Enigma (SOON TO BE PUBLISHED)

Level 92

"The truth Levi. The only way to know the whole truth is embrace your fate."

"Ready players, please wear your mask." Natauhan ako ng marinig ang salita mula sa speaker.

Level two starts now.

"Goodluck players." Huling narinig namin bago unti unting tumaas ang tubig sa malaking silid na kinalalagyan namin.

All we have to do is find the key, this chains were limitting us to move. Hindi kami aangat patungo sa susunod na palapag kung hindi kami makakawala dito.

"Can I borrow your key?" Napaangat ang tingin ko kay Athena na ngayon ay nasa harapan ko. Agad ko itong inabot sa kanya.

The game inserted something on our mask that enables us to talk to each other even we are under water.

Two hours, two hours to find the key. Hindi ka papatay Levi, lalaban ka kung kailangan pero hindi ka papatay.

I reminded myself.

"Hindi ito ang susi ko, salamat." Binalik niya din ito agad sa'kin at lumangoy na paalis.

Mahaba ang kadenang nakakabit samin, sapat para gumalaw patungo sa ibang kalahok pero hindi sapat para makaangat sa pangalawang palapag.

"Try this key." Napahinto ako ng may lalaking pumunta sa harapan ko.

Kung hindi ko kilala ang boses ay mapapagkamalan ko siyang ibang tao.

Bigla kong naalala ang nangyari sa aking panaginip. It feels so real, everything feels so real.

Lahat ng nakita ko doon ay totoo, hindi ko lang mapag tagpi-tagpi ang pangyayari. Kung paanong nakakita ako ng ilan na pamilyar na mukha at kung paanong nasa ibang mundo ako ay hindi ko alam.

I need to embrace my fate to know the whole truth. Ano ba ang kapalaran ko?

"Hey." Nawala ako sa pag iisip ng katukin ni Karius ang suot ko sa ulo. Mabilis kong kinuha ang susi niya at sinubukan iyon pero hindi gumana.

Sa halos tatlongpung minuto ng laro ay naging abala kami sa pag subok ng bawat susi ng myembro ng sari-sarili naming grupo.

"What's our plan?" Tanong ni Kagame kay Karius pag katapos namin hanapin ang susi sa bawat isa.

"By twos, walang maghihiwalay, defend one another, pagkatapos ng isang oras ay magkikita kita ulit tayo dito para sabay sabay hanapin ang daan palabas." Seryosong sabi ni Karius.

I admire him for that, he's a good leader actually. He really have a heart for other people, hindi niya lang kayang ilabas.

"Tayo ang magka grupo." Napa iwas agad ako ng tingin ng humarap ito sa banda ko.

"Okay." Simple kong sagot dito.

"Ibigay niyo sa'kin ang susi niyo kung ayaw niyong masaktan." Sabay kaming napahinto ng harangan kami ng dalawang lalaki, hindi sila pamilyar sa'kin, bukod sa kaunti lang ang kita sa mukha nila ay hindi ko din namaa kabisado ang mukha ng mga kalahok.

Apat nalang ang grupong natitira dahil natangal na ang isa. Hanggang ngayon ay palaisipan para sa'kin kung saan sila dinala. O kung nakaalis pa ba sila sa lugar?

I hope they did, kahit hindi maganda ang pinakita ng ilan sa kanila ay naaawa pa din ako sa kanila lalo na kung may masamang ginawa ang laro dito.

"Here." Natigil ang akmang pagbibigay ko ng susi ng hampasin ni Karius ang kamay ko.

"You're not giving it, hindi mo dapat basta ibibigay ang susi mo lalo na kung sa gaya ng mga tusong ito. Gaano ka kasigurado na ibibigay din nila ang kanila kung ibibigay mo ang sayo?" Masungit na pagtatanong nito.

"Ibibigay niyo naman siguro ang susi niyo kung bibigay ko ang akin diba?" Inosente kong tanong sa dalawang kaharap pero laking gulat ko ng tawanan ako ng mga ito.

