Bir amatörün şiir bahçesi

Şeker Elbiseli Kız İle Portakal Saçlı Çocuk

Ne güzel de çağlıyor ırmak
Güneş gökyüzünü okşuyor adeta
Çiçekler uyandı az önce
Tertemiz süt akıyor pınarlardan
Gökkuşağının başladığı yerde,
Bulutlardan düşen yağmur damlaları
Ne de güzel gülüyor

Şeker elbiseli kız ile portakal saçlı çocuk
Oturmuşlar pamuk şekerden bir banka;
Seyrediyorlar çikolata kaplı gemileri
Gemiler öyle tatlılar, öyle ihtişamlılar ki
İnsanın kanat açası geliyor toz pembe duygulara

Bir kız; şeker elbiseli, pembe saçlı
Çilek kokulu ayakkabısı
Beyaz çikolatalı bağcıkları vardı
Elbisesinin düğmeleri kurabiyedendi
İçindeki kalp pamuk şekerdendi sanki

Turuncu pantolonu, portakal saçlı çocuk
Sevinçle bastığı yerde, portakal renkli çiçekler açardı
Kravatı, cam şekerdendi.
Güneşte parlayan saçları,
O kadar büyüleyiciydi ki . . .
Özenle taranmış saçları, yumuşak şekerden dudakları
Güneş çocuğu gördüğünde
Daha bi parlar, daha bi gülümserdi.

Şeker elbiseli kız ile portakal saçlı çocuk
Oturmuşlar pamuk şekerden bir banka;
Seyrediyorlar çikolata kaplı gemileri
Gemiler öyle tatlılar, öyle ihtişamlılar ki
İnsanın kanat açası geliyor toz pembe duygulara

Olamaz!! O da ne!!??
Bir hışımla kalktı şeker kız
O anda yer sallandı.
Bu deprem değildi,
Bu ... Bu, bu kırılan bir kalpti.
Bu dünya sevgi ve aşkla döner
Fakat portakal saçlı çocuk,
Kalp kırar ve her şeyi mahveder
Bu yazılmamıştı, şeker elbiseli kız üzgün olmamalıydı
Kız uzaklaştı, uzaklaştı, uzaklaştı. . .
Kıpkırmızı kana dönüştü göz yaşları

Turuncu saçı dağıldı dört bir yana çocuğun
Yavaş yavaş karardı, karardı, karardı. . .
Artık simsiyahtı saçı, sessiz bir gece kadar,
Siyah ve karanlık. . .

Irmak almaz oldu.
Güneş küstü gökyüzüne
Çiçekler teker teker öldü
Yağmur damlaları aside dönüştü
Oluk oluk kara sular akıyor pınarlardan
Ne de güzel ağlar kırılmış ruhlar

Bir kız; yırtık elbiseli, mor saçlı
Çürük çilek kokan ayakkabısı
Dikenli bağcıkları vardı
İçindeki kalp paslanmış demirdendi.

Pantolonu solmuş, karanlık saçlı çocuk
Bastığı yer çürüyor ve ölüyordu
Cam şekeri kravatı, çoktan kırılmış
Güneşi karartan saçları
O kadar karanlıktı ki . . .
Dağılmış saçları, sızlıyordu dudakları
Güneş çocuğu gördüğünde
Daha bi ağlar, daha bi hüzünlenirdi

Böyle olmaması gerekiyordu
Bütün dünyanın rengi soldu
Hayalini böyle kurmadım buranın
Her şey güzel başladı, her şey kötü bitti
Şeker kız ile portakal çocuğa ne oldu peki?