YENİ DÜNYAM ( Tamamlandı)

9. Bölüm: Bundan Sonra Senin Yanındayım

-Zack-

"Avril! Rahat bırakın onu." diye bağırdım. Ölüm meleklerini benim tutmam. Avril'ın üzerinde her şeyi yapma yetkilerine sahip olduklarını göstermiyordu.Bu beni çok kızdırmıştı. Tüm gücümle yumruğumu geçirdim. Avril'ın yanına doğru giderken arkamadan biri atladı. Yere düştüm. Takla atıp onun üstüne çıktım yüzüne yumruk atamaya başladım. Benim kadar bunlarda bu olayı dikkate almışlardı ve bu benim daha çok sinirlenmeme neden oldu.

"Yeter artık defolup gidin."

"Yakında görüşücez Zack. Bize bulaştığın için pişman olucaksın."

"Büyük konuşma Alex." diyip bağırdım. Hemen Avril'ın yanına gidip başını bacağımın üstüne koydum.

"Uyan Avril uyan." Elimi çektiğimde elimin kan olduğunu gördüm. Gerçekten çok korkmuştum.

"Hadi Avril hadi güzelim. Bırakma beni daha yaşıyacağımız çok şey var hadi bir ses ver bir şey de. " gözümden iki damla yaşın düştüğünü gördüm. Ambulans gelmişti. Hemen sedyeye yatırıp ambulansa soktular. Hemen yanına oturdum. Elini hiç bırakmamak üzere tuttum.

"İyi olucaksın güzelim. Az daha dayan. Sen güçlüsün sakın bırakma. " Saçlarını okşuyordum. O sırada ambulasın içindeki görevliler ağzına bir boru taktılar. göğsüne kablolar taktılar. Artık kalp ritmini duyabiliyordum. Çok yavaş atıyordu. Sanki duruyor gibiydi. Bunu istemiyordum.

"Hadi güzelim,hadi kalbim aç gözlerini. Seni seviyorum , seni çok seviyorum ne olur aç."sakin konuşuyordum. Ama içimden bağırmak geliyordu.O bir melezdi. Şimdiye uyanmış olmalıydı. Melez olmasada uyanmalıydı. O benim kalbimdi. Bir insan kalpsiz yaşar mı? Nefesiz hayatına devam edebilir mi? Ben yaşayamam . O yüzden güzelimin uyanması lazımdı. Ben bunları düşünürken nirden kalp ritmi durdu. Hayır hayır hayır. Bu olamazdı. Görevliler hemen etrafını çevreledi. Herkes bir şey yapıyordu. Ben mi? Ben orada sadece duruyordum. Bu zamana kadar dua etmeyen ben Tanrıya dua ediyordum. 15 dakikalık uğraştan sonra kalp ritmi normale dönmüştü. Benüm sevdiğim ritim buydu. Kalbimin ritmi.
Ambulans birden durunca geldiğimizi anladık. Hemen sedyenin ayaklarını çıkartıp ameliyata doğru sürmeye başladılar. Ben söz verdiğim gibi güzelimin elini hiç bırakmıyordum. Onun yanında koşuyordum.

"Bayım burdan sonrası yasak. Giremezsiniz." başımı onaylar şekilde sallayıp hiç istemesemde sevdiğimin elini bıraktım. O sırada telefon çaldı. Arayan Amy'di. Ne dicektim kıza.

"Alo Amy?"

"Alo Zack Avril senin yanında mı?"

"E-evet."

"Onunla konuşmam lazım. Telefonu kapalı verir misin?"

"Amy şu an hastenedeyiz. Avril ameliyathanede."

"Ne?! Ne oldu? Sen mi yaptın? "

"Hayır Amy bir kaza oldu sonra anlatırız ..... hastanesindeyiz. Gelince konuşuruz."

"Konuşucaz hemde herşeyi." diyip kapattı. Galiba benim bir ölüm meleği olduğumu öğrendi.

Ben yelaşla beklerken Amy'i gördüm. Gözleri dolmuş bir şekilde geldi.

"Hala bitmedi mi?" ne demek istediğini anlamıştım. Salak değiliz yani.

"Çıkmadı. Bekliyorum."

"Sen yaptım dimi. Her şey senin suçun. Ne istiyorsunuz kızdan. Doğması suç mu?" diye bağırdı.

"Öncelikle hastanedeyiz sakin ol. Galiba ikimizde ne olduğumuzu biliyoruz . Fakat bunu konuşmak için başka bir zaman gerek. Şu an önemli olan Avril." bunu sakince söylemiştim. Sonra Amy'de hatasını anlayıp yanıma oturdu ve beklemeye başladı.
Yarım saat sonra ameliyat bitmiş Avril sedyeyeyle odaya götürüldü. Ben doktoru beklerken Amy Avril'ın peşinden gitti. Doktor ameliyathaneden çıktı. Hemen yanına gittim.

"Durumu nasıl?"

"Nesi oluyorsunız?" sanane .

"Sevgilisiyim. Artık söyler misiniz?"

"Biraz daha geç kalsaydınız beyin kanaması geçirebilirmiş. Şu an durumu iyi bu gece bizimle kalsın.çok yormayın yeter en azından bir ay ağır darbeler almamalı."

"Tamam teşekkürler. " diyip yanından ayrıldım. Avril'ın yanına gitmek için can atıyordum. Odayı danışmana sorduktan sonra onun yanına gittim. Kapıyı açtığımda gerçketen pişman olmuştum. Öyle durmuş uyuyordu. Keşke onlarla anlaşmasaydım. Amy bana "senle görüşücez " başı atıp duruyordu. Hemen koltuğu yatağın başına çekip Avril'ın elini tuttum.

"Aşkım hadi uyan."diye mırıldandım. Amy kalkmış söylene söylene gidiyordu.

"Aşkımmış. Görcek o aşkımı." pek aldırmadım ve meleğime bakmaya devam ettim. Gözleri açılırmış gibi oldu ve o güzel dudaklarından adım çıktı.

"Zack"

"Burdayım canım yanındayım. Bından sonrada hep yanında olucam. Sen yorma kendini." gülümseyip derin bir uykuya daldı. Evet ben bu kızı seviyordum. Ve onu korumalıydım. Peki nasıl? Nasıl ölüm meleklerinden kaçıcaktım? Direk beni yakalayıp öldürürlerdi. Tabi işkencesi cabası.