Shut Up and Kiss Me

Chapter 2 - Home Again

Updated through mobile. Paumanhin po pero di 'ko maidedicate 'to ngayon sa taong gusto ko dahil cp lang ang gamit ko. Basta po, once I open the pc idedic ko 'to. :))

- Visible Soul

( John Jeswer's POV )

Sa wakas! POV ko na. Ang daldal kasi ni Abby lampa. HAHA! Ngayon lang tuloy makakapagsalita via intra and inter (personal).

Salamat pala kay author at nag-update din AFTER A DECADE. Pati si author ibubully ko din eh. XD! Kitams, may mga nakaabang kaya sa story namin ni Abby pero tatamad-tamad.

Ayun! Umpisahan ko na.

Kalalapag lang halos ng eroplano kanina pero nasa biyahe na ulit kami ni mama't papa on the way home. Buti may caretaker si papa ng bahay at sasakyan namin dito sa bansa kundi magcocommute kami. Hassle!

Dumaan kami kanina sa mall na mukhang newly-constructed bago tuluyang bumiyahe pauwi upang kumain at dahil nakita ko ang Cornetto ice cream which is my favorite, ay di ko pinalagpas iyon. I bought some Cornetto pero di ko inaasahang may makakausap akong cute at magandang babae na may pagka-amazona ata?! ^__^

Mukha namang lampa. Haha!

Natutuwa talaga 'ko sa mga lampa. Naalala ko na naman tuloy yung batang kapitbahay namin dati nung bata pa 'ko. Abby ata name nun. I'm not sure, di naman kasi ako interesado sa kanya dahil for me, source of fun lang siya. Haha! Ang sama ko pero di naman. ^_^

Natutuwa lang talaga ako sa kanya kaya nabubully ko siya. Haha! Ganda ng reason ko nuh?

Ewan ko ba, 11 years had gone through already pero kapag usapang 'lampa', ang kapitbahay namin na yun ang agad pumapasok sa isip ko. Siguro dahil perfect example siya? Haha!

I bite my tongue accidentally dahil sa mga naisip ko. Ang aga naman ng karma. Tatahimik na nga ang intra ko. Haha!

Tumingin ako sa labas ng kotse at napansin kong pamilyar ang lugar. May mga pagbabago nga lang dahil dati napakaraming puno pero ngayon napalitan ng kabahayan ang paligid. The only thing that did not change is the gate of the subdivision though it has a new paint. From blue to yellow. Pati yung mga guard bago na din.

San Ildefonso subdivision welcomed us by entering its rough, dry road after negotiating with the guards.

Nakaramdam ako ng pananabik na makitang muli ang bahay kung saan may childhood memories din akong iniwan. Eight years akong nag-celebrate ng kaarawan ko sa bahay na yun.

Naputol ang pag-iisip ko when mama asks me.

"JJ, inaantok ka ba?"

"I'm fine ma. I'm not sleepy. Eh kayo po?"

"I'm fine too. Thanks honey. Si papa mo ang tanungin mo. After our airplane trip, heto't driver ngayon. Dapat kasi JJ matuto ka na ring mag-drive para in times like this, may karelyebo ang papa mo."

"Opo na mama. Kapag weekend po mag-aaral akong magmaneho depende rin sa magiging free time ko sa school kung saan ako mag-eenroll."

"That's a good idea. Anyway, malapit na tayo sa bahay kaya pa *faces Dad* makakapagpahinga ka na din."

"Don't worry about me ma. I can handle this. Ok lang naman ako." *smiles*

Si papa yun. Ang sweet ng parents ko nuh? Pero matipid. Di man lang ako sinundan. Malungkot tuloy minsan. T_T

After a while ay nakita ko na ang pamilyar na bahay. Iba na ang kulay nito pero walang nagbago sa disenyo. Sa wakas, I'm home again. :))))

Nag-unload na kami ng mga gamit ni papa samantalang nauna si mama upang buksan ang pintuan. Every Wednesday lang daw bumibisita dito ang katiwala namin na di ko naman kakilala pero kilala nila mama at mapagkakatiwalaan din daw.

Nang tapos na kaming ipasok ang lahat ng gamit ay patakbo akong dumiretso sa aking kwarto. Hindi halatang 11 years kaming nawala dahil napakalinis pa rin ng bahay.

I miss my room so much! Nakita ko yung old toys ko and I reminisced again the past.

I lay down on my bed and feel the soft texture of it. I was comforted and without the plan to take a nap, I fell asleep.