Yarım Kalan Hikayeler

Kimsesiz Yavru

küçükken bir ara köyde kaldım kimseyi tanımıyordum. kısa zamanda oradaki çocuklarla tanıştım her gün farklı yerlere giderek köyü keşfe çıkıyorduk köyün aşağısında bir bataklık bulduk. evlerdekiler oraya gitmeme kızdı. ertesi gün yine gittik. acı bi ses geliyordu koştum. yavru bir köpek vardı çamura saplanmış. arkadaşlara döndüm hadi kurtaralım dedim. biz de batarız oğlum dediler. dedim o daha yavru hepsi oradan kaçtı. ben gittim köpeği oradan aldım. çok sevimliydi küçücüktü. köyün yakınlarında sevdiğim bir teyze vardı. köpeği onun evinde yıkadım. sevindi sarılıyordu. onu çok sevmiştim. ona ben bakmak istedim dışarı tek başına kalsın istemedim. evimize götürdüm. babaannem köpek burada kalamaz dedi. istediğimi kabul ettirmek için ağladım. fayda yok ama dedem çok istiyorsan kulübe yaparız dedi. kulübeyi yaptık bir de ona isim koydum çok masum olduğu için masum dedim. gerçekten de öyleydi ben onu alıp bakmaya başladığımdan beri bir kere bile havladığını görmedim. hiç sesi çıkmazdı. her gün yemek götürürdüm. onun büyümesini izlerdim. çabuk büyüyordu. kış gelmişti. hava baya soğuktu dışarı bile çıkamıyorduk. evdekilere nolur masum'u getireyim hiç sesi çıkmıyor oturur sobanın yanında dedim. yok falan dediler. daha sonradan dedem acıdı tamam git hadi getir dedi. dışarı bi çıktım her yer kar ayaklarım içine batıyor. kulübeye doğru koştum. baktım yatıyor ama buz tutmuş donmuş kucakladım. eve koştum. sobanın yanına götürdüm. soğuktan üşüdüğü için uyudu diye ısıtmaya çalışıyorum sobanın dibine sokuyorum patilerini ovuşturuyorum. adını söyledim seslendim. anlamadım uyanmadı. baktım dedem elimi tuttu o ölmüş dedi. olmaz dedim her gün bakıyorum ben ona o daha küçük dedim. bizim hatamız dediler. hem ağladım hem kızdım. masum'u aldım sarıldım öptüm. o öldü artık bakamazsın dediler. başta kabullenemedim daha sonra evin arkasındaki bahçeye gömdüm onu adının yazdığı tahta bırakmıştım yemek götürüyordum ama artık o yoktu konuşuyordum çok bağlanmıştım. kalkıp yemeğini bitirmesini bekliyordum olmuyordu. belki iyi baksaydım şu an yaşıyor olabilirdi benim yanımda olmazdı ama daha iyi seven birileri onu yaşatırdı. bu yaşıma kadar pişmanlığım peşimden geliyor.