Summer break, a Drarry fanfic

10

*ze gaan nu het tweede jaar in alleen professor Slughorn is er nu al, want dat past beter in mijn verhaal*
Harry's P.O.V.

Eenmaal binnen gingen we op de bank zitten. Hermoine liet me volledig uitpraten, zonder me te onderbreken. voor een tijdje zaten we roerloos op de bank, niet wetende wat we moesten zeggen. Tot Hemoine de stilte onderbrak, "Harry, ik ga morgenochtend naar Ron. Om vanuit daar naar de trein te gaan.. Wil je mee of heb je liever dat we vanavond onderdak zoeken?" "I-ik ga morgen wel mee naar Ron.. Maar alsjeblieft vertel niks over de zomer!! Hij w-weet niet eens dat ik op j-jongens val, i-ik vertel het hem echt nog wel.. Alleen niet nu" stamelde ik. En Hermoine stemde met me in, alleen ik moest haar beloven dat ik het vertelde binnen onze eerste week op Hogwarts. Anders zou zij het doen, wat aanlokkelijk klonk maar Ron moet het horen van mij. Zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend stonden we gepakt en in Hermoine's tuin. Klaar om te vertrekken, toen we hij Ron thuis aankwamen stonden Ron, Ginny en mevrouw Weasley ons op te wachten, maar ze keken verbaast toen ze mij zagen staan. "Harry! Wat doe jij hier?" Vroeg mevrouw Weasley vrolijk. En Ron trok zowel Hermoine als mij in een broederlijke omhelzing. Nog een week en dan waren we weer op Hogwarts, nog een week en we slenterde weer door de gangen van he toeschroef kasteel, nog een week en dan zag ik Draco weer.. De komende paar dagen waren moeilijk, ik dacht steeds terug aan Draco.. de laatste woorden di we tegen elkaar hadden gesproken, maar ook de mooie momenten die we verdeeld over de hele zomer hadden gehad. Maar ik liet niks merken aan Ron, ik had besloten het hem in de trein te vertellen. En daarmee basta. Een paar uur later zaten we in trein, richting Hogwarts. "Ron... ik m-moet je iets vertellen" begon ik voorzichtig. "Tuurlijk Harry, wat is er?" Vroeg Ron terwijl hij zijn mond volpropte met een chocolade kikker.
"Euhm.. hoe zeg ik dit.. ik euhm valopjongens"
Hermoine sloeg een kalmerende arm om me heen, wat me de moed gaf om verder te gaan.
"En euhm.. er is van de zomer dus iets gebeurd, met een jongen.." Ron keek me vragend maar belangstellend aan, en ik vertelde hem het hele verhaal. Over hoe ik moest doen alsof ik zijn vriendje was, en hoe er toen echt gevoelens ontstonden.. tenminste aan mijn kant, toen ik hem vertelde over de laatste dag zag ik hoe Ron langzaamaan boos begon te worden. Zeker toen hij zag dat de tranen zich hadden opgehoopt in mijn ogen, en ik ze bijna niet meer tegen kon houden. "Ik ga die Fret vermoorden!" Riep hij boos uit, maar ik hield heb tegen. Voor we het wisten waren we aangekomen bij Hogwarts, en we kwamen aan bij de koetsen. Maar anders dan normaal stonden er nu een soortvan paarden voor de koets, maar dan magerder en met een spitser hoofd. "Hey, jongens weten jullie wat dit zijn?" Vroeg ik, hopend dat iemand wist wat deze nieuwe dieren waren. "Wat wat zijn Harry?" Vroeg Hermoine verbaast. "Die dieren die de koets trekken" even keken we elkaar verbaast aan, tot er een onbekende vrouwenstem klonk vanuit het donker. "Je bent heus niet gek hoor, ik zie ze ook" zei de vrouwenstem. Ik liep in de richting waar het vandaan kwam, en zag een meisje met wit-blond haar en een blauwe sjaal het beest aaien. "Niet iedereen ziet ze, alleen als je dood hebt gezien" vervolgde ze zo rustig dat er een rilling over mijn rug ging. "Euhm wie is er dood?" Vroeg ik zenuwachtig "mijn moeder" ik schrok, "ohw, euhm sorry" "ohw maakt niet uit, het was een wonderbaarlijke vrouw.. echt." We zwegen en stapte met z'n vieren in de koets. "Nou euhm, dit is Loony Love- LUNA Lovegood.." Hermoine werd rood van schaamte, maar Luna leek haar foutje niet op te merken en glimlachte naar iedereen. "Ohw en pas op voor de Nurgels" zei Luna met een dromerige stem. "Wat zijn Nurgels?" Fluisterde Ron in mijn oor, en ik kon alleen mijn schouders ophalen. Zwijgend reden we verder, tot we bij de poorten van het kasteel aankwamen. We werden naar de grote zaal geleidt door professor McGonagall. In ging aan de -nu nog vrij lege- tafel zitten, met uitzicht op de rest. Ik keek naar de Slytherin tafel en keek of ik hem daar zag zitten... Maar ik kon zijn witte haren nergens vinden, een koude rilling ging over mijn rug. Wat als er iets is gebeurd? Misschien heeft hij hulp nodig, maar voor ik verder kon denken zag ik dat hij zich naar binnen haastte en op zijn gewoonlijke plek ging zitten. Onze blikken kruiste, en voor een vluchtig moment keken we elkaar recht aan. Maar am snel wendde ik mijn blik af, net lukkende om mijn tranen binnen te houden. Van Dumbledore's speech kreeg ik niet veel mee, ik betrapte mezelf er steeds op dat ik naar de Slytherin tafel keek. Naar Draco, maar hij keek niet terug. Het enige wat ik heb meegekregen van wat Dumbledore heeft gezegd is dat we twee nieuwe professoren krijgen.. Umbridge en Slughorn volgensmij. De vrouw, Umbridge had zelf ook een toespraak gehouden. Maar het enige wat ik er nog van weet is dat ik hoofdpijn kreeg van haar stem, en dat ze volledig gekleed was in roze. Hermoine, Ron en ik gingen direct na het eten naar de gezamenlijke kamer va Gryffindor. Ze hadden duidelijk al gezien dat ik ermee zat, en wouden erover praten. Maar daar had ik geen zin in, en ik liep naar de jongens slaapzaal. Waar ik me snel omkleedde en op m'n bed. Hing liggen, begon te snikken. En uiteindelijk zo in slaap viel, de warmte van Draco's armen missende.