Μπελάς γένους θηλυκού..!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Την επομενη μερα ξυπνησα εκανα ένα μπανιο βαφτηκα ελαφρα και πηγα στην κουζινα να πιω ένα καφε να ξυπνησω και γενικα ηθελα να δειχνω ηρεμη δε θελω σε καμια περιπτωση να καταλαβουν οι δικοι μου την κατασταση μου, ευτυχως ελειπαν ολοι, οποτε εφτιαξα ένα καφε και πηγα να καθισω στο τζακι μπροστα να σκεφτω λιγακι τι θα κανω, παντα με βοηθουσε αυτό. Μια ωρα αργοτερα ηρθε με κατεβασμενο βλεμμα ο Βασιλης και σταθηκε διπλα μου κανεις δε μιλουσε μεχρι που εσπασε αυτος τη σιωπη.

Β « συγγνωμη»

Εκατσα λιγο να κοιταω τη φωτια και γυρισα αργα το κεφαλι μου και ειπα:

Ε « γιατι το εκανες αυτο;»

Β «συγγνωμη»

Ε « ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ»....σηκωθηκε να με ακουμπησει και μου ζητουσε συνεχεια συγγνωμη και ότι επρεπε να τον ακουσω.

Β «σε αγαπαω δε θα στο εκανα ποτε πρεπει να με πιστεψεις δε ξερω πως εγινε, ημουν χαλια νομιζα ησουνα εσυ,...σε παρακαλω πρεπει να με πιστεψεις».

Κατεβασε το κεφαλι του, εκλαιγε και ελεγε ολη την ωρα σιγανα ΄πρεπει να με πιστεψεις΄. Μα εγω τον κοιταξα στα ματια και του ειπα:

Ε «θελω να βρεις μια δικαιολογια και να φυγεις σημερα κιολας»

Αυτος με κοιταξε στα ματια ξερωντας ότι δεν θα αλλαξω γνωμη, σηκωθηκε να φυγει και πριν μου ειπε:

Β «σαγαπω, συγγνωμη»

Εφυγε να μαζεψει τα πραγματα του και γυρισε ειπε στη μητερα μου ότι κατι ετυχε κι επρεπε να γυρισει πισω, ευχαριστησε για την φιλοξενεια και εφυγε. Ημουν στο δωματιο μου όταν ακουσα την πορτα να κλεινει και να αφηνει εξω τον ερωτα της ζωης μου.

Ε «εφυγε»..ειπα και αρχισα να κλαιω. Τις επομενες δυο βδομαδες δεν ειχα ορεξη να κανω τιποτα, δεν εβγαινα καθολου ,στα κοριτσια ειπα απλα ότι χωρισαμε με τον Βασιλη χωρις να μπω σε λεπτομεριες. Μεσα σε αυτό το διαστημα ο Βασιλης με πηρε μερικες φορες τηλεφωνο αλλα εγω δεν το απαντουσα, μου εστελνε μηνυματα ότι με αγαπαει αλλα εγω τα διαγραφα όλα. Όταν τελειωσαν οι διακοπες και γυρισα πισω στη θεσσαλονικη βρηκαεξω από την πορτα μου ένα καλαθι με τριανταφυλλα ,άλλα ηταν μαραμενα, άλλα πιο φρεσκα, μεσα στο καλαθι ηταν ένα γραμμα που εγραφε ΄ένα για κάθε μερα που εισαι μακρια μου΄. Δακρυσα, μα ειχα παρει την αποφαση μου, με προδωσε και αυτό δεν αλλαζει.

Ε «εμεις οι δυο τελειωσαμε» ειπα και πριν μπω στο σπιτι πηρα το καλαθι και το πεταξα στα σκουπιδια. Γυρισα και μπηκα στο σπιτακι μου αρχησα να το καθαριζω μιας και ελειπα πολλες μερες, αλλα και για να ξεχαστω ανοιξα πορτες, παραθυρα και καθαριζα με μανια, κατεβηκα τουλαχιστον τρεις φορες να πεταξω σκουπιδια. «μα καλα ποση βρωμα πια δυο βδομαδες ελειψα» όμως δεν ηταν όλα σκουπιδια ηταν και δικα του πραγματα τα οποια δεν θα τα πετουσα θα του τα εδινα για να μεινει μια για παντα εξω από τη ζωη μου..

Βασιλης ποβ

Κάθε μερα ειμαι κατω από το σπιτι της, και της αφηνω ένα τριανταφυλλο στην πορτα της, από τοτε που τελειωσαν οι διακοπες ειμαι συνεχεια εδώ μεχρι να γυρισει και να την δω εστω από μακρυα, πρεπει να με συγχωρεσει δε μπορω μακρια της. Ξαφνικα όπως καθομουν απεναντι από το σπιτι της ένα ταξι σταματαει και τη βλεπω να καταιβαινει φαινοταν ταλαιπωρημενη, αλλα και παλι είναι πανεμορφη όπως και να είναι. Ανεβηκε στα σκαλια και μετα από λιγο κατεβηκε με το καλαθι με τα τριανταφυλλα και τα πεταξε στον καδο. «αουτς» ειπα από μεσα μου με την κινηση αυτή και καταλαβα ότι θα ηταν πολύ δυσκολα τα πραγματα. Μπηκε μεσα ανοιξε πορτες παραθυρα τα παντα και πηγαινε περα δωθε χωρις σταματημο. Κατεβηκε πολλες φορες να πεταξει τα σκουπιδια και δεν βρηκα ουτε μια φορα το κουραγιο να παω να της μιλησω. Όμως πρεπει, την αγαπαω και θα την κανω παλι δικη μου, ακομα και αν χρειαστει να πεσω στη φωτια για αυτην θα το κανω!