"Ano kami tanga? Anong nakain mo para isipin na ibibigay namin ang susi ng ganon ganon lang." Tumatawang sabi ng lalaking medyo matangkad.

"Yes you are a fool. Fool to think that we will give our keys, fool to underestimate our kind." Malamig na sabi ni Karius na pati ako ay halos kilabutan sa boses niya.

Nakarinig ako ng pagkakalas ng kadena, napatingin ako sa likod ng makitang si Kairo iyon. Nahanap na niya ang susi?

Ang bilis ha!

"Masyado na ata ang bilib mo sa sarili mo, tignan natin." Nagulat ako ng mabilis nitong ikinumpas ang kamay at ilang sandali lang ay may matatalim na bato nang papunta sa direksyon namin.

Hindi ko alam kung paanong langoy ang gagawin ko palayo, nagulat nalang ako ng may biglang humawak sa'kin mula sa likod at laking gulat ko ng mabilis akong nakalipat sa kabilang banda ng kwarto, malayo layo sa lalaking nanugod sa'min.

"You okay?" Nag aalalang mukha ni Kairo ang sumalubong sa'kin.

"H-How did you do it?" Namamangha kong tanong.

"Do what?" Pag mamaang maangan nito.

He's always there to save me, I wonder if it's true. I wonder if he always mean it when he saves me.

"Where's Karius?" Bigla kong tanong ng maalala ito.

"He's fine, don't mind him." Malamig na sabi nito, medyo iritado sa tanong ko.

Kung makapag don't mind him parang hindi kapatid niya ang pinag uusapan.

"Kairo, have we met before?" Wala sa sarili kong tanong ng maalala ang nangyari kagabi.

Sandali itong natigilan at tumingin sa paligid bago ako harapin ng may malamig na titig.

"What?"

"I'm just curious. Pakiramdam ko kasi ay matagal mo na akong kilala." Diretso kong sabi dito.

Pinag masdam ko mabuti ang ikinilos niya pero wala naman itong ginawang nakakaduda.

"We are schoolmates, that's just it." Balik sa pagiging malamig ang boses niya.

"I see, it can never be you. You're right, we're just schoolmates." Mapakla kong saad dito.

Ilang sandali niya akong tinitigan na tila sinusuri ang mukha ko. I can imagine how his jaw clenched and muscles tensed under that suit. He was always like that, intense and hard to read.

"Come on, I'll help you find your key." Papalag pa sana ako dahil naalala ko na hindi dapat ako humiwalay kay Karius pero ng makita ko ang nakangising si Karius sa harapan ay pakiramdam ko napag kaisahan ako.

"Eros, tayo na muna ang mag sama." rinig kong sabi ng walang hiyang si Karius.

"Kadiri ha, magkalaban tayo. Sinong nagsabing sasama ako sayo, mamaya kung ano ang gawin mo sa'kin." Maarteng sabi ni Eros na nagpatawa sa'kin.

It reminds me so much of his clone. So Eros really have this side of him?

"Fuck you, as if I had a choice." Sigaw ni Karius.

"Damn you, fuck yourself, I'm no longer available." The fuck, Eros!

"Eros, your mouth." Pag babanta ni Kairo.

"Alright." Walang ganang sabi nito bago dumapo sa'kin ang tingin nito.

He smiled at me. Nahihiyang ngumiti din ako pabalik pero bago pa ako makapagsalita at hinila na ako ni Kairo patalikod sa kanila.

"The time is running, we need to find your key." Sabi nito ng hindi tumitingin sa'kin.

Okay, chill, baby.

. . . . .

Chapted unedited. Dahil natuwa ako, 2 ang update sorry ay inumaga na haha pero better late than never haha thank youuu loveyouu.

Baka by next week or aftee holy week start ko na yung activity.

Pm me sa gustong sumali sa gc or simply comment down.