SAPIK

______KİMSİN SEN______

Kumsal
Şuan çok mutluyum ve çok huzurluyum. Herşey geride kaldı. Artık eski hayatıma kavuştum. Aslın da beni bırakacağını düşünmemiştim. Bu benim için bir mucize. Sapığımdan kurtuldum.

Emre: artık uyusak mı ne? Çünkü saat ikiye geliyor.

Furkan: aynen aynen. Artık uyuyalım.

Herkes odalara dağıldı. Ama ben kendi odama çıkmadım. Ha bir de emre de benimle birlikte şuan salon da. Uyumak isteyen oydu.

Ben: emre senin uykun yok mu? Hadi git yat sen.

Emre: uykum var ama uyumak istemiyorum.

Ben: neden?

Emre: korkuyorum yine gidersin bir anda diye.

Ben: yok bu sefer gitmeyeceğim. Yani uyuyabilirsin.

Dedim ve güldüm.

Emre: belki sonra şimdi uyumak istemiyorum.

Ben: tamam. Nasıl istersen.

Emre: ee kafanı dinleyebildin mi bari?

Ben: ne?

Emre: diyorum ki bize haber vermeden ansızın çekip gittin ya kafa dinleye bildin mi bari.

Ben: emre böyle konuşma lütfen. Sadece yalnız kalmaya ihtiyacım vardı o kadar.

Emre: haklısın üstüne fazla gitmemeliyim.

Ben: teşekkür ederim.

Emre: ben artık uyumaya gidiyorum.

Ben: tamam.

Emre: sen ne zaman uyuyacaksın?

Ben: bi 10 dakikaya kadar yatmaya geçerim.

Emre: tamam. İyi geceler.

Ben: iyi geceler.

***
Sabah uyandığım da salonda uyuduğumu fark etmişim. Ayak sesleri duyunca kafamı kaldırdım ve baktım. Emre geliyordu.

Emre: sen burada mı uyudun?

Ben: evet öyle olmuş yaa.

Emre: belin felan tutulmamıştır inşallah.

Ben: yok ya hiçbir yerim tutulmadı.

Emre: iyi bari.

Emre: bizim çocuklar daha kalkmamış anlaşılan.

Ben: saat kaç ki?

Emre: sabahın onu.

Yağmur: günaydınnnnnnn.

Yağmur da uyanmıştı.

Ben: günaydın.

Yağmur: emre sen bana günaydın demeyecek misin?

Emre: günaydın yağmur.

Yağmur: bu da sanki şey gibi oldu.

Emre: ne gibi olmuş?

Yağmur: boşver.

Emre: tamam.

***
Artık herkes kalkmıştı. Biz de dışarı çıkıp kahvaltı yapmaya karar verdik. Ve şuan da cafeye yeni geldik. Serpme kahvaltı söyledik. Saat 15:00 genel ekonomi dersimiz vardı.

Kahvaltımızı bitirdikten sonra saate baktım. Saat 14:00 olmuştu. Bizde yavaştan cafeden çıktık. Okula geldiğimizde sınıfımıza geçtik. Furkan ile Berfin birlikte oturmuşlardı. Okan ile Emre yan yana oturmuştu. Benle de Yağmur yan yana oturmuştuk.

***
Ders bitmişti. Sıkıcı geçmemişti ama mükemmel de denemezdi şimdi. Normal geçmişti. Herkes kendi evlerine dağılmıştı. Bende evime doğru gidiyordum. Takip edilmeme hissini yaşamayalı uzun bir zaman olmuştu. Eve gelmiştim. İçeri girdim ve ayakkabılarımı çıkarttım. Kurt gibi açtım. Mutfağa girdim. Ne var ne yok diye bakınırken patatesleri gördüm. Ama bu sefer mutlu değildim. O yüzden patates kızartması yapmayacaktım. Menemen yapmaya karar verdim ve yaptım. Yanına da kola koydum. Tepsiyle birlikte salona getirdim. Odama çıkıp laptopumu aldım ve aşığıya indim. The walking dead açtım. Çok seviyorum bu diziyi. Tam benlik bir dizi. 5.sezonundaydım. Hem menemenimi yerken hem de Daryl ile aşk yaşıyordum.

***
Saate baktığımda akşam 22:00 olmuştu. Artık yeterliydi bu kadar dizi izlemem. Laptopumu kapattım. Canım sıkılmıştı. En iyisi dışarı da yürüyüş yapmak dedim ve dışarı çıktım. Tek başıma yürüyüş yapıyordum. Sanırsam 10 dakikadır yapıyorum. Arkadan gelen fren sesiyle yerimde sıçradım. Tam yanımda bir araba durdu. Ama içerdeki kişinin kim olduğunu göremiyordum. Anıl olabilir mi diye düşündüm. yani bu ihtimal olabilir mi? Herneyse Anıl değildir. Sonuçta benim gitmemi kabullendi ve izin verdi neden o olsun ki?

Hızlı adımlarla yürümeye başladım. Arkamdan araba yavaş yavaş geliyordu. Artık sinirlendim ve durdum.

Ben: kimsin sen! Azıcık cesaretliysen eğer şu arabadan çıkarsın.

Arabanın kapısı açıldı ve içinden tanımadığım bir erkek çıktı.

Sadece çok güzelsin ve senin gibi güzel bir kız akşam tek başına dışarı çıkmamalı. Yani yanlış anlama sadece seni korumak amaçlı arabamla takip ediyorum.

Ben: benim korunmaya hiç ihtiyacım yok. En iyisi sen ne yap biliyor musun?

Ne yapayım?

Yavaştan yol al.

55 vote
45 yorum