာခဲ့ပာ။ "
Tae ေရွ့မွာဘာမွလဲမျမင္။ အသံပိုင္ရွင္ကိုလည္းမေတြ့ရနဲ့ေျခတစ္လွမ္းခ်င္းေရွ့တိုးရင္းလာခဲ့သည္။
" ဆက္တိုးလာပာ။ "
အသံသည္မိန္ကေလးအသံျဖစ္သည္။အသံခပ္နြဲ့နြဲ့အသံနွင့္ Tae ကိုေရွ့ဆက္တိုးရန္လွုံ့ေဆာ္ေလသည္။
