YENİ DÜNYAM ( Tamamlandı)

21.Bölüm: Bu Adama Aşığım

Doğuma kaç gün veya kaç hafta kaldı bilmiyorum. Ama karnım 9 aylık gibi şişmişti. Belki bugün belki yarın doğururdum. Artık bacakları tutmayan yaşlı teyzeler gibi haraket ediyor. İhtiyaç duymadıkça ayağa bile kalkmıyordum.Bu hamilelil süreci çok sancılı geçmişti. Hem ben hem de Zack yeterince yorulmuştuk. Ayrıca Zack'in bana bu 10 hafta boyunca dokunamaması onu daha da çekilmez ve zor biri yapmıştı. Bu durumdan bende memnun değildim. Ama yapıcağım hiçbir şey yoktu. Çişim yapmaya bile üşenir hale gelmiştim ayrıca bu bebek için çok tehlikeliydi.

"Aşkım , yanıma gelip benimle film izler misin?" Ses yok. Nereye gitmiş olabilirdi ki. Sally ile çalışmaya gitmiş olamazdı. Çünkü dün gitmişti. Çalılmalar... Bu 10 hafta boyunca doğru düzgün çalışamamış seviye atlamamla kalmıştım. Finali dört gözle bekliyordum. Beni bu düşüncelerden kurtaran kahramanım Zack olmuştu. Kapıdan içeri girdiğini belli eden kapı kapanma sesinden sonra ellerinde karnımı dudaklarını saçlarımın arasında hissetmiştim. Onu seviyordum. Hatta aşıktım. Bir insanı her gördüğünüzde kalbinizdeki ritmin farklı atmasını siz nasıl tabımlarsınız bilmem ama ben buna aşk derim. Kiminin kalbi durucakmış gibi yavaş atarken benim kalbimi 3 km yoku hiç durmaksızın koşan bir atlet gibi atıyırdu. Onun gözlerine her baktığımda içimdeki huzuru buluyordum. Umut... Onun gözlerinde benim bulduğum kelime. Umut. Elimi arkamda duran yüzüne getirip yanağını okşadım.

"Hoşgeldin şebeğim."

"Hoşbulduk kalbim.Küçük melezimiz ne yapıyor?"

"Nefes alıyor."

"Hadi yaa. Bak çok şaşırdım. Hiç beklemediğim bir şeydi." gülümsedim. Yanıma oturup tekevizyona baktı.

"Nerdeydin?"

"Bir işim vardı"

"Ne işi?"

"Bir iş." Sinirlenmiştim. Benden ne saklayabilirdi ki. Ahh beni resmen çıldırtıyor.

"Söylemiceksin yani."

"Söylemicem."

"Pekala." diyip ayağa kalktım. Göz ucuyla bana baktı.

"Nereye?"

"İşim var."

"Ne işiymiş o bakim?"

"İşicem Zack.İşm bu. İçindeki sıvıyı dışarı salmak." kocaman bir kahkaha attı.

"Birileri sinirlenmiş galiba."

"Bunu anlaman ne güzel. Aptal olmadığını kanıtlamış oldun. Dur bir fotoğraf çekiyim de ölümsüzleştirelim." inleyerek kafasını geriye doğru attı. Eveg bu aralar çok duygusaldım. Ne yapabilirim ki hormanlarım.

"Çok konuşuyorsun."bir kere sussan olmuyor dimi illa laf atıcak. Bir şey dicek. Dişlerimin arasından sinirle tısladım.

"Duymak istemiyorsan çekip gidebilirsin." az önce ne demiştim ben . İnanmıyorum. Lanet girsin!! Bana gözlerini pörtletmiş bakıyordu. Bir süre sonra sinirlendiğini belli edecek şekilde kaşlarını çatmış ayağa kalkmıştı.

"Pekala."diyip odadan çıkarken ona dur diye bağırıp yanına doğru giderken yere düştüm. Lanet." Ahh" diye inlediğimde Zack bana dönmüş endişeli bir şekilde yanıma gelmişti.

"Bebeğimiz" dedim. Ağlamaklı bir şekilde. Ayaklarımdan bir sıvı aktığını hissetmiş be korkmuştum. Zack beni hemen kucağına alıp hastaneye doğru gitmek işin arabaya bindirdi.

"Herşey geçicek. Sakin ol" bana diyordu ama kendiside venim kadar endişeliydi. Geldiğini hissediyordum . Derin derin nefes alıp veriyordum. Zack bir eli telefonda Sallylere haber verirken bir taraftan direksiyonu tutuyordu. Telefonu kapatıp yan koltuğa attı. Dikiz aynasından bana bakırkeb göz göze gelmitik.