Accidentally Fallen (On-Going)

Chapter 12 [Pag-aalala]

LESLIE'S POV

Di ko talaga mapatawad sarili ko kung ano man ang mangyari kay Gabriel. Oo, concern na ako sa kaniya dahil hindi lang pang-isa o pang-dalawa niya kong niligtas kundi PANGATLO NA. Oo, di kayo nagkamali sa pagbasa. PANGATLO NA. Nung una, don sa mga may mga lalaking nambastos samin. Pangalawa, yong nalunod ako, siya ang nagligtas sakin. At pangatlo naman ay yong nangyari ngayon. SINALO NIYA ANG BALA NA DAPAT AY SA AKIN!

"Huhuhu! Di ko talaga mapapatawad sarili ko pag may masamang nangyari sa kaniya", alalang sabi ko tsaka...lakad doon, lakad dito ako.

Hindi kasi ako mapakali eh! Hindi ko alam gagawin ko. Nag-aalala ngang talaga ako!

"Ano bang nangyari sa'yo anak?", alalang tanong sakin ni Mommy. Oo, nandito na kami sa hospital at nasa labas ng operation room ni Gabriel.

"Eh kasi mom", panimula ko. "Aggghh!!! Kainis! Mahal ko na yang taong nandiyan! At nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siyang nasasaktan at tinitiis ang sakit na nararamdaman niya. Kaya hinding hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko kapagka may masamang mangyari sa kaniya."

Napatulala naman si Mommy at napatingin sa akin. Palakad-lakad pa rin ako at di ko alam anong gagawin!

"T-tama bang narinig ko, nak?", panimula ni Mommy. "Na mahal mo na ang taong nandiyan? Kelan pa?"

Napahinto ako sa paglalakad at tumingin kay Mommy. Seryosong seryoso siya kaya mapapahinto ka talaga.

"B-bakit?", ako.

"Sagutin mo muna ako, nak", aniya.

"O-oo Mom, I think I love him already. He did not just save my life once, not also twice but MOM! THRICE! HE SAVED ME THRICE!"

"O-okay!"

"Sh-shubie? T-tama rin ba yong narinig ko? Namin?", tanong ni Shubie.

Ayyt! Nandito rin pala tong mga to. Disturbo naman eeh! Nag-aalala tayo dito at hindi mapakali tas ito naman sila sumbat ng sumbat ng mga katanungan.

"What you hear is hundred percent sure. Definitely and absolutely.", alalang sabi ko.

Naglalakad pa rin ako at nag-iisip ng kung ano ang gagawin!

"ARGGHH", biglang sigaw ko. Napatingin naman lahat ng mga tao na nasa labas din. Pati sina Mommy at Daddy at mga kabarkada ko ay napatingin na din. "S-sorry", mahinang sabi ko.

"Ano ba Bbygurl! Nahihilo na kami kakasunod ng tingin sayo!", ani Bbygurl. "Umupo ka nga!"

Haaaysst! Oo nga no! Napa-upo ako sa upuan ng padabog. Kinamot-kamot ko ang ulo ko. Dahil di ko alam gagawin ko!

"Pwede ba stay calm! Chill and relax", ani Benjie.

Inirapan ko lang siya at ginugulo ulit ang buhok ko.

Ilang sandali pa'y lumabas na ang Doctor at nagsalita.

Ako unang tumayo at hinarap siya.

"Kamusta sitwasyon niya, dok?", agad kong tanong sa doktor. "Okay lang ba siya?"

"Hmmm...so far, okay naman siya at marami lang dugo ang nawala sa kaniya. Muntik matamaan ang puso niya buti nala't malayo lang. But now, he's fine. He just need some rest. So be calm and chill!", ngiting sabi ng doktor.

"Haaaayst salamat!"

"Hay! Buti naman at okay lang"

"HAAAY SALAMAT! SALAMAT DOK! HUHUHU! PWEDE NA BA SIYANG PUNTAHAN DOK?", excited na tugon ko.