Tae သူျကားဖူးတဲ့အသံေျကာင့္ေခာင္းကိုငံု့ထားသည္။ တစ္ခ်က္ကေလးမွမ်က္နွာမေဖာ္။
" ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာပဲ။ ဒီဧည့္သည္တစ္ခာမွမျမင္ဖူးပာဘူး။ "
Kook တစ္ေယာက္ လူနာကိုေဆးသြင္း ၊ ေဆးစစ္ျပီးျပန္ထြက္မလို့.......
" မင္းကိုျမင္ဖူးသလိုပဲ။ "
" က်ြန္ေတာ္မသိဘူး။ အန္တီက်ြန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပာဦးမယ္။ "
Tae ျမန္ျမန္လြယ္အိတ္လြယ္ကာVIP ခန္းထဲကထြက္လာျပီးေယာက်ာ္းေလးအိမ္သာထဲေျပးသြားသည္။ ေမာလြန္းလို့ Tae ေဗစင္ေပာ္လက္ေထာက္ကာမွန္ထဲမွာသူ့ရုပ္သူျကည့္လိုက္သည္။
" ငာဘာျဖစ္ေနတာလဲ? "
ဒုန္း!!!!!
Tae အသံျကားရာဘက္ခ်က္ခ်င္းလွည့္ျကည့္လိုက္သည္။ အသံသည္ ေနာက္ဆံုးအိမ္သာဆီကလာတာျဖစ္သည္။
ဒုန္း!!!!!!
ေနာက္တစ္ခ်က္ဒုန္းကနဲျကားေတာ့ Tae ကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားသည္။
" ဘယ္သူလဲ?? "
Tae ေျခလွမ္းမ်ားေရွ့ဆက္ေလ်ွာက္ေနမိသည္။ ဘာအသံမွန္းမသိေပမယ့္ေမြးရာပာစပ္စုတတ္တဲ့အက်င့္ေျကာင့္ေျခလွမ္းမ်ားကတံခားပိတ္ထားတဲ့အိမ္သာသို့ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
Tae တံခားကိုတျဖည္းျဖည္းတြန္းဖယ္ျပီးမ်က္စိမပြင့္တပြင့္ေလးနဲ့ျကည့္လိုက္ေတာ့ဘာမွမရွိ။
" ဟူးးးးး ေတာ္ပာေသးရဲ့။ အားးးးးးးးးးးးးး "
Tae ဒီဘက္ျခမ္းလွည့္လိုက္ေတာ့သူနဲ့မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မ်က္နွာမွာေသြးေတြနဲ့အျပည့္နဲ့ေျကာက္စရာေကာင္းတဲ့သရဲေျကာင့္ Tae မ်က္စိမွိတ္ကာအသားကုန္ေအာ္လိုက္သည္။
" ဟိတ္....ဘာျဖစ္တာလဲ? "
အေလာတျကီးနဲ့ဆရာဝန္ duty ကုတ္ကိုဝင္လာတဲ့ဆရာဝန္နားကိုေျပးသြားလိုက္သည္။
" သ.....သရဲ....."
Tae တုန္တုန္ရီရီနဲ့ေနာက္ဆံုးအိမ္သာကိုလက္ညိွုးထိုးကာေျပာလိုက္ေတာ့သရဲကမရွိေတာ့။
" ဟင္.....ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ? "
" မင္း....ဟိုေန့ကတစ္ေယာက္မဟုတ္လား? "
