In My Dreams ✔

hoofdstuk 21

Ze wou niet in de armen liggen van iemand anders.

Maar het verzachte de pijn wel.

Ze herkende Louis in Harry.

Die zelfde zachtheid, de glimlach.

Harry deed zijn best om er te zijn voor Lena.

Hij vertelde haar dat alles goed ging komen.

Hij liet haar geen moment los.

Lena had hier geen probleem mee.

Ze vond steun in hem.

Dagen verstreken en Louis was nog steeds niet komen opdagen.

Ze zaten vast in de cel. 

Ze leefden op water en brood.

Zonder zonlicht.

Ze hadden alleen elkaar.

Harry en Lena hebben elkaar veel kunnen vertellen.

Ze was Louis zelf een beetje vergeten.

De 2 hebben spelletjes bedacht.

En deden hun best om in alles het positieve te zien.

Toch was de angst voor hun toekomst er nog.

Na 2 weken kwam een man de cel binnen.

"Jullie moeten naar de balzaal er wacht iemand op jullie" was zijn boodschap.

Hij deed handboeien bij de 2 aan zodat ze niet konden ontsnappen.

Ze waren aan elkaar gebonden.

Ze liepen de trap op.

Je kon met geen woorden beschrijven hoe groot hun angst was.

Ze hadden nu nog 2 verdiepingen te gaan.

Lena en Harry keken elkaar aan.

Harry doorbrak de stilte. "Wat er ook gebeurt ik bescherm je".

Met deze woorden was Lena al iets geruster.

Ze zou het zelfde doen voor hem.

Ze zaten tenslotte in het zelfde schuitje.

Aangekomen boven gingen ze naar de deur van de zaal.

Het was een grote ijzeren deur.

Hij ging open.

Wie ze daar zagen staan hadden ze nooit verwacht.