Summer break, a Drarry fanfic

23

Hij P.O.V.

Een kreet van verdriet en pijn verliet de lippen van de wit-blonde jongen toen hij het kettinkje in zijn hand stopte met kloppen. Het voelde alsof zijn wereld instortte. Maar na een tijdje raapte hij zichzelf weer bij elkaar, en maakte zijn weg naar de binnenplaats. Waar professor McGonagall alle leerlingen heen riep. Draco ging onopgemerkt bij de andere Slytherins staan, wie ondertussen uit de kerkers waren gelaten. "HARRY POTTER IS DOOD!" Riep de kille stem. Het werd gevolgd door wreed gelach door Voldemort en zijn volgers, onder wie Draco's ouders. Draco keek zijn vader aan met tranen opwellend in zijn ogen, en wendde toen zijn blik naar zijn moeder. Ze keek naar hem met een blik vol spijt, alleen het deed Draco niks. Er was geen manier waarop iemand dit had kunnen voorkomen, zelfs zijn moeder niet, zelfs professor McGonagall had geen verschil gemaakt. "JULLIE HELD IS DOOD, leg hem maar neer reus!" Nu pas zag iedereen dat Hagrid Harry's slappe lichaam in zijn handen had. De meeste mensen hadden rode ogen het huilen, maar of dat was omdat ze de oorlog hadden verloren, omdat ze zelf talloze mensen hadden verloren of om Harry. "Sluit je aan bij mij, bij de winnende kant. Of sterf" de boodschap was duidelijk, maar iedereen bleef stok-stijf-stil staan. "Draco... Draco.." fluister-riep Lucius op een dringende toon, in poging zijn zoon te wenken. In eerste instantie had Draco willen blijven staan, maar hij kreeg ene idee. Voetje voor voetje liep hij naar de andere kant van de binnenplaats, de boze blikken negerende. "Ik wist dat je de hoefde keuze ging maken, m'n jongen" zei Voldemort voordat hij de blonde jongen een omhelzing gaf. Draco ging echter niet mee in de beweging en bleef stok-stijf-stil staan. "I-ik wil iets vertellen" zei hij zachtjes, en de heer van het Duister gebaarde hem zijn gang te gaan. Draco slikte zijn tranen door en begon te spreken.

"Harry Potter is dood, ja dat klopt. Maar dat betekend niet dat wij de hoop op mogen geven. Dat zou hij niet gewild hebben... Hij zou willen dat we verder gaan met onze levens, en misschien zelfs een manier vonden waarop we deze oorlog nogsteeds zouden kunnen winnen. Het klinkt misschien dom, maar er gaan iedere dag mensen dood. De meeste van ons hebben net nog allerlei familie of vrienden verloren...
En we zijn het ze schuldig om op zijn minst terug te vechten, een laatste maal..."

Een doodse stilte heerste, en de heer van het Duister nam zijn kans. Hij sloeg zijn hand naar voren om Draco bij zijn lurven te pakken, maar de blonde jongen had het zijn aankomen en had snel een paar stappen naar voren gedaan. Waarom hij geen magie gebruikte snapte echter niemand. Misschien wilde hij weten hoe Draco's verhaal afloopt?? Draco's wangen waren nat van de tranen, maar hij vervolgde zijn verhaal.

"Harry was mijn vriendje, en we hadden elkaar beloofd hier samen uit te komen... Dit samen te overleven.. Nu weten we dat dat een loze belofte was, maar toentertijd was ik zo zeker dat we dit met z'n tweeën zouden halen dat ik zelfs deze ring voor hem heb gekocht...
*Draco haalt een hele mooie, grote verlovingsring uit zijn zak. Het is een licht goud ringetje met een zilver diamant in de vorm van een hartje. Iedereen behalve Hermione en Pansy kijkt verbaast.
Ik weet nog wat Harry's laatste woorden waren... 'Als ik sterf ga jij verder met je leven, pas goed op jezelf oké.. Ik hou van je, zoveel je wilt het niet weten..' Hij vertelde me dat ik.. Dat we verder moeten. Vlak hiervoor had Harry gezegd dat hij dit moest doen, niet alleen om iedereen hier te redden maar ook omdat... Hij de laatste Horcrux was, en hij moest sterven om het ons mogelijk te maken om V-Voldemort te vermoorden..."

Dit was alle aanleiding die schijnbaar nodig was. De actie begon.

Draco had door alle emotie in zijn stem niet gemerkt dat zijn kettinkje weer weer was gaan kloppen. En Harry, wie al die tijd roerloos in Hagrids armen het goede moment had afgewacht. Sprong nu uit de armen van de reus en stond nu met geheven toverstok richting Voldemort. "HARRY!" Schreeuwde Draco dolblij uit, en aan alle kanten hoorde je verstelde kreten. Voor een paar seconden keek Harry rond en glimlachte naar iedereen, voordat hij zijn volledige aandacht weer op de duistere tovenaar tegenover hem richtte. "Je kunt ze niks aandoen" zei Harry toen Voldemort zich richtte tegen richting de grote groep studenten. "Ik ben voor ze gestorven. Ik heb het zelfde gedaan als mijn moeder al die jaren geleden.. Ze zijn beschermt" vervolgde de zwartharige jongen. En Voldemort keek hem woedend aan. "AVADA KEDAVRA" riep hij, en het weergalmde over het plein.

Geshockeerd keek iedereen in de richting van de vloek, terwijl aan de andere kant van de binnenplaats Nevil een enorm zwaard uit de sorteerhoed trok. Het is het zwaard van Gryffindor. De jongen twijfelde geen moment en hakte het hoofd van de gigantische slang die op hem af kwam. Voldemort viel neer en al snel realiseerde iedereen dat die slang het laatste gruzelement was. *ik wist steeds maar niet wat horcrux was in het Nederlands dus een gruzelement is een horcrux!! (Ja ik lees de boeken nu pas en ik ben net klaar met de eerste dusjaa*
"Avada kedavra!!" Schreeuwde Harry nu over het plein. De stralen die uit hun toverstokken kwamen raakte elkaar, en beide deden ze hun uiterste best om de ander te raken. Maar Voldemort was zwak, hij was 1/7 van wat hij ooit was geweest. En juist daarom kostte het Harry slechts enkele seconden om de duistere tovenaar te overmeesteren. Zijn felrode straal raakte de heer van het Duister recht in zijn borstkas, en hij viel met een klap neer op de stenen grond.

Het kostte enkele minuten maar het zonk eindelijk in... Ze hebben gewonnen, de oorlog is over! Dolblij rent Harry op Draco af, vergetend wat er allemaal om hem heen gebeurd. Hij slaat zijn armen om de nek van zijn vriendje. "Het is ons gelukt, we zijn er samen doorheen gekomen"
"Ik zei toch dat het zou lukken, en ik heb bijna alles van je.. Toespraak gehoord.." Draco kleurt dieprood en kijkt Harry beschaamd aan, maar Harry trok zich er niks van aan en ging nog dichter tegen Draco aan staan. "..En ik zou vereerd zijn om jou man te zijn.." Het hele binnenplein keek toe hoe het verliefde koppel in elkaars armen hing, en kreten van schok klonken opnieuw over de binnenplaats toen Draco de ring weer uit zijn zak haalde -waar hij hem eerder weer in had terug gestopt- en neer knielde voor de zwart-harige jongen. "Dan zal ik het maar officieel vragen.. Harry James Potter wil jij mij de gelukkigste man op aarde maken, en met me trouwen.." "Ja!"

*Sorry dat ik gisteren niet gepost heb, maar hier is hij alsnog*